yavaş yavaş kayboluyorum🍷

25 3 0
                                    

İyi okumalar dilerim sizleri seviyorum 💕

Annem odamın kapısını tıklatıp içeri girdi ve yanağıma kocaman bir öpücük kondurdu
"Prensesim kahvaltı hazır hadi hazırlanda gel" dedi

"Geliyorum annecim sen başla hemen hazırlanıp gelicem"

Annem odadan çıkar çıkmaz yatağımdan kalkıp oturur hale geldim
Karşımdaki aynaya öylece baktım .
Daha sonra kalkıp annemgili bekletmemek içi üzerime dar kırmızı elbisemi ve topuklu siyah ayakkabılarımı giydim böyle giyinmek zorundaydım çünkü bir avukat her zaman bakımlı ve dik durmak zorundadır.
Dudağıma kırmızı rujumu sürdüm rimelde sürdükten sonra işim bitmişti mutfağa doğru yöneldim.

Annem yine portakal suyumu sıkmış ve  tostumu yapmıştı kahfaltımıza bitince birlikte masayı topladık ve benim büromu açma  saatim gelmişti annemi yanaklarından öpüp arabama yöneldim bu gün kocasından boşanmak isteyen kadının duruşması vardı zavall...

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Annem yine portakal suyumu sıkmış ve  tostumu yapmıştı kahfaltımıza bitince birlikte masayı topladık ve benim büromu açma  saatim gelmişti annemi yanaklarından öpüp arabama yöneldim bu gün kocasından boşanmak isteyen kadının duruşması vardı zavallı çok acı çekmiş kocasından.

Bunları düşünürken büromun önüne kadar gelmişim arabayı park edip ilerlemeye başladım. arkamdan gelen kişi çok yakınımdaydı ve nefes alış verişi gerçekten bana onu anımsatıyordu aniden kafamı çevirdim bedenimle beraber ama döndüğümde arkamda kimse yoktu psikolojim mi bozuluyordu, yoksa biri bana şaka mı yapıyordu o an gözümden süzülen iki damla yaşla hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım her şeyi o sanıyordum son zamanlarda onu çok özlemiştim ,yolda yürürken onun boylarında olan insanlara bakıp onu anımsıyorum onun yokluğuna daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum onu çok özledim kendimi kanadı kırılmış kuş gibi hissediyorum çok yoruldum artık yaşamaktan ama dik durmak zorundayım çünkü biliyorum o gelicek. ve o beni böyle görmek istemez...

Hıçkıra hıçkıra büroma girdim derhal odama girip masaya oturdum ve sakinleşmeye çalışım son zamanlarda bu olayları kaç kez yaşadım bilmiyorum galiba artık deliriyorum.

Tek bir açıklaması vardı yavaş yavaş eriyor ve deliriyordum...

Sevgili okurum güzel bölümler var aklımda umarım beğenirsin seni çok seviyorum ❤ Elimden gelenin en iyisini yazmaya çalışıyorum ve yorumlarınız gerçekten benim için çok önemli dikkate alıp okuyucam ona göre de bölümleri değiştirebilirim sizin düşüncelerinizi elimde oldukça ifade etmeye çalışıcağım sizi çok seviyorum. <3

Gece'nin  Güneş'i Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin