Akıl Fukarası

5-Azmış

Evet bu bölüm çok,çok,çok geç oldu. Sınav haftamdaydım o yüzden bu kadar geç oldu. Sorry. Neyseki yeni bölüm ile karşınızdayıııııım. Vote ve yorumlarınıza selaam :D

Korkunun verdiği tepkiyle donup kalmıştım bunu beklemiyordum. Ne bu kadar arka arkaya olaylar yaşamayı nede yorganımın içinden bir elin çıkmasını. Gözlerimi sımsıkı korkuyla kapatmış olacakları bekliyordum. Birden yatağımın sağ tarafındaki ağırlık yerini boşluğa bıraktı ve her iki yanımda ağırlık hissettim. Korkumu her zamanki gibi merak duygum daha da bastırmıştı. Ve merakla gözlerimi açtım. Birkaç kere gözlerimi kırpıştırmak zorunda kaldım. Şaka gibiydi. Beyinim resmen kelimeleri yok saymıştı her şeyi unutmuştum. Deniz kahkahayı basınca hemen kendime geldim. Hayırsız kuzenim! Çok özlemiştim ve İzmir den İstanbul’a gelmeyeceğini belki kış olduğunda geleceğini söylemişti. Donmuş bir şekilde kahverengi gözlerine baktım ve gözlerine kitlendim. Ne olduğunu anlamamıştı ilk önce bana şaşkın bir şekilde bakıp sonra benim taklidimi yapıp gözlerimin içine odaklandı. Biraz öyle durdum ve gözlerimi kıstım elimi yavaşça kaldırıp hızlı bir şekilde yüzüne tokat atınca biran şok oldu ve kahverengi gözlerini kıstı.

‘‘ Senin derdin ne?!’’ Diye bağırdı tabi bu tepkiyi beklemiyordu haspam. Bende en az onun kadar sinirliydim koskocam 1 yıl boyunca yüz yüze görüşmemiştik sadece telefonla konuşuyorduk. Kuzenden çok iki arkadaştık biz, onu ne kadar çok sevdiği biliyordu ve bana geleceğini bile söylememişti. Denizi üstümden itip ayağa kalktım ve bildiğiniz olduğum yerde ayaklarımı yere vurmaya başladım.

‘‘ Beyin özürlüsü insan bir haber verir dimi? Bide yorganımın altına şaklınmışsın! Korkudan altıma sıçıyordum be haberin var mı? Senin sürpriz anlayışın bumu? İnsan bir haber verir ne kadar çok özlemiştim oysaki seni ben.’’ Sesim sonlara doğru yavaş, yavaş daha azalmış ve güçsüz bir şekilde çıkmıştı. Bu şey gibiydi sevdiğiniz çocuğun başka biriyle çıkmasını öğrendiğinizde ilk başta çok sinirli olup sonra çaresizlik ve kırgınlık. Deniz bir an durakladı tepkime şaşırmıştı tabi. 

‘‘Ya nerden bileyim senin bu kadar sinirleneceğini yoksa sürpriz filan yapmazdım. Yok, tövbe zaten bir kere daha sana sürpriz filan yapmam. Hem ne oldu anlat bakalım? Sen yine dondurmasını yere düşüren küçük kız çocuğuna bağlamışsın.’’ Derin bir nefes aldım, ne olmamıştı ki?

‘‘Ama bak baştan söyleyeyim başın ağrır anlatmaya başlarsam.’’ Dedim gözlerim parlarken ne kadarda şuan ona trip atmam gerekse de ölümüne anlatmak istiyordum. Belki bana yardımcı olur ha?‘‘Sen anlat ben sıkılmam.’’ Demesiyle yüzümde arsız bir gülümseme oluştu ve anlatmaya başladım.

... 

Tabi biraz abartmış olabilirim *piç smile* tabiî ki de kendimi polyanna kadar saf temiz bir kız olarak anlatmıştım ama o Atlas denilen sarı civcivi baya bir kötülemiştim. Anlattıklarımdan sonra İnşallah Deniz gider Atlasın yakasına yapışır ana avrat döver sanmıştım ama yanılmışım. Çünkü şuan bana ‘bende kerizim zaten’ bakışları atıyordu. Tamam yememişti. Tabi yemez çocuk malının ne olduğunu biliyor. Haklı. Boğazımı temizledim ve yağmurda ıslanmış kedi bakışlarımı yolladım.

‘‘Yani aslında şey oldu, ben birazcık sinirlendiğimden dolayı azıcık ama bak azıcık ucundan böyle laf dalaşına girmiş olabilirim. Ama bak azıcık.’’ Gözlerimi yüzüne dikerek tepkisine baktım ama bana attığı bakıştan sonra sustum kaldım. Şaka yaptım. Tabiî ki de susmadım ben kim susmak kim? Hemen savunmaya geçtim.

‘‘Denizcim bak aslında şöyle oldu biz baya laf dalaşına girdik, kabul ediyorum. Ama oda kaşındı ayni gel bana laf sok diyordu resmen. Tabiî ki de ben susar mıyım? Dur sen söyleme ben söylerim, susmam. Sonra bir iki laf soktum ben buna hem lakapta taktım neyse, sonra tam kavga edecektik Meral geldi.’’ Tekrar gözlerimi Denize dikmiş tepkisini merak ederek bakıyordum. Artık buna da inansın dimi? Biran durdu ve kafasını salladı.