Onzichtbaar

51

'Mmm', hij draait zich van zijn zij naar zijn rug zonder haar los te laten, 'volgens mij is onze boef wakker'. 'Ik ga wel', ze wil zijn arm van zich afslaan. 'Nee, blijf jij nog maar even liggen', hij trekt haar tegen zich aan, 'ga ik een kerstontbijtje maken'. 'Het is morgen pas kerst', mompelt ze tegen zijn borst. 'Wat maakt één dag nou uit', hij veegt zachtjes met zijn lippen over haar slaap, 'vieren we gewoon drie dagen kerst, Gijs beseft het toch nog niet'. 'Je bent gek', ze drukt een kus op zijn borst. 'Gek op jou, ja'. 'pfff', ze duwt zich van hem af, 'wat ben jij cliché zeg'. Grinnikend trekt hij haar weer tegen zich aan, 'alsof jij dat erg vindt'. 'Je raakt eraan gewend', ze haalt koeltjes haar schouders op. 'Nou, zeg', hij tikt haar op de neus, 'heb je bijdehandjes gegeten?'. 'Nee, dus ik kom om van de honger', ze kijkt hem met pruilende lippen aan. 'Het is goed met je', hij plaatst zijn lippen op de hare en maakt aanstalten uit bed te stappen. 'Wacht', ze drukt hem terug het bed in en buigt over hem heen. Verwachtingsvol kijkt hij haar aan. 'Ik ben ook gek op jou', haar wangen kleuren lichtroze en snel kust ze zijn lippen. 'Wat ben jij cliché zeg', grijnst hij, als ze de kus afsluit. 'Ga nou maar', ze laat zich terug in bed vallen en wrijft over haar buik, 'wij hebben honger'. 'Ik doe uiteraard alles voor jullie, maar...', nu is hij degene die de kus initieert, 'voor wat hoort wat'. Zijn hand rust op haar buik en verliefd kijken ze elkaar aan. Zij is de eerste die aan haar verlangens toegeeft en ze schiet naar voren voor de vierde kus op rij. Al snel gaat de kus over in een zoen en voelt ze zijn hand van haar buik naar de rand van haar slipje glijden. 'Mm', ze gromt zachtjes tegen zijn lippen, 'niet nu, Flo'. 'Vanavond?', fluistert hij. 'Als je nu een ontbijtje gaat maken', hij bijt zachtjes op haar lip en een kreun ontsnapt uit haar mond. 'Kan jij zo lang wachten?', hij gaat met zijn hand over het stukje stof tussen haar benen. Ze geniet enorm van zijn aanrakingen maar duwt hem toch van zich af, 'Gijs roept ons'. 'Ik weet het', hij drukt zijn lippen nog een laatste keer op de hare, 'ga jij lekker douchen, zorg ik dat er zo ontbijt klaar staat'.

'Papa!', hij heeft het ventje in zijn armen en kijkt slaperig in de richting van zijn wijzende vingertje, 'kijk!'. 'Wat is dat nou?', hij zet zijn zoontje op de grond. 'Cadeautje!', hij loopt naar de kerstboom en kijkt zijn vader vragend aan, 'voor mij?'.  'Zullen we eens kijken?', hij hurkt bij hem neer en pakt het presentje op. 'Ja', hij wijst naar de met marker geschreven naam, 'Gijs staat er op'. Het jongetje klapt vrolijk in zijn handjes, 'zullen we nog even wachten met uitpakken tot mama ook beneden is?'. 'Mama halen?', 'mama komt zo', grinnikt hij. 'Wanneer dan?', 'als wij een ontbijtje hebben gemaakt', hij haalt een hand door zijn warrige donkerblonde haartjes, 'ga je me helpen?'. 'Pannenkoekjes?', zijn vader schudt zijn hoofd, waarop zijn lip begint te trillen. 'Iets veel beters', hij tilt het jongetje op en draait een rondje, 'wafels!'. 'Jammie!', Wolfs grijnst breed, 'dat dacht ik ook'. 'Zo', hij zet het jongetje op het aanrecht en geeft hem een bak met aardbeien, 'wil jij de kroontjes er af halen voor mij?'. 'Kroontjes?', vragend kijkt hij zijn vader aan. 'De groene blaadjes, dat kun je wel, toch?', hij knikt 'Goed zo, vent', hij drukt een kus op zijn wang en gaat verder met het beslag van de wafels.

