SOL YANIM(tumblr)

35.❤

“Gidişi ile her yer sessizleşti. Kuşlar uçmuyor artık, sanki arabalar ıslak sokaklardan geçmiyor. Nasıl da alışmıştım ona. Nasıl da sevmiştim onu kusursuzca. Canımdan parçalar sökülüyor ve ben engel olamıyorum buna. Nasıl da derin derin ağlamak istiyorum, nefesimi tutup da yok olmak. Şimdi o nerde? Ne yapıyor? Mutlu mu? Kim onu bundan sonra öpecek? Benden sonra kime meleğim diyecek? Oysaki tek meleği bendim. Ben onu kaybetmeye alışamamışken kim onun elinden tutacak? Sevecek mi gülüşünü? Dişlerinin güzelliğine benim gibi hayran hayran bakacak mı? Köprücük kemiklerinde kim bundan sonra dudaklarını gezdirecek? Peki benim göz yaşlarımı kim silecek? Kim başımı avuçlarına alıp başımdan öpecek? Kim ağladığımda bana sıkı sıkı sarılacak? Kim saçlarımı narince okşayacak? Kim sokaktaki kedileri bana benzetecek. Nasıl bir acıdır bu? Hep mi ayrılık olmak zorunda? Bugün var olan yarın neden yanımda değil? Kaç göz yaşı daha dökmem lazım acımı hafifletmek için? Kaç uyku gerekir düşünmemek için? Kaç sene gerekir unutmak için? Kalbimdeki boşluk Nasıl dolacak Allahım? Ben onsuz yok gibiyim. Umutluyum da Bi yanda. Belki geri döner belki konuşur diye. Bir yandan da konuşmayacağını biliyorum, beni unutacağını. Hiç bir yere sığmıyor korkum. Kaybetme korkusu buymuş demek. Elimde olan tek şey de gidince gömülüp gittim karanlığa. Hani sen gitsen de ben peşinden koşarım diyordu ya, o da mı yalandı? Oysakı o dünya güzeli gözlerine bakarken çok inandırıcı gelmişti. Onunlayken herşey inandırıcıydı gelmişti zaten. İnandım, yaşadım, sevdim ve bitti. Her güzel şey gibi o da bitti.”