Gece'nin Güneş'i

Yine ve Yeniden

Bu bölüm Güneş in yalnız kalma bölümü Güneş in tekrar yok oluş bölümü heycanla okumanızı bekliyorum ....

Iyi okumalar..<3

(Güneş'in anlatımı ile)

Gözlerimi hafifçe araladım ve beni parlak beyaz ışık karşıladı en son hatırladığım şey kaçırılmış ve vurulmuş olmamdı şimdi ise bir hastane odasında öylece yatıyorum etrafıma bakındım gece yi aradım ama gece yoktu sonra odaya hemşire girdi.

" Merhaba Güneş hanım nasıl hissediyorsunuz "

Göğüs kısmımda yanma vardı çünkü oradan vurulmuşum

"Göğüs kısmımda yanma var "

"Gayet normal güneş hanım ameliyat oldunuz ve içinizdeki kurşunu çıkarttık."

O sırada hemşire koluma takılı olan seruma uzandı ve bitmiş olan serumu değiştirdi.

"Bir isteğiniz var mı Güneş hanım?"

"Şey herkes nerede acaba ?"

"Sanırım anneniz ve babanız bilmiyorum ama kantindeler sizin uyanmanızı bekliyorlar "

"O nerede Yanı şeyy... Gece."

"Onu bilmiyorum en son 2 gün önce gördüm "

"Kaç gündür buradayım?"

"4. Gününüz bu gün "

"Peki. Çok teşekkür ederim."

"Rica ederim önemli değil "

Dedi ve çıktı benimde içimi bir korku kapladı gece neden burada değildi ve hemşire kız en son iki gün önce gördüğünü söylüyordu.

Etrafıma bakındım ve telefonumu aradım ama bulamadım. Doğru ya beni kaçırdıklarında almışlardı bir şekilde gece ye ulaşmam lazımdı o neredeydi...

Annemgilin içeri girmesi ile irkildim annemin sevinci gözlerinden okunuyordu resmen tabiki babamın da
İkiside ağlayarak bana sarıldı ölmemiştim ama şimdi sanırım ölüyordum.

"Mutlusunuz ama az sonra üzüleceksiniz "

"Neden kızım bir şey mi oldu ?"

Dedi annme ve soran gözlerle bana  baktılar ve sarılmayı bıraktılar.

"Boğuyorsunuz çünkü beni "

Dedim ve kıkırdadım annem ve babamda benle birlikte kıkırdadı.

Daha sonra onlarca soruyu cevaplamak 
Zorunda kaldım ama aklım hala Gece deydi uyanmış olduğunun haberini almış olmalıydı ama gelmemişti.

"Anne telefonunu kullanabilir miyim ?"

"Tabiki kızım kimi arıycaksın?"

"Bi arkadaşımı "

Dedim ve annemin telefonunu aldım Gecenin ezbere bildiğim telefon numarasını tuşladım.

"Anne çıkabilir misin?"

"Tamam kızım bende babanın yanına kantine iniyorum zaten görüşürüz güzelim "

Annemin çıkması ile arama tuşuna bastım

Çaldı.... çaldı.. çaldı.

Açmadı. Açmadı gözlerimden aktı yaşlar sırasıyla sanki bu anı bekliyorlardı sıra sıra tek tek geldi hepsi . Çünkü aklıma Gece nin beni yine terk etmiş olabileceği gelmişti aklıma sonra tekrar aradım ve yine açmadı yine yalnız kalmıştım yine o yoktu ve ben yine... yine onsuz kalma korkumla baş başa kaldım...