ACIMASIZ

3 |

Uzun bir aradan sonra yb atiorumm djdndmnd. Teog olduğu için giremiyorum kb :D Neyse iyi okumalar *-*

----

Gözlerimi açtığımda bir sandalyede bağlıydım. Etrafıma bakmaya başlamıştım ki kapıdan içeriye bir adam girmiş, bana doğru bakıyordu.

"Sonunda uyanabildin demek." Dedi birşey ima edercesine. Anlamıyordum, neden buradaydım ki? Bu adam da kimdi. Bana bakan o keskin bakışlar yüzünden birşey algılayamıyordum.

"Sen de kimsin?." Evet. Sorabildiğim tek soru buydu. Onca soruya rağmen. Neden bu adama karşı bir tanıdıklık hissi besliyordum?

"Tanımak istemeyeceğin biri."

"Bana ne yapacaksın?" Şimdi bakışları daha da sertleşmişti ve korkmuştum. Gözleri koyulaşmış, parlıyordu. O gün arabadakinin o olduğundan emin oldum. Evin önünde bizi gözetleyen oydu.

"Öldüreceğim." Öyle bir ses tonuyla söylemiştiki, içim ürpermişti.

"Neden! Ben ne yaptım?" Dedim güçsüzleşen sesimle. O gün bana sonunda karşılaşabildik gibisinden bir şey demişti. Fakat beni nereden tanıyordu? Aklım karışmıştı.

"Sen değil, o kaltak annen." Annem mi? O biyolojik ne yapmış olabilirdi ki? Hem annem birşey yapmışsa bile, neden beni kaçırmıştı ki. Aklımda deli sorular..

"Biyolojiktenmi bahsediyorsun?" Diye sorduğumda şaşırmış gibiydi. Kim annesine biyolojik diye hitap ederdi ki? Ah evet. Ben.

"Sanırım o kaltakla aranız iyi değil. Her neyse. Anneni zaten bitirdim. Fakat çok kolay oldu. Ona beni yaşattıklarının kaç katını yaşatacağım, çaresizce elindeki hisseleri verecek. Ve sende bu işte bana yardımcı olacaksın."

"Beni kaçırıp sandalyeye bağladığının farkında değilsin sanırım. Sana neden yardım ediyormuşum?"

"Başka seçenek yok da ondan güzelim."

"Neden biyolijikten intikam almak istiyorsun? Yoksa senin babanı da mı aldattı?" Dedim histerik bir gülümsemeyle. Sırıttı söylediklerime karşı.

"Hayır ufaklık, sen bu mevzuları boş ver. Senin bilmen gereken tek şey artık kuklamsın. Seni zor günler bekliyor. Hazır olsan iyi olur. Söyle bakalım, BENİMLEMİSİN?"

Duyduklarım karşısında donup kalmıştım. Üstelik bana ufaklık demişti. Ne cevap veriyor, ne de bir şey yapıyordum. Önümde tek bir seçenek vardı ve bana seçim hakkı tanınmamıştı, ne de başka yol.

Hadi ama Masal, annenden intikam almak isteyen sen değilmiydin? Al sana fırsat.

İç sesim haklıydı. Annemden intikam almak istiyordum.

"Evet. SENİNLEYİM. O kaltak için aklında iyi bir plan olsa iyi olur. İntikam almak istiyorum da."

"Evet diyeceğini biliyordum. Sevindim." dedi çarpık bir gülümsemeyle.

"Sana ne yapmış olabilir ki? Neden bu kadar annemi bitirmeye çalışıyorsun?" dedim ve bakışlarımı gözlerine sabitledim.

"Bu senin bilmen gereken noktaları aşıyor ufaklık. Sadece sana denileni yap."

Başımı tamam dercesine salladım. Neye bulaşmıştım ben böyle? Evet, diyeceksiniz ki 'Ne olursa olsun o annen, affedebilirsin' gibisinden şeyler söyleyebilirsiniz. Ama ben burda kahrolurken, onun evlendiği adamla mutlu mesut yaşamasına göz yumamazdım.

"Yürü, yola çıkıyoruz.