BARMECIDE

CHAPTER 03

"Kurimaw?!" Panimula ko ng sagutin ni Melea ang tawag ko.

It's 6:30pm and I'm sure na tapos na ang klase niya, kaya tinawagan ko siya agad. Excited ako na ibalita sa kanya ang nalalapit na pag-punta ko sa Korea. Hindi ko man alam kung ano ang gagawain ko dun, pero ang katotohanan na nasa iisang lugar nalang kami ng mga asawa ko ay napaka saya na.

'alam konv medyo oa, pero wala akong magawa eh. I can't stop my obsession to them. Sa dami ng kpop group, sila lang ang bumihag sa puso ko. That's why I can't say na I am a Kpopper. Because I am an ARMY'

(Oh? Bakit parang napaka-saya mo?)Taka nitong tanong.

'eto naman, parang ayaw na masaya ako'

"May ibabalita ako sayo. Super, duper, ultra, mega'ng kontrobersyal!" Sigaw ko. Grabe! Excited na talaga akong sabihin sa kanya. Gusto ko makita ang expression niya.

(Ano ba yun? Bakit parang pati ako nae-excite?) Sabi niya na mukhang naka-ngiti din mula sa kabilang linya.

"Talagang mae-excite ka. Kaya kung ako sayo, pumunta kana dito sa bahay para mai-chika ko na sayo!" Sabi ko.

Mag sasalita na sana siya, subalit pinatay kona agad ang tawag para lalo siyang ma-excite at mag madaling magpunta dito sa bahay. Nahiga na lang ako dito sa kama ko at inintay ang pagdating niya. For sure papunta na 'yon ngayon dito... at hindi nga ako nag kamali:

"Kim Nam Joon!
Kim Seok Jin!
Min Yoon Gi!
Jung Ho Seok!
Park Ji Min!
Kim Tae Hyung!
Jeon Jung Kook!.." dinig kong sigaw nito sa fanchant ng Army habang papasok ng kwarto ko. Kaya napa bangon ako mula sa pagkakahiga.

Nang buksan nito ang pinto ay saka namin sinigaw ang huling linya. "BTS!!!" Sigaw namin at nagyakap.

Parang ang tagal naming hindi nag-kita. Ganito talaga kaming dalawa, dinaig pa namin ang magkapatid. Super close at sobrang komportable namin sa isa't-isa, I'm so happy and thankful na naging magkaibigan kami ni Melea, she is such a blessing to me. Siya ang naging karamay ko lahat ng bagay, mapasaya man, malungkot, kilig, disappointments at marami pa.

'mag-hiwalay na lahat ng mag-jowa, pero kami. Mananatili kaming magkaibigan.'

"So ano na yun Eury Eeiaria?" Tanong niya kaagad sa akin with matching malaking mata at pisil sa kamay ko.

Halatang excited siya sa sasabihin ko. Kaya huminga ako ng malalim at dali-daling sinabi sa kanya.

"Makikita ko na ang mga asawa natin!" Excited kong sabi. "Yehey! Oh diba ang saya-saya? Makikita ko na sila." Masaya kong sabi at tumalon-talon pa.

Napa-tigil naman ako sa pag-talon nang mapansing walang emosyon si Kurimaw na nakatingin sa akin, her head tilted na para bang inuusisa ang buong pagkatao ko. I was confused kaya huminto ako sa paglundag at naupo sa tabi niya.

Tinabig ko siya, ngunit wala siyang naging reaction "Woi Kurimaw! Hindi ka manlang ba masaya para sa akin? Makikita ko na ang asawa natin!" Sigaw ko sa kanya at inalog-alog siya, at kinurot-kurot ang pisngi niya.

Hinawakan niya ang kamay ko sa seryosong paraan. "Maupo ka muna Halimaw." Sabi niya sa akin. Nagtatakang umayos naman ako ng upo at tumitig sa kanya. "Alam ko naman na desperada na tayong makita ang asawa natin, pero grabe na ang pag iilusyon." Sabi niya sa mahinahon na paraan. At inayos pa ang pagkakalagay ng eye glasses ko.

Hindi maka-paniwalang tinitigan ko ito. Does she think na nagiging delusional lang ako?

"Hindi kaba naniniwala sakin Kurimaw?" Paiyak nang tanong ko sa kanya. Napa-iwas siya ng tingin sa akin. "Kurimaw, I am telling you the truth. Pupunta na ako ng Korea. Sa South ha baka ang iniisip mo ay sa North. Nako, ayoko pa mamatay." Biro ko pa at humalukipkip.