Solitude // Stony -- Ara Verdi--

-6-

Merhaba arkadaşlar, geri döndüm ve bu sevdiğim hikayeye bölüm eklediğim için çok memnunum. Bazı kısımları sanki hiç olmadı, tıkanmış gibiydim. Umarım siz beğenirsiniz, lütfen yorum atmayı unutmayın.

**************

"Senin adına üzüldüm Tony fakat birine aşık olmak seni suçlu yapmaz." dedi Hank gözleri yaşlı çocuğun suratına uzunca bakarak. Okulun balo salonuna gelmişlerdi fakat Tony'nin bir anda patlayan geçmiş travmasından dolayı arabadan inmemişlerdi. Tony sanki günlerin acısını çıkarırcasına dakikalarca hıçkırarak ağlamıştı şimdi ise yeni yeni susuyordu, sessiz hıçkırıkları dinmişti. Çikolata kahvesi gözlerine suçluluk hissinin en acı verici taneleri bulaşmıştı, Hank'in gözlerine bakmaktan çekiniyordu.

"Peggy iyi bir insandı, bir çok insanın aksine yapmacık değildi. Bana gerçekten değer veriyordu, bense ona ihanet edip sevgilisine aşık oldum... Hank ben Tanrıya inanmam ama bu yaşadıklarım karmaya inanmam gerektiğini gösteriyor." dedi Tony, Hank'in uzattığı peçeteyi alıp gözlerine götürdü. Yanaklarının altındaki tuzlu sıvıyı silmeye başlarken konuşmaya devam etti. "Steve'i umursamamaya çalışıyorum fakat yaptığı ihanet her defasına canımı yakıyor."

"Bunun farkındayım ama o hayatına devam ediyor, seninde devam etmen gerekiyor."

"Bu okul başladığında ilk arkadaş olduğum kişi Peggy, ne zaman canım yansa veya yalnız hissetsem diğerlerinin aksine bana gerçekten sıradan bir insanmışım gibi davranıyordu. İlk senemizin sonlarına doğru Steve ile sevgili oldu, o zamanlar onun adına mutluydum Hank. Bana gelip Steve'i ne kadar sevdiğini anlatırdı, tek benimle paylaşırdı..." Tony sustu, vicdan azabının ağırlığı kalbine acı veriyordu. Burnunu çekip bakışlarını parmaklarına çevirdi, utancından yerin dibine girmek istiyordu.

"Anlat Tony, seni yargılamam."

"Onlar sevgili olduktan birkaç ay sonra Peggy bir proje için yurt dışına gitti, Steve ve ben yalnız kaldık. Beraber zaman geçirdikçe asla yapmamamız gereken şeyleri yaptık Hank, üstelik o aralar Peggy ve Steve ayrılmamıştı."

"Peggy ne ara öğrendi?" diye sordu Hank, kenardan su şişesi çıkarıp kapağını açtı ve Tony'e içmesi için uzattı. 

Tony ufak bir teşekkür mırıldanarak şişeyi kavradı ve dudaklarına götürdü. Susuzluğunu giderene kadar sıvıyı içtiğinde konuşmaya devam etti. "Peggy geldiğinde onu bir köşeye çektim ve her şeyi en başından anlattım. Öğrendiğinde bana bağırıp kızacağını sanmıştım fakat anlayışla karşıladı, Steve ve bana mutluluklar diledi sonra ise kimseye haber vermeden okuldan kaydını aldırıp gitti."

"Her insan hata yapar Stark, en azından Peggy sizi affetmiş. Belki o da Steve'de soğumuştur, bu yüzden sana kızmamıştır çünkü o da başını seviyor olamaz mı?" dedi Hank tek kaşını kaldırarak, elini Tony'nin omzuna atıp arkadaşça sıvazladı. "Bu yönden düşündün mü?"

"Bilmem, hep kendimi suçlu hissettiğim için başka sonuçlara odaklanamadım." dedi Tony. Biraz da olsa rahatlamıştı, içini kendisini yargılamayacak birine dökmenin hafifliği tekrardan tüm bedenini sarmaya başlamıştı. Gülümseyerek boş su şişesini bir kenara bırakıp camdan dışarıya baktı. "Millet hep içeride eğleniyor, bizde mi gitsek?"

Onun konuyu değiştirmesine ses etmeyen Hank gülümseyerek başını salladı, arabanın kapısını açıp beraber indiler. Müzik sesi dışında DJ'lik yapan Clint'in sesi sokakta yankılandığında Tony kahkaha atarak Hank'e baktı. "Clint asla şaşırtmıyor." 

"Onun enerjisini kıskandığımı itiraf ediyorum." dedi Hank, kapıya geldiklerinde millete selam vermeye başlamış Tony'e döndü. "İçeriye girdiğimizde güçlü ve kendin ol."