Abilerim ve ikizim Mi?

1 E P S I O D E

Başladığınız tarihi plzz 😻❤

Yazarın ağzından;
"Annem nerede baba?" Diye sordu küçük kız babasına bakarak..babası ise gözlerini kaçırdı sadece..ne diyebilirdi ki? 'Annen kaçırıldı mı?' Diyecekti? Yoksa sadece susacak mıydı?
"Ş-şey..kızım Annen anneannenin yanına gitti.."
"Neden?"
"Ç-çünkü a-anneannen çok hastaymış.."
"Beni neden götürmedi peki?" Dedi ağlamaklı bi sesle.
"Hastalık kapma diye.."
"Ama ben annemi özlerim ki.." dedi ve sol gözünden bir damla yaş düştü. Küçük kızın babası kızını kucağına çekti ve başını göğsüne koydu.
Saçlarını okşayıp öptü..

~¤♡¤~¤♡¤~¤♡¤~¤♡¤~
Cani adam, gözlerini yanındaki çıplak ve ölmüş bedene çevirdi. Almıştı işte intikamını..mutlulukla sigarasını yakıp, dudaklarına götürdü. Mutlulukla gözlerini kapatıp, dumanı havaya üfledi.

~¤♡¤~¤♡¤~¤♡¤~¤♡¤~
Polisler kaçırılan kadının olduğu yeri bulduklarında, kocasına haber vermişlerdi. Haberi alan koca, hızla evden çıkıp arabaya bindi ve hızlı bir şekilde arabayı çalıştırıp karakola doğru sürmeye başladı.

Karakola geldiğinde hızla arabadan inip, karakola girdi. Merdivenleri ikişer ikişer çıkıp komiserin odasına kapıyı çalmadan girmişti. Komiser genç adama bakıp "hadi çıkalım, çabucak bulmalıyız onları. Yoksa yine izlerini kaybedebiliriz.." dedi. Genç adam basini sallayıp odadan çıktı ve merdivenleri tekrardan ikişer ikişer inip karakoldan çıktı. Kendi arabasına binip arabayı çalıştırdı.

Polisler önden giderken, genç adam arkadan geliyordu..Bir umut dolmuştu yüreğine..
"Nolur allahım bulalım, ömrümü adadığım kadını bulalım.." dedi fısıltı ile..

Konuma geldiklerinde polisler araçlarından inip hızla depoya girdi. Genç adam tam içeri girecekken iki polis onları tutmuştu.
"Giremezsiniz..biz Dışarda bekleyeceğiz.." dedi. Genç adam sıkıntı ile nefes verip sırtını arabaya yasladı.

Içerden birden "Amirim!" Diye bağıran polis ile genç adam hızla içeri koştu. Kimseyi dinlemeden sesin geldiği yöne doğru koşmaya başladı. Kırılan kapının üzerinden geçip etrafa bakmaya başladı. Gözlerini etrafta gezdirdiginde yataktaki bedeni gördü. Şaşkınlıkla "Eylem.." dedi sessizce. Hızla yanına koştu ve kolundaki ipleri çözüp ceketini çıkarıp eylemin üzerine örttü.

"Eylemim.." dedi genç adam acıyla. Eylemi kucağına alıp hızlı adımlarla dışarı çıktı. Yere çöküp genç kadını kucağına doğru çekti ve "eylemim..uyan ne olur? Uyan lütfen bırakma bizi.." dedi ve gözlerinden akan yaşlar ile burnunu eylemin omzuna koydu..laviniya kokusunu içine çekerken sarsıla sarsıla ağlıyordu.

~¤♡¤~¤♡¤~¤♡¤~¤♡¤~
"Ya abi hahahahaahaahahahahah..." eslem salondan gelen çığlık ile hızla aşağı indi ve salona bir göz attı.
Oğuzun, ecemi gıdıkladığını gören genç kadın gülüp "biraz sessiz olur musunuz çocuklar?" Dedi. Cebinin titremesi ile cebinden telefonunu çıkarıp açtı ve kulağına dayadı.
"Alo enişte? Buldunuz mu eylemi?" Diye sordu genç kadın arkasını dönüp kapıya doğru yürürken.
"Eslem...Eylemi..kaybettik.." dedi genç adam haykırarak..
"Eylemi kaybettim eslem..eylemimi kaybettim! Ömrümü adadığım kadını kaybettim lan!" Isyan edercesine bağırdı genç adam.
Eslem, dolan gözleri ile "Tamam biz geleceğiz enişte..bekle Tamam mı?" Dedi eslem. Hızla telefonu kapatıp cebine koydu ve merdivenleri hızla çıkıp odasına girdi. Kapıyı kapatıp belini kapıya yasladı. Aşağı doğru yavaşça kaymaya başladı...
"Neden sen? Neden kardeşim?"
Ikizini kaybetmişti eslem..acısı cidden çok büyüktü...küçükken yatağını ikizi ile paylasirdi, 10 kuruşa aldığı sakızı bölüp kardeşine verirdi, ne zaman eylem kardeşiyle kavga etse de ona sarılarak uyumaktan hiç vazgecmezdi...Ama şimdi yoktu..kardeşi melek olmuştu, canından can olan kardeşi melek olmuştu. Eslem gözlerinden akan yaşlar ile ayağa kalktı ve eylemin makyaj masasına doğru yürümeye başladı. Masada ikisinin çekildiği küçüklük fotoğrafını gören eslem hanım, çerçeveyi eline alıp okşadı. Eylemi öpüp göğsüne koydu ağlarken.

