Another Series I [ZG Ver]

ေမွာ္ေက်ာက္တံုး

၄ေယာက္သား...ႏြံအိုင္ကဲ့သို႔ေသာ
ျမက္မ်ား ခနၱာအားပတ္ၿပီး အေအာက္သို႔
နစ္ျမႇပ္ေနေစသည္ေလ။

"အား..."

"အားလံုးရပ္ၾကဟဲ့"

ဟာမြန္အသံအဆံုးမွာ ဟယ္ရီကေတာ့ေၾကာက္
စိတ္မ်ားထိန္းရင္းၿငိမ္းသက္လို႔ေနလိုက္ေသာ္
ဌား...ဒေရကို မွာေၾကာက္လန္႔တၾကား ေအာဟစ္
ေနဆဲျဖစ္သလို...ရြန္ဟာလည္း ေၾကာက္အား
တုန္ကာ ဟစ္ေအာ္ေနေတာ့သည္။

"ဒေရကို...ရပ္စမ္းပါဟ
ဒါဘာမွမျဖစ္ဘူး"

ကိုယ္ေဘးမွာ႐ွိေသာဟယ္ရီက...ေျပာ
လာေတာ့...

"ဒီဟာႀကီးက ငါ့တို႔ကိုစားေနတာကြ။
ငါ့တို႔ေသသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...
ဟာ.... ငါလက္ေတြလႈပ္လို႔မရေတာ့ဘူး"

ကိုယ္ ေၾကာက္ရြံ႔တုန္လႈပ္မႈနဲ႔ ေအာ္
ငိုေနမိတာ။

"ဟဲ....

"အု"

တကယ္ေကာဟုတ္ရဲ႕လား....?

"ဟမ္း"

ဟာမြန္နီ နဲ႔ ရြန္ ဆီမွအာေမဋိတ္အသံ
ကိုယ္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုေႏြးသြားခဲ့တာ။

တကယ္ပဲ ကိုယ္အား ဟယ္ရီအနမ္းေႁခြ
ေနတာလား...
ဟယ္ရီ ရဲ႕ပါးလြာတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြကေလ။
ေနာက္ၿပီး မ်က္လံုးကိုလည္းေစ့ေစ့မွိတ္
ထားေသးတဲ့ ဟယ္ရီ။

ကိုယ္ လည္းဘယ္ရမလဲ...
ဟယ္ရီ ရဲ႕အေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုယ့္
စုပ္နမ္းေပးလိုက္မိခ်ိန္ ဟယ္ရီရဲ႕ႏႈတ္ခမ္း
ကိုယ့္သြားေလးနဲ႔ကိုက္လိုက္မိတယ္။

"အ..."

ဟယ္ရီ ခြာထြက္မည္အျပဳ အနက္ေရာင္ျမင္
ႏြယ္ေတြကား...ဟယ္ရီ ရဲ႕ေခါင္းေတြဖိခ်ထား
လိုက္ၿပီမို႔...အနမ္းမ်ားမခြာရပါဘဲ။

ကိုယ္ေကာဟယ္ရီ ပါတေစၦေက်ာ့ကြင္းထဲ
ဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့တယ္။

အလားတူ ဟာမြန္နီလည္း...ထိုအထဲနစ္ဝင္ေပ်ာက္
ကြယ္သြားေတာ့တယ္။ဒါေပမဲ့ ရြန္ တစ္ေယာက္
သာ တေစၦေက်ာ့ကြင္းထဲပိတ္မိေနၿပီ...သူက
အေျကာက္လန္႔တၾကားေအာ္ေနတာကို။

"ဟယ္ရီ....မြန္နီ
ငါ့ကို ကယ္ပါဟ...အီး....ဟီး....
ငါေသရေတာ့မွာလား...အီး..."