( ငါ မင္းနဲ႔ မပတ္သက္ခ်င္ဘူး )
အပိုင္း ( ႏွစ္ )
"အနမ္းအတြက္ ေက်းဇူးပဲ အဲ့ဒီအတြက္ ျပန္ေပးမွာပါ "
လွမ္းေအာ္ဟစ္ေျပာသံေၾကာင့္ ေျခလွမ္းေတြကို ခပ္
ျမန္ျမန္လွမ္းကာ ထိတ္လန္႔စိတ္ေတြနဲ႔ ထြက္ေျပးလာခဲ့
မိသည္ ။အာေမဋိတ္သံေတြ ၊ ေလွာင္ရယ္သံေတြ ေအာ္
ဟစ္အားေပးလက္ခုပ္လက္ဝါးတီးသံေတြကို နားနဲ႔
ဆတ္ဆတ္ၾကားခဲ့ရၿပီး ေၾကာက္ရြံ ့စိတ္ေတြက ႀကီး
ထြားလာသည္ ။ သန္႔စင္ခန္းထဲကို ေျပးဝင္လာခဲ့လိုက္
ၿပီး အခန္းတခန္းတံခါးကို ကမန္းကတန္း ေကာက္ဖြင့္
ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္မိသည္ ။ အဲ့ထိ ေၾကာက္ရြံ ့မွဴေတြက
အစျပန္ေဖာ္ခံသလို ခႏၶာကိုယ္က တဆတ္ဆတ္တုန္ရီ
ေနသည္ ။ မ်က္လံုးအိမ္က မ်က္ရည္ေတြက ပါးျပင္ေပၚ
စီးက်လာၿပီး ေမးေစ့ကေန သြယ္ဆင္းကုန္ေတာ့သည္။
တုန္ရီေနတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကို အခ်င္းခ်င္းပြတ္သပ္ေနမိ
ၿပီး ေအာက္ႏူတ္ခမ္းကို သြားနဲ႔နာနာ ဖိကိုက္ထားမိ၏။
ေက်းဇူးျပဳၿပီး ငါ့ကိုဒီလိုလာလာမလုပ္ၾကပါနဲ႔ ။ ငါ့ကို
ဘယ္ေလာက္ထိ မွန္းေနၾကလို႔ ဒီေလာက္ထိ ဆိုးဆိုး
ရြားရြား ကိစၥကို လူေတြအမ်ားႀကီးေ႐ွ႕မွာမွ ဘာလို႔...။
နာရီဝက္ေလာက္ အိမ္သာထဲမွာ ထိုင္ေနခဲ့ၿပီး စိတ္ေတြ
တည္ၿငိမ္သြားေတာ့မွ မ႐ွိေတာ့တဲ့ မ်က္မွန္ေလးကို သ
တိတရ႐ွိသြားေတာ့သည္ ။ မ်က္မွန္မ႐ွိေတာ့ အဆင္မ
ေျပတာမို႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းကိုေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမျမင္
ႏိုင္ဘူး ။ မျဖစ္ဘူး ။ ငါ့မ်က္မွန္ကို သြား႐ွာရမယ္ဆိုတဲ့
စိတ္နဲ႔ သန္႔စင္ခန္းထဲက ထြက္လာခဲ့ၿပီး အဲ့ဒီေနရာကို
ျပန္သြားဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္ ။
စာသင္ခ်ိန္ေတြ ျပန္စေနၿပီမို႔ ဘယ္သူမွမ႐ွိေတာ့တဲ့ အဲ့
ဒီေနရာေၾကာင့္ ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြက
ၿငိမ္သက္သြားသည္ ။ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚ ေခါင္းငံု႔ၿပီး
လိုက္႐ွာၾကည့္ေပမဲ့ ႐ွာမေတြ႔ဘူး ။ ေသခ်ာေပါက္ ဒီ
ေနရာမွာပဲ က်န္ရစ္ခဲ့မွါေနတာပါ ။
