bir escinselin dunyası;duygusal gay!

hayat çok acımasız

Ilk okul 4 e geçtim sınıftan en sevdiğim arkadaşlarım dan mehmet kanki gibiyiz sanırım oda escinsel kız gibi konuşuyor benim gibi feminen değiliz ama sonra Nevzat var diğer kankim beni hiç yanlız bırakmıyor lar teneffüslerde falan hep beraber bir 3 lu oluşturduk Nevzat mert, ve bir o kadar da sert cocuk bize birsey olsa hemen koşuyor Yardımımiza gözü kara kimsenin bana ve Mehmet e zarar vermesini istemiyor kavga onun doğasında var koruyup kolluyor bizleri okulda herkes bizi konuşuyor kıskanan gruplar falan var 3 muz bazen elele tutusuyoruz teneffüs te Ve okul çıkışı her zaman okulda çok konuşulan bir grup olmuştuk bizlere kavga etmeyi öğretiyor Nevzat ama biz bir türlü beceremiyoruz.

Çıkış zili caliyor çantaları mizi sırtlanip elele sınıftan çıkıyoruz kalabalığın arasından okul çıkışına doğru karşıya geçiyoruz kardes gibi benimsedik birbirimizi biraz yürüyoruz 250 metre kadar mehmet i eve bırakıp vedalasiyoruz sonra biraz dan bizim eve geliyoruz Nevzat la vedalasip eve giriyorum onun evi biraz daha uzak (ova un fabrikasinin) oraya kadar yürüyor kendi başına yaklaşık 250 metre kadar daha eve giriyorum annem birseyler hazırlıyor Karnimi güzelce doyuruyorum sonra direk mahallede arkadaslarla oynamak için dışarı çıkıyorum 5 dk olmuyor amcam yine orda kesinlikle sokakta oynamaya izin vermiyorlar karşı mahallenin çocukları benle dalga geçiyorlar bu yüzden bense sinirleniyorum,doğru ķafeteryaya gidiyor uz babam sert bakislariyla korkutuyor yine beni yine kızıyor kulagimi cekcek ve çekti de bide dedem tokatliyor dayak manyagina döndüm resmen imdat kurtarın diyecem ama korku ve endişe beni bitiriyor evden kaçmak bile istiyorum aslında daha o yaşta bile dayanamıyorum, Ağlıyorum hep bu eziyet beni içime kapanık biri yapıyor zaten duygusal oluşum hayatı yaşanmaz hale getiriyor ilk okul yılları bitiyor 5 yil okumustum ve mezun oldum,dedem dinimizi iyi ogrenebilmem için beni kursa yazdiriyor eti senin kemiği benim diyor Müdüre sonra bir sınıfa giriyorum burası elmas kur'an kursu sabahları erkenden gidiyorum.

Burada dinimi öğretiyor lar, hocalar var disiplinli bir kurs,onun için yaramazlık yapan pek yok fakat dersini veremeyenleri falaka ya yatiriyor lar, ilk hafta güzel geçti yaramaz bir arkadaşım da var hafizlardan yatılı kalıyor orda gündüz beraberiz kursta beni çok seviyor bende onu yakalamacilik bile oynuyoruz koca kurs un antre lerinde ilk zaman yanaklarimdan öpüyor beni ismi Hamza her zaman beraberiz kimse bana zarar veremiyor aslında kendimi güvende hissediyorum onunla beraber iken.

Kurs zamanla zorlaşıyor sure ler ve bilmediğim bir sürü dini bilgi kafam almıyor hepsini yapabildiğim ve ezberleyebildigim kadar dersleri vermeye gayret ediyorum.

Artık babam kafeterya ya gitmemi istemiyor benden sadece derslere çalışıp kursu bitirmemi söylüyor evde kardeşimle oyun oynuyoruz bazen de yakışıp, güreş yapıyoruz oda 3 e gidiyor ablam liseye gidiyor hiç gecinemiyoruz beni gördüğü yerde yumrukluyor ve nefesimi kesiyor bende ölecek gibi oluyorum nefes alamıyorum karın boşluğuna çalışıyor devamli bende antrenman yapıyor,ama Annem onu çok seviyor bazen kapıyı kilitleyip omlet yapıyorlar benden saklı yemek için omlet bana dokunuyor ve alerji yapıyor,bana yumurta yasak.

Kurs ta artık bazen dersleri veremedigim zamanlar falaka yiyorum hocalar dan ayaklarımin altı çok kötü sizliyor, bisikletle gelip gidiyor um artık uzak olduğu için ve zor sürüyorum bisikleti ayaklarımin altı çok kötü çünkü pekala basamiyorum,kestirme olsun diye de arsalardan gelip gidiyorum fakat bazen çamura sağlanıyor bisiklet cikaramiyorum da her yerim çamur oluyor annem eve gidince iyi bir dayak atıyor bide babam gelince vuruyor artık bunalım ve sıkıntı ruh Halim bozuk yani kursu bitiriyorum sonunda ama bende bitiyorum ve o hocaları hiç unut muyor um o acımasız dayaklarını...