The Line On Us (Asuncion's Series #2)

Simula

Trexia Ami El Salvador (POV)

"Trexia! Tawag ka ng Agency sa pinag-apply-an mo" kinuha ko agad ang phone kay lisa para masagot ang tawag. This is it! Pansit! I have a work now!

"Yes? Hello." unang sinabi ko.

Hindi ko mapigilang ngumiti. Dahil alam kung kukunin na ako ng kumpanyang ito.

"is this? Trexia Ami El Salvador?" tanong nito.

"Yes, this is Trexia Ami El Salvador." sagot ko naman.

"Can you pass again your resume here in ATCC maam? I just need to clearly know your Information. And also, I need to interview you again." sabi nito saakin.

Inapiran ko si Lisa. Upang malaman na ok na.

" ok po. When I should go there?" tanong ko.

"Maybe tomorrow maam." sabi nito.

"ok po" Hinintay kong patayin niya ang telepono.

Tumalon talon ako at niyakap si Lisa.

"ahhh!!" tili ko. Habang yakap at paikot ikot pa.

"mag kakatrabaho na ko!" sabi ko.

Kailangan ko talaga ng trabaho ngayun. Lalo na't nandito ako sa manila, maraming oportunidad na makakuha ng magandang trabaho. Lalo na't ako na lang ang inaasahan ng pamilya ko. Nagiisa kase ang anak nila mama, kaya pinagiingatan ko sarili ko.

Kinuha ko ang picture ng isa sa pinakamalaki at sikat na kompanya dito.

"oh! Ayan matutulungan mo na magulang mo para mabawi lupain niyo sa San Antonio!" sabi ni Lisa.

San Antonio? How I miss that place so much. Dun kase ako lumaki at nakapag tapos ng pag aaral. San Antonio is the place I recommend for the tourists. There's a beautiful view, you will be noticed. Some places that you encounter, like beaches, historical houses and things. And also people that have a good heart and the people in San Antonio is Friendly.

"Oo nga e. Kase naman si Donya Amparo masyadong masungit" sabi ko pa. Donya Amparo siya ang nakabili ng lupain namin sa San Antonio. At pinapalayas na kami kase hindi na kaya nila mama na magbayad ng maayos. Nakasanla narin ang bangka namin dahil dun.

"pag pasensyahan mo na. Walang asawa e." sabi ni Lisa. At sabay kaming tumawa.

Pag katapos namin mag kwentuhan pumunta na ito sa kwarto niya at naglinis. Ganon din ang aking ginawa. Its 8pm in the evening.

After I bath. I check my phone. If their is a message from my family.

Wala naman. I dont know How I fell a sleep.

_______________________________________

K I N A B U K A S A N

ring ring ring

"shit" sabi ko at nahulog sa kama.

"ouch!" Daing ko at hinawakan ang balakang. Ang sakit pakshet.

Its 10AM in the morning. Kailangan ko pang mag ayos.

Pag baba ko. Meron na agad nakahandang pag kain. Maaga umalis si Lisa para sa trabaho niya. Isa siyanv Crew sa isang Restaurant here.

Kumain na ako at umalis.

Saktong pag kapasok ko. Nakita ko agad ang babaeng nakausap ko sa first interview ko.

"maam! Your here! Thank God!" pagbungad nito saakin. Hinila na agad ako nito. Nag taka naman ako at medyo na gulat. Kala ko ba mag interview ulit.

"Kanina ka po hinihintay nang mga Asuncion" sabi nigo pag kapasok namin sa elevator.

"anong oras narin kase ako nagising. Sorry." sabi ko dito. Tumingin siya saakin at tumango.

" hindi na ba ako iinterviewhin? Ulit?" tanong ko.

"Hindi napo nag mamadali na kase ang mga asuncion" Asuncion? Bakit ang pangit naman yata ng apelyido nila.

*Ting!

Pag ka labas namin sa elevator. Pinagmasdan ko amg paligid. Kahit na pader lang naman makikita ko at mga paintings. Sa dulo nito may nagiisang Malaking pinto. Maaapakan din ang Red carpet papunta dun.

"Miss. Lets go?" tanong nito ng mapansin na nakahinto lang ako sa labas ng elevator.

"ahh... Oo" sabi ko at umabante na.

Nang makalapit kami kinabahan ako ng hindi ko alam.

Binuksan na nito ng kunti ang pintuan. Nang may narinig akong usapan.

"You need to be kind this time. Do you Understand? This is the last secretary we are hiring of. To teach you to handle the campany. And if not-- I told you already what will Happen?" rinig kong sigaw ng babae sa loob.

"Umm maam, sir. The new secretary is here." sabi ng babaeng nagdala saakin.

Tumungo naman ako. At inatos ang damit ko. Tinignan ko narin kung may mali. Naramdaman ko na lang na nakabukas na ang pinto. Nang iangat ko ang aki ng tingin sa loob. Gulat akong naktitig sa lalaking nandun.

" ohw... So you are now here." bumaling ako sa babaeng tumingin. Donya Ellouna.

Kita ko rin ang gulat ng asawa nitong si Don Theo Van.

"I hope you CAN handle him, we will now go. We'll have a meeting. Theo Van lets go." sabi nito saakin at umalis. Tatawagin ko pa sana pero naalala kong kailangan ko to. This is just for work. He's nothing to me now.

"Ehem"

Umalis ang babae na naghatid saakin gusto ko mang umalis at sundan na lang ang babaeng yun..... Pero I need this Job. Dito nakasalalay buhay namin. I dont want to see him, but do I have a Choice? I don't wnat to look at him because Im scared that he talk again the past. I dont want to talk to him.

Pinilit kong tumingin sa kaniya ngunit ng makita ko ang mga emosyon nito sa mga mata niya, alam ko na agad ang poot at galit na nakatanim sa mga ito. Yumuko ulit ako ng hindi ko makaya ang tumitig ng matagal.

"Why are you here?" tanong nito. Agad naman akong napatingin sa kaniya. I see the coldness to his eyes even when he talks.

"To get a job, sir" pormal kong kong sabi. Kahit na may pinagsamahan kami in past. Still respect him.

"Is there no job in San Antonio? Why you need to go here?" tanong pa nito. Tumingin ako sa kanya muli at nakipagtitigan ng ilang segundo. Ayaw niya ako dito. Ayun agad lumabas sa isip ko. Ganun ba kalaki ang kasalanan ko sa kaniya?

"I want to have an experience here and also I need more money to my family." deretsahan kong sabi sa kaniya.

"I will give you a money, just go back." sabi pa nito. Nakapagpababa saakin. Pinapamuka niya ba saakin na mayaman siya? At ito lang ako? Na kaya niya akong bigyan ng pera bumalik lang ako sa San Antonio? Then if yes. I m fucking want to punch him.

"Hindi ko kailangan ng pera mo. Kaya kong kumita na pinaghirapan ko. Just tell me what you want? I will give it to you. Because your now my boss." sabi ko sa kaniya. Matitiis ko ba ang ganito?

He smile

"thats my girl" sabi nito at umikot sakin. Nanginig naman ako sa kaba. Lumapit ang muka nito sa tenga ko mula sa likod ko. Bumulong na nagbigay kiliti saakin.

"But, still, I dont fucking forget what you did 5 years ago." bulong nya. Kaya napalingon ako sa kaniya saktong namang lumayo na siya sa akin. Kita ko sa kaniya ang Galit, pagkadismaya, at lungkot at the same time. Samantalang ako na maiiyak na sa mga alaalang lumalabas sa utak ko.