'Zo, wat ruikt het lekker hier', Anna rekt zich uit en tilt Gijs van het aanrecht. 'Goedemorgen, grote vriend', ze drukt een kus op zijn voorhoofd, 'ben jij papa zo goed aan het helpen?'. 'Wij maken wafels!', grijnst hij breed. 'Ik zie het, ja', ze kijkt met grote ogen de keuken rond, 'jullie hebben er wel een bende van gemaakt, zeg'. 'Papa gedaan!', het jongetje in haar armen slaat giechelend zijn handjes voor zijn mond. 'Pardon?', Wolfs draait zich om en kijkt hem zogenaamd beledigd aan, 'wat zeg jij daar?'. Hij loopt met een grote grijns op de twee kinderen af, 'zal ik jou eens de kieteldood geven?'. 'Nee, papa', jubelend kruipt hij dieper in Anna's armen weg, 'was een grapje'. 'Oh, gelukkig maar', hij omhelst de twee stevig, 'zullen we de tafel dekken? Dan kan mama zo gelijk aanschuiven'. 'En cadeautje?', 'een cadeautje?', verrast kijkt Anna hem aan. 'Ja, onder de kerstboom!', 'echt waar?', ze zet het jongetje neer. Hij knikt enthousiast en loopt naar de woonkamer. 'Kijk!', hij wijst naar het cadeautje dat nog steeds op hem ligt te wachten. 'Oh wauw', ze slaat haar handen voor haar gezicht, 'is de kerstman al geweest?'. 'Ja!', hij trekt aan haar trui, 'mama halen? Dan mag ik openmaken!'. Met een glimlach tilt ze het mannetje weer op, 'ik denk niet dat dat hoeft, kijk maar', ze knikt naar de deur. 'Mama!', hij wurmt zich uit haar armen en rent naar de fris gedouchte vrouw, 'de kerstman is geweest!'. Ze gaat door haar hurken, 'niet?', 'jawel, kijk maar!'. Hij pakt zijn moeders hand en neemt haar mee naar de boom, 'nu mag ik openmaken, toch?'. Ze kijkt over haar schouder en ziet haar man de wafels op tafel zetten. 'Zullen we eerst eten?', ze tikt zachtjes op zijn neus. 'Maar papa zei...', 'ik heb gezegd dat het mocht als jij wakker was, Eef', hij zet de rest van de spullen op tafel. 'Nou, vooruit dan', ze gaat in kleermakerszit op de grond zitten en neemt het jongetje bij zich op schoot. 'Kijk eens', ze geeft hem het pakje. Zonder een seconde te verliezen begint hij het cadeaupapier er af te scheuren. 'Een boek!', hij houdt het hoog boven zijn hoofd zodat ook zijn vader en Anna het kunnen zien. Als het meisje van een afstandje ziet wat er op de kaft staat, bekruipt haar een ongemakkelijk gevoel. 'Wat voor boek?', Wolfs gaat op de bank naast de boom zitten. Hij haalt zijn schoudertjes op, 'wat staat er mama?'. 'An?', Eva wenkt de tiener die wat verlegen tegen de muur hangt. 'Kom, lieverd', ze steekt haar hand uit. Ze neemt de hand aan en twijfelend voegt ze zich bij het jonge gezin. Ze gaat tussen Wolfs' benen zitten, met haar rug tegen de bank. De man legt zijn hand op haar schouder en als ze omkijkt beantwoordt hij haar onzekere blik met een geruststellende glimlach, 'jij hoort er ook bij'. Ze legt haar hand op de zijne en knijpt er dankbaar in. Als ze zich weer omdraait, ontmoet ze Eva's waterige glimlach. 'Ma-ham', het jongetje trekt aan haar hand. 'Geef maar', het meisje heeft haar zelfvertrouwen teruggevonden en neemt het boek uit de handen van de peuter. 'Wat staat er Anna?', hij tikt op de kaft van het boek. 'Dit hebben we geoefend, toch?', ze gaat over de grote gele letters. Ze draait het boek zodat hij het kan zien, 'wat staat hier?'. 'Gijs?', 'wat knap, vriendje', Eva trekt hem dicht tegen zich aan. 'Nog meer?', vragend kijkt hij het meisje aan. 'Er staat: Gijs wordt grote broer', ze glimlacht flauwtjes als ze hem bedenkelijk ziet kijken. 'Grote broer?', het meisje knikt. 'Gijs wordt grote broer en Anna...', Wolfs knijpt nog eens zachtjes in haar schouder, 'Anna wordt grote zus'.