𝓯𝓸𝓻𝓰𝓮𝓽 𝓪𝓫𝓸𝓾𝓽 𝓽𝓱𝓮 𝓹𝓪𝓼𝓽

||8||

Πλευρά κανενός.

"Που βρίσκεται τώρα?". Είπε ο άνδρας. "Στη σχολή Hogwarts κύριε, και κάνει παρέα πιά με λασποαΐματες!". Απάντησε ο υπηρέτης. Το βλέμμα του άνδρα, με το όνομα Νίκ Χάλμητον αγρίεψε. "Όταν λες λασποαΐματες?.." σηκώθηκε αργά από την πολυθρόνα του, Ο υπηρέτης έκανε μερικά βήματα πίσω του φοβισμένος. "Ένα κορίτσι ιδιαίτερα,νομίζω την λένε Ε-Ερμιόνη...Γ-Γκρειντζερ..Κύριε". Είπε με τρέμουλη φωνή. Ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του άντρα. "Βρές το κορίτσι και φέρτο σε έμενα..." πρόσταξε. "Μ-μαλιστα κ-κύριε.." κατάφερε να πει και βγήκε έξω από το δωμάτιο.

--------------------------------------

"Δεν υπάρχει περίπτωση να το έμαθες μόνος σου αυτό το ξόρκι". Το κρύο χιόνι είχε πλακώσει το Hogwarts,παρόλα αυτά, η Ερμιόνη και ο Ντράκο συναντήθηκαν ξανά στο απαγορευμένο δάσος. "Και Όμως!" Της απάντησε με ένα πονηρό χαμόγελο. Την είχε αγκαλιά για να μην κρυώνει, και εκείνη διάβαζε το βιβλίο του με τα ξόρκια. "Είσαι καταπληκτικός.." της ξέφυγε και αμέσως κάλυψε το στόμα της. Εκείνος γέλασε. "Όχι όσο εσύ.." της πήρε το χέρι από το στόμα και σιγά σιγά τα πρόσωπα τους άρχισαν να πλησιάζουν.

Τα χείλη του ακούμπησαν τα δικά της. Την κράτησε ποιο κοντά και δυνάμωσε το φιλί. Λίγα λεπτά αργότερα σταμάτησαν το φιλί του για να πάρουν ανάσα. Εκείνη ήταν κόκκινη και εκείνος χαμογελούσε πονηρά.