ohaaa
bizim şu mavi gözlü aras ve kuzeni mert
sonra başka yan sınıftan orta yakışıklı burak ve burak ın arkadaşı oğuz maç yapıyorlardı
valeybol maçı oğuz ve burakı geçebilceklerini düşünüyorlardı heralde kızlar arasa
aşık aşık bakıyorlardı neden mi çünkü üstü çıplaktı ve kasları of baklavası vardı hem de ne baklava
kalbim hızlanmaya başlamıştı kızlar bakmasın istiyordum ama neden
aman banane bakarlarsa baksınlar bizimkilere döndüğümde ela hayranlıkla
merti kesiyordu kamelya ise hepsine birden bakmaya çalışıyordu
ben "kesin burak ve oğuz kazanacak onlarn yanların da şansları yok " dedim ela tek kaşını kaldırdı ve
"knk malesef şuan 2-0 öndeler mertle aras dedi ağzım açık kalmıştı burak ve oğuz
okulumuzun valeybol 1.leriydi hatta 3 okulla yarışmışlardı ve hep birinci olup
ödül almışlardı ama şimdi bu çok garip ve saçmaydı sonra arasla göz göze geldik
ifadesizdi yine.
hemen gözlerimi buraka yönelttim okulun yarısı aras diye bağırıyordu yarısı burak diye
burakı satmışlardı hemde yeni gelenler 2 günlüktü daha ama burak ve oğuz 4 senelikti
bu adaletsizceydi biraz öne çıkıp tüm var gücümle
"burak burak burak " diye bağırmaya başladım aras sesimi duyunca çenesi kasıldı beni baştan
aşağı süzdü ve oyuna devam etti
bu beni utandırmıştı ne diye böyle bir şey yaptıysa salak
kızlar beni geriye çekti ve
ela:kızım mal mısın ne diye bağırıyon sanki seni duyucak dedi haklıydı bir yandan sonra
kamelya: yalnız şu aras neymiş be çoçuk her yerinden yetenek fışkırıyor dedi sinirle
kaşlarıma çatıp
"saçmalama istersen " dedim ve zil çaldı nöbetçi hoca zorla herkesi sınıfa gönderdi
aras ter için de kalmıştı okulun duşa kabinine gitti derste duş alıp tekrar sıraya geçti
gözleri bacaklarıma kaydı hayretle gözlerimi pörtlettim hemen çantamla bacaklarımı kapattım
haraketime sırıttı
oha ilk defa gülüşünü gördüm onunda gamzesi vardı hemde benimkinden büyük
"ne bakıyorsun be sapık " dedim sonra suratıma bakıp
"ne diye şekilsiz tipsiz bacaklarını gösteriyorsun ki zaten bir boka yaramıyorlar "
dediği şey kalbimi incitmişti başkası söylese alınmazdım ama o değince kalbime işliyordu
nedenini anlamıyordum kalbim çok acımıştı sürekli beni aşşağılayıp duruyordu sinirlerim
bozulmuştu kalbim incinmişti ellerimi sinirden sıktım tırnaklarımı yemeğeye başladım
saçlarımı karıştırmaya başladım hayır bunlar bunlar ateşin çıkacağının tepkisiydi
çok sinirlendiğimden böyle olmuştu vücudumun sıcakladığını hissettim olamaz
burda olamaz herkes burda şimdi olmaz
içimden dua ediyordum sakinleşmem lazımdı ellerim terlemeye sıcaklamaya başladı
aras beni izliyordu bana garip bir şekilde bakıyordu
bir şeyden şüphelenir gibiydi sakinleşmem lazımdı dudağımı dişlemekten
kanamıştı saç diplerim çekmeden sızlıyordu ,hemen şuan gitmezsem
herkes her şeyi görecekti hocaya bir şey demeden arasın kalkmasını beklemeden
sınıftan koşarak çıktım tam zamanın da ellerim ateş topu olmuştu ellerimi oynattığım anda
orası ateş alacaktı çaresizce ağlamaya başladım
gözlerim yanıyordu sessizce ağlamaya başladım hemen lavaboya gittim
ve kapımı kitledim ellerimi görmek istemiyordum çaresizce ağlıyordum
elimden başka bir şey gelmiyordu çünkü
ağzımdan arada hıçkırıklar kaçıyordu sonra lavaboya 2 kişi geldi
bunlar ela ve kamelyaydı
ela:nerde bu kız ya meraktan ölücem
kamelya:ya burda da yok gibi gel bahçeye bakalım birde
ela :tamam hadi
dediler ve çıktılar ellerim düzelmişti sonunda kilidi açıp
çıktım aynadan kendime baktım ağlamaktan mavi gözlerimin altları içi kırpkırmızıydı
eve gitmem lazımdı kızlara nasıl açıklayacaktım abim şuan okuldaydı
hep arasın yüzündendi ondan nefret ediyordum
ellerimle öldürmek istiyordum hasta numarası yapacaktım en iyisi buydu
yüzümü ne kadar yıkasam da kızarıklık azıcık kalmıştı herkes derse gitmişti
elimi karnıma tutup sınıfa gittim
gözüm ilk arasa çarptı gözlerinde çözemediğim bir şey vardı ama beni ilgilendirmezdi
kızlar beni görünce birden sarıldılar hoca bana bakıp
"iyi misin kızım" dedi
hocaya dönüp "hocam karnım ağrıyor biraz üşütmüşüm eve gidicem izninizle "
"tabi kızım tabi git dinlen "dedi kızlara dönüp
"merak etmeyin şuan iyiyim hap alıp yatıcam sizi meraklandırdığım için özür dilerim " dedim
tekrar sarıldılar ve
"tamam önemli değil git dinlen biz çıkıştı geliriz yanına "
"tamam " dedim ve çantamı almak için sıraya ilerledim
aras bana bakıyordu nedensizce her şey onun yüzünden olmuştu
çantamı almak için yöneldiğimde kendi verdi
soğuk bir ifadeyle "sağol "dedim ve gittim
.....................................................................................................................
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OLURU YOK
عاطفيةBen Beste köksal lise son sınıf öğrencisi ama sıradan bir öğrenci değildim çok isterdim herkes gibi olmayı hem de her şeyden çok zamanı durdurabilme ve çok sinirlenince ateş saçma özelliğine sahibim benim gibi birileri var mı bilmiyorum ama olmasa...