Rüzgardan,
Kalabalığın yanına yaklaşırken bu ikizim olacak Ateş malının daha okulun ilk gününden ne halt yediğini öğrenmeye çalışıyordum .
Gerizekalı işte ilk günden canına susamış.
"Sana adın ne diye soran oldu mu? "
Bi' dakika , lan bu Kız sesi!
Ulan ateş ne bok yiyon yine.
Önümde kileri iterek biraz daha öne geçmeye çalıştım, Ateş'le yerde oturan kız görüş alanımdaydı artık
Yanlız kız baya güzel
Olayın nereye gideceğini bekleyerek sessizce onları izledim
...
Ateş'e dik dik bakmaya başladım umarım bakışlarımı görmeyi başarırda kızı bırakır,
Heleşükür kafasını çevirip bahçe de basketbol potasının yanında dikilen beni fark edebildi.
Ağzımı oynatarak 'bırak lan kızı' dedim. şok olmuş bi' halde biraz da öfkeli bir biçimde,
"Lanet olsun!"
Duvara yumruk atıp hemen oradan ayrıldı, ayrılmasaydı görürdü ebesinin nikahını.
"Hey"
"Sana diyorum mavi"
Kafasını bana çevirdi,
"Bana mı diyordun?"
"Burada senden başka mavi gözlü var mı?"
"Yok mu?"
"Farkındamısın bilmiyorum ama ders zili çaldı ve bahçede sadece ikimiz varız"
"Yok farkında değildim"
"Ne söyliceksin"
"Bi'şey mi söylemem gerekiyor?"
"Peşimden ölüleri bile uyandıracak kadar böğürüyodun, demek mi bişey söyliceksin"
"İkizim'e aldırma"
"İkizin?"
"Ateş"
Bi' anda yüzünü buruşturdu,
"Şey , derse gitmem gerekiyor"
"Kaç sen kaç"
Kahkaha attım ,
"Ben Ateş gibi değilim!"
O mal kendini toparlayamadı...
