Soruyorlar bana, neyimin olduğunu. Anlamıyorlar mı acaba aşık olduğumu? Anlamak istemiyorlar belki de. Belli değil mi ki?
Sürekli uzaklara dalıyorum, aptalca gülümsüyorum. Adın geçtiğinde gözlerim doluyor ve ben bunları engelleyemiyorum. Ayrıca hepsi sadece gözlemlenebilir olanlar. İçimi bilseler eminim anlarlardı. Anlamak istemeseler de anlarlardı. Anlamazlıktan gelseler bile belli ederlerdi anladıklarını.
Orada iyi mi ki? Kendimi alıkoyamıyorum bunu düşünmekten. Korkuyorum ve durduramıyorum. Merak ediyorum ve sonuç alamadıkça çıldırıyorum.
Seni seviyorum ayıcığım, seni çok seviyorum.
Beni kendinden kurtar.
