Maxewell Academy

CHAPTER TEN

AN: This will be my last update before I pend this story.
Hope you'll enjoy this one.

By the way I'll update The Unknown Story and after I finish that one. Ito na ang i-u-update ko.😁😘❤

"Seriously ito ang sasakyan natin?" Hindi makapaniwalang sabi ko.

Yes it's a Ducati but I don't care.

Dress ang suot ko.

How the hell can I sit here?

Isang sunny dress na color black ang suot ko at naka stilleto pa ako.

"Akala ko ba ang talino mo. It's so simple."

Dahil sa wala akong choice. Umupo nalamang ako dito at inipit ang damit ko para di liparin ng hangin.

"Ito." Bigay nito sa akin ng isang helmet.

I just glare him.

"Tsss." Inis na sabi nito.

Nag-umpisa itong paandarin ang Ducati.

Inaamin ko sanay akong sumakay sa mga motor na nagdri drive ng sobrang bilis. But this one is different hindi ako ang nagdri-drive.

"Kumapit ka." He said with his husky voice.

Hindi ko na sana ito susundin ng biglang mas bumilis ang kanyang pagmamaneho.

Motion started to get slow. Bumabaliktad ang mundo.
Dahil sa bilis ng pagmaneho nito ay naktingin ako sa langit the night that's so lonely without it's sparkling stars na parang mga diamanteng nakadikit sa kadiliman ng kalawakan.

"The night is beautiful." He said and I did agree with him.

"Yeah."

"Perfect time for 'soon to be' lovers like us." Pang-iinis nito sa akin and that makes me hit him in his upper arm.

"Ouch! Sakit nun a." Reklamo nito.

"It's your fault. Bwisit ka!" Inis na Sabi ko rito.

"No it's not. I'm just stating the fact. In fact doin din Naman bagsak natin."

"Paano mo nalaman so Nostradamus ka ba? You can see future."

"True talk. Yes. I can see the future you and me sa bahay natin. You with our kids." At mas diniinan nito ang 's'.

"In your dreams!" Inis na singhal ko rito.

"Well if that happens mas gusto ko pang hindi na magising. I'll prefer dreaming forever." Banat nito na mas mag painis sa akin.

"Reason why I hate being with you or being near with you." Inis na Sabi ko rito pero tumawa lang ito.

"Kapag yung ibang babae ang trinato ko nito. Mamatay sila sa saya. You're lucky.
Because this handsome guy in front of you-" tinuro nito ang  sarili.
"Likes you." And he smirk I can see it kahit nasa likuran ako nito.

"Una sa lahat ayaw ko pang mamatay. Dahil kung mamatay ako walang kokontra sayo at masyado  pa akong bata para mamatay." Ani ko.
"Pangalawa hindi ako si lucky. Dahil ang pangalan ko ay Callie. Magkatunog lang sila pero hindi ako si lucky." And I said that while smirking.

"At pangatlo. Wala akong pake kung gusto mo ako. Ako pa ba ang aayaw madadagdagan ang mga taong humahanga sa akin o di kaya'y yung mga manliligaw ko."

"At kapag naging tayo ipapahanap ko yang mga manliligaw mo at ipapakain ko kay Austin." Walang emosyong sabi nito.

Wait who's Austin?

"Who's Austin?" Tanong ko rito.

"You'll knew him later." Bakit parang tumindig lahat ng balahibo ko.

Is he some type of monster? A guy who's has 23 personalities? A psycho guy? A vampire?

-wait vampires only suck blood they don't eat flesh.

Or

I can't believe I'm saying this.

Is that Austin an aswang?!

~~~to be continue~~~

Bitin? Hahaha next time nalang ulit.

Sino kaya si Austin?

Is he a monster?
A guy with 23 personalities?
A psycho?
A vampire?
Or an aswang? Hahaks.

See you sa next chap.😂✨😘

Next👉👉👉
Chapter Eleven.

💠M.chay💠|
🌸 FlorianaMitchay🌸