The Night He Belong To The Moon [on hold]

Chapter One

Chapter One

I don't know how but I manage to go home safely even though I was spacing out the whole time. Dahil magkahiwalay kami ng sasakyan ni Midnight ay pinauna niya muna ako. He said he don't want that guy to be tailing us kaya ako ang nauna.

Before leaving I also begged him not to lose his temper and beat the guy all over again. Alam kong kayang gawin iyon ni Midnight. Pero nasabihan ko siya na 'wag na itong lapitan at alam kong susundin niya ito dahil sakin lang naman siya nakikinig.

I went straight to my room. Kahit tinanong ako ni manang kung saan ako nanggaling ay hindi ko na siya nasagot. Nagtungo ako sa bathroom para maligo.

After that ay hinayaan kong bumagsak ang aking katawan sa kama pagkatapos kong magbihis.

And I can still picture clearly how terrifying Midnight's anger is.

Sino ba kasi ang lalaking iyon? Who is Vlix Marania? And why is my twin raging mad because of that guy?

Usually, Midnight is involve with those petty fights. Mabilis kasi talagang uminit ang ulo niya kaya dinadaan niya sa pagiging bayolente. I did all my best to stop him causing chaos at unti-unti naman itong nangyayari. Hindi na siya tulad ng dati na araw-araw ay may kaaway.

But this time, it's different. I saw that his rage is beyond those past fights he had. Sa mata pa lang niya ay kita mo ang galit at poot sa lalaking iyon. And even on the dark, I also saw Vlix' eyes, full of hatred towards my twin. Halata na sobrang personal ang galit nila sa isa't isa. One of the reasons why I'm more scared.

Nagulat ako nang bumukas na lang ang pinto. I was spacing out again, hindi ko namalayan na dumating na pala si Midnight.

Our eyes met pero agad siyang nag-iwas ng tingin. Bumangon naman ako para umayos ng upo. Dumiretso si Midnight sa kama ko at naupo rin sa gilid.

"Sorry about what happened. I'm sorry that you have to see that side of me." Anito sa mahinang boses at nanatiling nakayuko.

I smiled weakly. "Sabi ko sa'yo na 'wag ng makipag-away 'e." Saway ko sa kapatid ko.

Natawa na lang din ako sa sitwasyon namin. He looked like a child who was guilty for stealing a candy. Sobrang layo sa kanina niyang itsura na sobrang galit. He's now... more softer. Kahit na nakayuko ay kita pa rin ang pamumungay ng kanyang mga mata.

I sighed. "Sino ba kasi ang lalaking iyon?"

Nag-angat siya ng tingin. Nakita ko ang pagdaan ng galit sa kanyang mata pero agad itong nawala.

"He's just... he's just someone who's very dangerous, Moon." Anito.

Nagtitigan kami ni Midnight. I didn't say a thing, so is he. Kita sa mga mata niya na gusto niyang umiwas ng tingin ngunit ayaw niyang magpatalo kaya tumitig pa rin siya pabalik. But in the end I won.

"I met Vlix back when we're high school." Umpisa niya. "We're really close friends noong mga panahon na iyon. Pero may mga nangyari kaya hindi rin nagtagal."

Oo nga pala. Me and Midnight didn't attend the same high school. I studied at an All Girls School samantalang ang kakambal ko ay nag-aral sa high school ng isang University. I didn't know much about his friends back then. Lalo't 'di niya ito pinapapunta sa bahay namin dahil nga naroon daw ako. Dahil doon nga ata nagsimula ang over protectiveness niya sa akin 'e. But that was also the time na mas lumala yung pakikipag-away niya.

And now thinking about it, baka yung mga kaibigan niya rin noon ang may rason kung bakit iyon lumala.

"Bakit sobra yung galit mo sa kanya? What happened?" Desperada kong tanong.