Sokakta dolaşıyordum,hatta koşuyordum.Bir yandanda ağlıyordum.Korkuyordum,çaresizdim,acizdim.Tanrı benim kalemimi kırmış,ve beni başka bir tarafa atmıştı.Ne yapacaktımki?min joon tehlikedeydi.Ya ona birşey yaparsa,ona vurursa,zarar verirse.Bu düşünceler bedenimi sarıyordu ve gitmek bilmiyordu.Bana noona diyişi kulaklarımda çınlıyordu.Telefonumu cebimden çıkardım ve yoongiyi tuşladım.Çalıyordu,çalıyordu ama açan yoktu.Tam kapatacakken karşı taraftan bir ses geldi.
Yoongi:efendim lalisa.
Lisa:ah yoongi bana sehunun adresini yollarmısın?
Yoongi:bir sorun mu var?
Lisa:Bana soru sormada konumu at hemen!
Yoongi:tamam bekle lalisa.
Dedikten sonra telefonu kapattım.Yoongiden gelen konuma bastım,bu saatte taksi yoktu bundan emindim.Tek çare koşmaktı.Koşuyordum,canım yanıyordu,karnıma ağrılar saplanıyordu vücudum yanıyordu.Kaç saat veya dakika koştuğumu bilmiyordum.Ama sonunda bir eve varmıştım.Koşarak kapının ziline bastım ve kapıyı yumruklamaya başladım.Kapıyı bir hizmetçi açmıştı birşey demesini beklemeden içeri girdim.
Lisa:sehun nerede?!
Hizmetçi:Sehun bey yukarı kattaki odada hanfendi.
Dediğinde yukarı çıktım.Her odaya teker teker baktım son odaya geldiğimde içeri girdim gözlerimden yaşlar akıyordu heryerim ter içerisindeydi.
Lisa:min joon nerede!?
Sehun:oh hoşgeldin lalisa otursana.
Lisa:sana bir soru sordum min joon nerede?
Dediğimde beni takmaması beni sinirlendirirken elimi yandaki cama vurdum ve camın parçalanmasını izledim.Sonrasında herşeyi dağıtmaya başladım.Odanın heryeri neredeyse cam kırıkları ile dolu iken.O ise korku ile bana bakıyordu yerde olan cam parçasını aldım ve onu duvara yapıştırdıktan sonra cam parçasını boynuna dayadım.
Lisa:min joon nerede?
Sehun:bilmiyorum.
Lisa:aptalı oynama sehun nerede dedim.
Sehun:onu jungkook alıp gitti.
Lisa:ne?!jungkookun numarasını ver bana!.
Dediğimde yandaki telefonuna uzanıp ekranı açtı ve telefonu bana verdi.Telefonu aldım ve kendi telefonumda numarayı tuşladıktan sonra arama butonuna bastım elimdeki camı yere bıraktım ve odadan çıkmadan önce konuştum.
Lisa:bu burada bitmedi sehun canını henüz yakmış değilim!
Dedim odadan çıkarken.Telefon halen çalıyordu,çalıyordu ama açan olmuyordu kafayı yiyecektim.En sonunda telefon açıldı.
Jungkook:alo?
Lisa:benim lisa bana konum at.
Jungkook:tamam bekle.
Dedi telefonu kapatarak evden hızla çıktım ve telefonuma gelen konumun üzerine bastım.Buraya fazla uzak değildi ama yürümek zorundaydım.Yine koşmaya başladım,en sonunda bir eve vardığımda durdum ve ziline bastım.Kapıyı açan jungkookdu içerdende min joonun kahkaha sesleri geliyordu.Hızla salona girdim elindeki çikolata ile çizgifilm izliyordu beni görünce koşarak bana sarıldı.
Joon:noona!seni çok özledim.
Lisa:bende joon bende.
Dediğimde elimden kan akıyordu,ağlamaya devam ediyordum korkmuştum ona birşey olur diye korkmuştum.Geri çekildi ve ilk jungkooka sonrada bana baktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Desperation✴️️Liskook
FanficBir bataklığa batalı çok olmadı aslında.. içerisinin karanlık olduğunu.Umutsuz kalmayı, çaresiz kalmayı bütün bunları kimse bilemez... Peki ya sen bana umut ışığı olup, beni bu battığım bataklıktan çıkarabilecek ve çaresizliğimi silip atabilecekmisi...
