Bir gün unuttuğumu zannedeceksin,adını,sesini,gülüşünü,bakışını,hiç bilmediğim kokunu,söküp attığımı zannedeceksin.Oysa ben gece olduğunda sana dalacam,sabah olunca sana uyanacam.Her gün biraz daha artan sessizliğe kafa tutacam.Biliyormusun eğer bir gün kızım olursa kendime sözüm var;Senin adını koyacam.Bari adını söylediğimde koşacak biri olsun kollarıma.Üzülüyormusun bilmem.Eğer üzülüyorsan üzülme mutlu ol sevdiğim.Üstadın dediği gibi bir tek dileğim var mutlu ol yeter.
Herkes gülüyor.Sende gülüyorsun değil mi?Biliyorum içten gelen bir gülümseme değil bu,yapma zorumluluğu olan bir şey.Etrafta gülüp,eğlenen,hiç bir derdi olmayan mükemmel hayatı olan biri olarak görünmeye çalışıyorsun.İnsanlar gelip"Ne kadar mutlusun"dediklerinde "sen gel bir de içimi gör"diyemiyorsun."Mutlu olmayıpta ne yapayım"deyip geçiştiriyorsun.Artık birinin gelip ne kadar gülüyor olsan da gözlerindeki acıyı görebiliyorum deyip sarılmasını istiyorsun.Anlaşılmak istiyorsun.Azda olsa biliyorum ne kadar yorulduğunu.İnsan birini sevdiğinde kaybolmaya başlarmış.Yolunu bulamazmış.Etrafımızda onca insanın olmasına rağmen yalnızız.Fakat bundan hiç şikayetçi değiliz alıştık.Aslında alışmak zorunda bırakıldık.Umudumuz var belki ama hayattan bir beklentimiz yok.
Bekledim rüzgar esip geçtikçe,Seni bana getirmedikçe.Açıp ellerimi böyle her gece,Doğmayan güneşten dilendim.
"Uzağımdasın ve hiç kimsenin olmadığı kadar içimde"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbiyle Sevenler Aklıyla Unutamazlar
RomanceBir kitapta okumuştum ;Herkesin yastığının yanında hayat vereceği bir başucu kitabı olmalımış hayatında.Ona dokunduğunda duygularını,hisle rini,kalbini hissedebileceği.Tüm dünyadan kendini soyutladığında,onun ka ...