"Anne?" Diye, seslendi küçük kız. Hızla merdivenleri çıkan annesini gören selin hızlı adımlarla annesinin odasına çıkmıştı.
"Anne, neden ağlıyorsun?" Eslem, fotoğrafa öpücük kondurup masaya koydu.
Yavaş adımlar ile kapının arkasından çıkıp annesine yaklaştı selin ve annesinin bacağına sarıldı.
"Anne neden ağlıyorsun?" Diye sordu selin tekrar.
"T-teyzen..ö-ölmüş.." dedi genç kadın zorlukla. Kapıyı aralayıp başını içeri uzatan minik ecem gözlerini kocaman yapmıştı.
"T-teyzem nasıl öldü ki?" Diye sordu selin..
"Hani Eylem teyzen kaçırılmıştı..o-onu öldürdüler.." dedi genç kadın acıyla. Minik ecem hızla içeri girdi ve ağlayan gözler ile teyzesine baktı.
"Teyze, benim annem öldü mü?" Diye sordu. Eslem ne yapacağını şaşırmıştı..şuan ne yapmalıydı bilmiyordu.
"E-ecem..t-teyzecim annen ölme-"
"Hayır öldü dedin! Benim annem öldü mü teyze ne olursun bir şey de?" Dedi minik ecem.
"H-Hayır..A-aşkım annen ölmedi.." "yalan söylüyorsun..yalan söylüyorsun işte benim annem öldü, benim annem yok artık..." diye bağırdı minik ecem ve koşarak odadan çıktı. Yukarıdaki bağırışmalara şahit olan oğuzhan, oğuz, kerem ve kenan sasirmislardi. Onlar büyüktü ve dayanıklıydılar ama ecem dayanamazdı. Onun minik kalbi bu acıyı kaldıramazdı.
Merdivenleri koşarak inen ecem, tam kapıya gidiyordu ki ata ikizinin yanına gitti ve sımsıkı sarıldı.
"Ecem..dur..annemiz ölmedi bizim..teyzem yalan söylüyor.."
"Hayır ecem annem doğru söylüyor annen öldü.." dedi selin. Eslem kızına sinirli bir bakış atıp önüne döndü.
"H-hayır teyzecim annen ölmedi anneannenin yanında şuan.." dedi eslem yere çökerken..
"Yalan söylüyorsunuz! Annem ÖLDÜ! BENİM ANNEM ÖLDÜ! BENİM ANNEM ARTIK YOK! benim annem öldü ki..yaşamıyor artık.." dedi ecem ağlarken. Oğuzhan, oğuz, kerem ve kenan hızla kardeşlerinin yanına gittiler endişe ile.
"Ecem...meleğim gel hadi annem yarın gelecek.." dedi oğuzhan.
"Hayır annemiz yok bizim..." dedi ecem acıyla bağırıp..
Oğuzhan tam kardeşine sarılacakken kapıya koşmaya başladı. Eslem hızla yeğeninin beline sarıldı ve kendine çekti.
"Bırakın beni anneme gidecem ben! Bırak teyze ne olursun? ANNEEEE! ANNEMI ISTİYORUM BEN!" Diye bağırdı minik kız..

Şimdiki zaman;
Ecemin ağzından;
"Anneeeeeeeee!" Diye çığlık atarak kalkmistim yataktan. Ata hızla kapıyı açıp içeri girdiğinde "ecem.." dedi ve hızla yanıma gelip sarıldı.
Gözyaşlarımı silip saçlarıma öpücük kondurdu.
"Yine mi annemi gördün?" Diye sordu. Başımı olumlu anlamda salladım.
"Ne dedi peki sana?" Diye sordu bu sefer. Korkuyla ellerimi oynattım.
"Yanına gelmemi söyledi.."
"Her geldiğinde diyor mu bunu sana?" Diye sordu bu sefer de. Başımı olumlu anlamda salladım tekrar dan.
"Bu konuyu yarın babamla konuşacağım..yarın yolculuk var ecemim! Ailemizin yanına dönüyoruz!" Dedi ata ve gözlerinden bir damla yaş yüzüme düşmüştü. Hızla başımı kaldırdım ve ata nın gözlerini silip elimdeki islakligi öptüm. Ardından alnından öpüp sımsıkı sarıldım ona..
Gözlerim yavaş yavaş dolarken gözlerimi kapattım.

Evetttt ilk bölüm geldi..

Nasıl buldunuz bakalım?