Kaçış Planı

Kepler-62f

İnsanardan bile güzel olan yaratık bize bakıyordu. Birde yetmezmiş gibi elindeki şeyi içiyordu. İçtiği şeyin paketinde " ∆~|\^" yazıyordu. Simgeler tanıdıktı ama okumasını bilmiyorduk. Galiba bizi zorlu bir dil bekliyordu. Lucas bana baktı. Gözlerinde bir hüzün vardı. Suzy ve charlie yan yanaydı elleri değiyor gibiydi. Okyanus gözlü yaratık arkasına dönüp bir şey söylemeye başladı " sizin dilinizi öğreneli 80 yıl oldu. Sizi geldik gördük hiçbir şey hissetmediniz" dedi. Lucas, suzy ve charlie bana baktılar. Herkes şaşkındı nasıl olurdu. Nasıl olurduda dünya'ya gelio hiçbir şey hissetirmeden gidebildiler. Lucas yanıma yaklaştı. Almanca bir şeyler söyledi. Yaratık kontrol paneliyle uğraşırken " Dünya dillerinin hepsini çevirebiliyor kulağınızdaki kulaklık" lucas bana bakıp gözünü kırptı. İşaret diliyle bir şey söyledi. Anlamıştım, yaratığı denemek için yapmıştı. Yine işaret diliyle bir şey söyledi, söylediği şuydu " bu mükemmel yaratık işaret dili bilmiyor :) " sondaki gülücük her şeyi açıklıyordu. Charlie ve suzyde söyledi. Artık bu gezegende dil değil işaretle anlaşacaktık. Gemi birden durdu. Yaratık bize bakıp "inin" resmen emir veriyordu. Bir araya gelip aşağı indik. Gezegenin üssü gibi bir yerdi ama gökyüzündeydi. İçeri girerken etrafı göztliyordum. Anlam veremiyordum bu yaratıklar nasıl bu kadar güzel olabilerdi. Hepsi insana benziyor ama hepsi farklı güzellerdi hayal ettiğimiz gibi 8 ayaklı tek gözlü falan değil. Hepsinin gözleri ya yeşil ya da mavi. Saçları ya sarı ya da açık kumral. Hepsinin tenleri açık tonlarda. Lucas elleriyle bir şeyler gösteriyordu. Duvardaki yazıları işaret etti hepsinde o yaratığın içtiği paketteki gibi simgeler vardı.
*
Büyük bir salona giriş yapmıştık. Salonun tam ortasında siyah saçlı , koyu mavi gözlü biri vardı. Diğerlerinden değişikti çünkü saçları siyahtı. Bizi buraya getiren yaratık " bu kepler-62f'nin başkanı" biz ona bakarak kafamızı salladık, yaratık anlamaz gözlerle bize bakıp "bu ne niye kafanızı salıyorsunuz?" Lucas hemen söze girdi "biz insanların bazen boyunları ağrır" yaratık "anladım" dedi. Kesin olarak anlamıştık bu yaratıklar işaret dili , beden dili bilmiyorlardı.
*
Başkanın karşısına gelmiştik. Hepimizi gözleriyle süzdü. Eliyle lucası gösterip "adını yaz " lucas biraz öne gidip başkanın önündeki ekrana ismini yazdı. Sırayla suzy, charlie ve ben isimlerimizi yazdık. Başkan ekranı kendine çevirip isimlerimizi okuyor gibi duruyordu. Sonra ekranı bize çevirdi. Ekranda isimlerimize bazı ekler getirmişti "lucased, charlieyi, suzyin, aliser" bu ekler niye vardı bilmiyorduk. Derken başkan konuşmaya başladı " bunlar sizin hapishane isimleriniz, rutular bunları götürün" eliyle bizi işaret etti. O dediği adamlar bizi kollarımızdan tutup upuzun bir koridora soktu. Koridorun sonunda mavi bir ışık vardı. O mavi ışığın olduğu yere ulaşınca ben ve lucası ayrı , charlie ve suzy ayrı yerlere konmuştuk neyseki koydukları yerler yan yanaydı. Girdiğimiz yerde bir sürü değişik yaratıklar vardı bazıları çok güzellerdi bazıları çok değişik yaşam formlarıydı. İçeri girdik ve ellerindeki değişik bir aletle mavi ışıklı hapishaneyi kapattı. Kapattığı gibi ışıklar açıldı. Yanımıza çimen yeşili gözleri, koyu kumral saçlı ve 1.80 boylarında yakışıklı bir erkek olduğunu düşündüğüm biri yaklaştı. Lucasın sırtına dokunup " benim adım shawnli" lucas shawnli'nin elini itleyip yanıma geldi. Shawnli yine konuşmaya başladı " asıl adım shawn ama bana buraya girerken li ekini eklediler. Size eklenen ekleri asla unutmayın yoksa burada sonsuza dek kalırsınız." Ben konuşmaya başladım "anladım shawnli" güzel yüzüyle gülücük attı tekrar konuşmaya başladı "ben buralıyım. Sizin buraları olmadığınızı anladım size burada olan her şeyi, dilini, kültürlerini öğreticem." Lucas ve ben ona gülümsedik. Artık tek bir yolumuz vardı. Burdaydık artık ve kaçmaktan başka çare yoktu. Bir kaçış planı lazımdı.