န်ဲ့မင္ကြၽဲ့ ရြာနားထိလိုက္လာၿပီးေနာက္ ဘာသံမွမၾကားရေတာ့တာ ရက္သတၱပတ္နည္းနည္းၾကာသြားတယ္ မုန္႔ေယာင္လဲ သူ႔ယာခင္းထဲသူဆင္းၿပီး လုပ္စရာ႐ွိတာလုပ္တယ္ အေမ့ကိုေတာ့အက်ိဳးအေၾကာင္း႐ွင္းျပၿပီး ဒီကေစ်းသည္ေတြေစ်းသြားေရာင္းရင္ အတူတူလိုက္သြားဖို႔နဲ႔အေမ့ကိုပဲေစ်းေရာင္းခိုင္းလိုက္ေတာ့တယ္ သူကေတာ့ရြာမွာပဲေနခဲ့ၿပီး ယာအလုပ္ေတြပဲ ဇယ္ဆတ္သလိုလုပ္ေနလိုက္တယ္
"အားေယာင္ေရ သတင္းေကာင္းေဟ့''
"အင္ ဘာမ်ားလဲ ဘႀကိးရဲ႕ ဘႀကိးသားေလးေလာင္းကစားႏိုင္လာလို႔လား''
ဘႀကီးခဗ်ာ ႐ွံု႔မဲ့သြားၿပီး
"သူလား ေသမလိုေသာက္စားၿပီး ေလာင္းကစားလုပ္ေနတာ ေသသြားလဲ သတင္းေကာင္းပဲေဟ့''
ဘႀကီးရဲ႕အေျပာမွာ မုန္႔ေယာင္ခြက္ထိုးခြက္လန္ရယ္မိေတာ့တယ္ အရင္ဘဝကဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေတြနဲ႔ေဝးကြာတဲ့ ဒီလိုေတာရြာက လူႀကီးေတြရဲ႕စကားေတြက တဲ့တိုးေပမဲ့ အရမ္းျဖဴစင္လြန္းတယ္ မုန္႔ေယာင္ႏွစ္သက္မိတယ္
"ေျပာမဲ့ဟာေတာင္ေမ့ေတာ့မလို႔ က်ဳပ္တို႔ရြာကိုေလ သူေတာ္ဂိုဏ္းသားေတြ လာေတာ့မယ္တဲ့''
"ဟုတ္လား ေကာင္းတာေပါ့ ရြာလဲလံုျခံဳရၿပီေပါ့ဗ်ာ''
"ေအး အဲ့ထက္ပိုေကာင္းတာက ခဏတျဖဳတ္ေနမွာမဟုတ္ဘူးတဲ့ ဌာနခြဲအေနနဲ႔တည္ၿပီးေတာ့ ဂိုဏ္းသားေတြပါထားေပးမွာတဲ့ ေကာင္းတယ္ကြာ''
"ဒါနဲ႔ဘယ္သူေတာ္ဂိုဏ္းကတဲ့လဲ''
"အင္း ခ်င္းဟယ္န်ဲ့ဆိုလားပဲ''
"ဗ်ာ ခ်င္းဟယ္န်ဲ့ဟုတ္လား''
"ေအးေလကြာ မင္းကလဲအလန္႔တၾကားနဲ႔''
ဒါေလာက္ပဲေျပာၿပီး ဘႀကီးကသူ႔အလုပ္သူဆက္လုပ္ေနေတာ့တယ္
မုန္႔ေယာင္ကေတာ့ တိုက္ဆိုင္တာျဖစ္မွာပါေလဆိုၿပီ သေဘာပိုက္လိုက္ပါေတာ့တယ္
~~~~~~~~
႐ုတ္တရက္ဆန္တဲ့ ဂိုဏ္းလိုက္ႀကီးလာေရာက္မႈေၾကာင့္ ေနရာထိုင္ခင္းမေျပလည္လိုက္
မေျပလည္ဘူးဆိုတာထက္ သူတို႔နဖို႔အိပ္ေဆာင္မ႐ွိတာဆိုးပါတယ္
ဆိုးလြန္းမကဆိုးတာက န်ဲ့မင္ကြၽဲ့ကိုယ္တိုင္လိုက္လာတာပါပဲ
