" ဘယ်သွားဦးမလို့လဲ ဒါက "
အပြင်ထွက်တော့မယ့် ရှောင်းကျန့် ခြေလှမ်းတွေ ကုပ်သွားတယ် ။
" အဲ.. ဒီ.. ဒီနား.. "
" မင်းအဖေ ဒီလထဲ တစ်ခေါက် ပြန်လာလိမ့်မယ် "
ပျားရည်ပုလင်း အဖုံးဖွင့်နေရင်း ပြောတဲ့ မေမေ့စကား အဆုံးမှာ ရှောင်းကျန့် ခေါင်းထဲ မိုးကြိုးပစ်ချသွားတယ် ။
" ပြောတော့ နောက်လမှဆို !! "
" မဟုတ်ဘူး ဒီလထဲ တစ်ခေါက် ပြန်လာဦးမှာတဲ့.
အခြေအနေတွေ မကောင်းဘူး လျှောက်မသွားနဲ့ "
ဟာာာာာ ... ဘာလို့လဲ !!
" မေမေ....... "
" ..... "
" မေမေလို့...... "
" တံခါးကို မစီးနဲ့
ကလေးလည်း မဟုတ်တော့ဘူး "
သူ့ရဲ့ သံရှည်ဆွဲပြီး ဂျီတိုက်နေမှုကို မေမေက ဟင်းချက်မပျက် တစ်ခွန်းပဲ ဆူတယ် ။
ဖေဖေ ပြန်လာရင် သေနတ်ပစ်တွေ ပြန်သင်ရမှာ ။
သူ မသင်ချင်ဘူး စိတ်ညစ်လိုက်တာ ...
" မေမေ ကျွန်တော် အဲ့ဒါတွေမသင်ချင်ဘူး "
" မဆိုးနဲ့
မင်းအဖေက ဘာဖြစ်စေချင်တာလဲ သိရက်သားနဲ့ "
ဒါပေမယ့်...
" အသက် (၂၀) မှ ဆိုလို့လည်း (၂၀) ပြည့်တဲ့ အထိ စောင့်ပေးထားပြီးပြီ ..
အခု ဘာတွေဖြစ်နေကြလဲလည်း မြင်နေတာပဲကို .. "
ဒါပေမယ့်.. ကျွန်တော်က...
" အခု အပြင်သွားမလို့ မလား
သွား မိုးမချုပ်ခင် ပြန်ခဲ့ "
ကောင်းရောပဲ ..
(၁၉) နှစ်သားလေးရဲ့ ခြေလှမ်းတွေဟာ ဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့်နဲ့.. ။
_
ရှောင်းကျန့် နေ့တိုင်း အပြင်ထွက်တယ် ။
ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်းလည်း မရှိပါဘူး...
သူတစ်ယောက်တည်း ။
ကမ်းခြေဘက်ကို လျှောက်တယ်..
စက်လှေတွေကို ကြည့်တယ်.. ငါးဖမ်းသမားတွေကို ကြည့်တယ် ..
ဖေဖေ့စကားတွေက ခေါင်းထဲ ဝင်လာတယ်။ အာရှသားတွေက မကောင်းဘူး..
![You are my Hiroshima [一战]](https://img.wattpad.com/cover/207494695-64-k988994.jpg)