Sevdiğiniz adam bir gün çıkar gelir.. Ve sen yine kabul edersin. Ama bu sefer bir şeyler farklıdır. Her şey o kadar güzel gider ki tamam bu sefer oldu dersin. Sonra.. Sonra ne mi olur ? Hiç tartışmadığınız harika bir gündür ve bir mesaj gelir "OLMUYOR" işte o gün anlarsın kendi kendini tekrar ateşe attığını. Bu sefer torparlanmak daha zor gelir. O gün sabaha kadar ağlar, kendine kızarsın. Kalbini yerinden söküyorlar gibi bir acı.. Nefes bile alamazsın. Çünkü nefes alma sebebin gitmiştir. En kötüsü de yine gelse yine kabul edecek olmandır. Sonra bir gün ona mesaj atacak yerin dahi kalmaz ama içindekileri anlatman lazım. Özlemini haykırman lazım yoksa nasıl yaşayacaksın. O kadar duygu içe atılır mı? İşte somut olan her şeyin silinmesinin beyninden de silineceği anlamına gelmediğini o gün anlarsın ve dünya bir kez daha başına yıkılır. O günden sonra sanki evrenin sana cezasıymış gibi çalan her şarkı onun sana söylediği şarkılardır. Ne yapacağını şaşırırsın sonunda buna da yenik düşersin. Bir bakmışsın hala o şarkıları dinlemeye devam ediyorsun. Hala gökyüzünü seyrediyorsun ve hala denize aşıksın.
"Ama avucumda dünyayla gelmiştim, görmedin ki hiçbir şey vermemek için hiçbir şey almadın ki."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mürekkebin Aşk Tonu
PoetryHayat bazen bir oyundur. Benim oyunum mutluluk oyunu. Ve ben bu rolü her geçen gün üstüme daha çok yapıştırıyorum.
