My Airplane Love ( COMPLETED ) unedited version

Chapter 23 Pagsubok

Chapter 23

Balot sa kadiliman ang buong paligid. Pilit niyang inaaninag kahit wala na nga siyang makita.

"Oh darkness! Did I become blind again."

Ito 'yong unang pumasok sa kanyang isip. Pakiramdam niya nasa isang lugar siya na walang maaring sumaklolo. Malamig ang simoy ng hangin. Buhangin ang kinaroroonan kaya nahuhulaan niyang siya ay nasa tabing-dagat. Naririnig niya ang mga alon na humahampas sa pampang. Matalas nga raw ang pakiramdam ng bulag. Naranasan din niya ang ganoong pakiramdam noong siya ay nawalan ng paningin. Ganoon uli ang kanyang pakiramdam kahit hindi naman talaga siya nabulag uli.

"Where I am?" Redford asked himself as he was suffering too much pain of his whole body.

Unti-unti nagbalik ang alaala niya sa nangyari. Kinilabutan siya dahil inisip niyang swerte pa rin siya na nabuhay.

Isang daang kawan ng ibon ang biglaang sumulpot.

"Look!" huling sambit ni Redford.

Hindi ito kaagad nagawang iwasan ng isang pilotong trainee. Mahirap nga naman gawin iyong isang command nang biglaan. Wala ito sa listahan ng command list.

Kahit si Redford ay wala ng nagawa kundi humahanap na ng paraan para maiwasan ang patagilid na bumagsak ng SJW 404 aircraft. Ginagamit lang ito para sa mga kumukuha ng qualifying flight test upang makapasok sa kanilang aviation company. Nahuli na nga siguro ang lahat kaya minabuti niya na lang ang manalangin.

"If my life may end up this way. It is my pleasure to accept Your will. But If I will be given a chance to choose. Please let me see my twins and my wife. I wanna live life with them, Almighty." Ipinikit na ni Redford ang mga mata at hininga ang presensya ng nasa Kahitaasan.

Nasira ang lahat ng makina sa kanang pakpak ng aircraft dahil nakakaain ito ng mga ibon. Kaya ang alam niya pabagsak na sila at hindi niya na alam kung saan.

"Ouuch! I can't move my legs." He was trying to help himself to crawl away from the seashore.

"Oh how was he?" Bigla siyang nag-alala sa kanyang kasamang trainee na piloto.

" I must not give up. You've given me a chance to live life again. From up above I'm alive, so there is no reason to be get died here down on the sand.

Matinding kirot ang kanyang naramdaman sa kanyang parehas na binti. Hindi niya inintindi ang sakit. Sa kanyang mga braso siya tanging kumuha ng lakas upang gumapang palayo sa lumalaking tubig-dagat.

"I should get up up to that cliff." Redford keep crawling up to the top where he will be safe from the sea water high tide.

Nawalan na siya ng malay pagkatapos ng kanyang sobrang pagsisikap na mailigtas ang sarili. Iyon na ang huli niyang natandaan. Nagtataka siya sa nang siya ay gumising. Umiikot ang kanyang paningin sa buong paligid. Purong puti ang kanyang nakikita. Maputing kisame, maputing dingding, maputing unan, maputing gown at ang maputing kumot na nakatakip sa kanyang katawan. Ang akala niya siya ay sumakabilang buhay na.

"I knew I survived but why seemed not."

Redford wondering where he is. Until Redsweigh came and said.

"You're are really lucky enough." His brother smiled at him.

Napagtanto niyang nasa ospital na pala siya. Hangga't sa sinusubukan niya uling igalaw ang kanyang mga paa.

"Why can't I move me legs." He asked as he was trying to convince himself that is nothing to worry.

"Let us wait the doctors to explain why," Redsweigh answered.

Hindi lang masabi kaagad ni Redsweigh sa kanyang kapatid ang totoo. Hindi pa matukoy ng mga doktor kung makalakad pa nga ba siya uli. May mga test pang dapat pagdaanan ang mga buto ni Redford sa binti upang makatiyak ng tamang diagnosis.

"Yes you can walk again, Mr Loughty. After theraphy you can make it but please help yourself." Orthopedic doctor told him.

Mas pinili niyang hindi sasabihin kay Danish ang totoong nangyayari sa kanya. Sa pag-alalang manganganak at magiging dahilan lang ng pag-aalala nito.

Habang nakikinig sa patuloy na pagkukwento ni Redford dumaloy ang maraming luha sa mga pisngi ni Danish. Kahit kailan hindi niya inisip na tinalikuran siya ng asawa. Alam niyang may nangyayring lang na hindi maganda. Kaya inilagay niya na sa isip na babalikan siya ng asawa. Siya at ang kanilang kambal. Kailangan lang niyang maghintay hindi naman nagkukulang sa suportang pinansyal si Redsweigh kaya wala siyang dahilan para mawalan ng pag-asa.

"Why you always thought like I am nothing to you?" pagtatampong tanong ni Danish.

Una at pangalawang pagsubok ng
asawa sa buhay na hindi man lang niya ito nadamayan. Mga panahong kailangan siya pero mas pinili ni Redford na mag-isang lumaban.

"As long as I can still have the chance to be with you again. I will fight alone. I just don't wanna see you worried. And I'm still the most lucky one that you keep on waiting. By that I concluded you really love me so much. I love so much my wife.

"How about us, dad?" magkasabay pang hirit ng kambal.

"I knew I've got this new life for the three of you." Redford smiled so sweet.

Maligayang maligaya siyang habang kinarga ng sabay ang magkamukhang anak. Ito 'yong mga sandaling kanyang inasam na mangyari habang bumubulusok paibaba ang aircraft noon. Unti-unting napaluha sa saya si Redford habang niyakap din siya ni Danish.

"The dinner are set on the table. Let's all have the foods while still warm." nakangiting sumingit sa usapan si Laarni.

Pinagtulungan nila ni Redsweisgh ihanda ang masarap na hapunan. Dahil napaka espesyal ang gabi para sa kanilang lahat.

"Isa ka pa mas marami ka ding dapat ipaliwanag sa akin," nanggigil na turan ni Danish.

Hindi man lang kasi nagparamdam sa kanya ito sa mahabang panahon. Lingid din sa kanyang kaalaman na sinusubaybayan lang din pala siya ng kaibigan.

"Yes you can have my explaination right after the dinner." Tumalikod lang ito at parang lalo pa siyang pinagigil.

Wala ng nasabi pa si Danish sa kaibigan. Alam niyang wala rin itong nagawa sa desisyon ng asawa. Sumusunod kung ano lang din ang binibilin sa kanya.