Kapağı siyah defterimi aldım. Tek beyaz yeri barkoduydu. Ama içi rengarenkti.
Biliyor musun sevgilim, insanların %97'si, ellerine bir kalem verildiğinde ve bir şeyler yazmaları istenildiğinde ilk kendi isimlerini yazarmış. Ben, ilk senin ismini yazarak %3'lük kısma giriyorum.
Defteri açtım. Tek boş kalan yeri son sayfaydı. 3 yıl önce başlamıştım ve sadece senin ismini yazmaya karar vermiştim. Bu nedenle defterin sayfaları sıkışık tepişik Kaan'la doluydu.
Her zaman seni düşünüyorum, her zaman adını düşünüyorum sevgilim.
Gözlerimi kapatınca aklıma türk kahvesi renginde gözlerin geliyor. Bana nasıl baktıkları, ağladığında nasıl kızardıkları, kızdığında veya şaşırdığında nasıl büyüdükleri, gökyüzüne baktığında nasıl koyulaştıkları.
Seni çok seviyorum be sevgilim.
Ah bu ben.
