Karşımda açık olan televizyona boş gözlerle bakıyordum. Zengin bir çocuk vardı ve gururlu fakir kız. Dizinin gidişatını tahmin etmek kolaydı.
Keşke diyorum bazen, keşke bizim ilişkimizin de ilerisini tahmin edebilseydim. Keşke bu kadar sevmeseydim.
Ama sonra kendime kızıyorum. Onu sevmesi öyle güzel ki, acı vermiyor. Sadece özlüyorum biraz. Özlemek bile güzel.
Yerine sevemem.
