Pse Ty ?

2

~•~

U drejtua drejtë derës së drurit e trokiti pa u menduar dy herë...

Fërkojë ballin me gishtat e vrazhgët si me padurim e ndërkoh trokiti më me vrull deri sa porta ju hap nga e ëma e vajzës.

"K-ku është Ervesa ?"
Për një sekond të vetëm hezitojnë në atë që po thoshte, fjalët ju dukën si pa vënd.

Por pa vënd do ishte t'u largonte një herë e përgjithmonë nga ajo.
Një jetë pa të nuk arrinte t'a imagjinonte dot më !

E ëma e Vajzës hezitojë e pasigurt, më pas shikimin e ktheu nga i shoqi i sajë që ishte pak metra larg tyre.

Shikimi i Edit u ndesh me të tijën.
Ata sy që me një inatë të pa shpjeguar kishte parë më parë vajzën e tijë !
E ajo dorë e rëndë kishte tentuar t'a qëllonte si pa mëshirë!

E do e kishte bërë...
Nëse atë shpullë nuk do e kishte pritur Edi, ajo do e kishte marrë.
E sì do e duronte Edi vallë ?

Si do arrinte t'a shikonte kur ajo që aq shum e konsideronte të tijen të trajtohej aq keq e të shtypej aq rëndë kur nuk e meritonte.

E në një far mënyre faji ishte vetëm i tijë që ajo u gjenda në atë situatë.

Po ajo...si do ndihej ?
Përveç dhimbjes së goditjes !
Si do ndihej të goditej nga dora e babait të sajë, përpara miqësisë !!

Shkundi ato mendime dhe zgjati hapin për të hyrë mbrenda edhe pa kërkuar të drejtën nga të zotët e shtëpisë.

"Nuk do ju besdis." Tha vetëm duke hequr shikimin nga ai e vazhdojë drejtë të vetmes derë që ishte e mbyllur.

Mesiguri do jetë këtu...
Mendojë për të vetmen që kishte vlerë e për të cilën nuk do dorëzohej kaq lehtë.

Trokiti  thuaj se instiktiv e më pas uli bravën ku hapi portën duke e lënë të çuditur ! E priste të mbyllur me çelës atë derë. Por më mirë kështu...

Qëndroj pak sekonda duke vështruar trupin esile të saj të shtrirë përmbys, kokën të zhytur në jastëk e zëri i vrarë ku foli pasi dëgjojë portën të hapej.

"Ris shko flej në dhomën e pritjes. Dua të rri vetëm sonte të lutem."

"Po qan ?" E ky nuk ishte aspak zëri i Risit. 

Vajza u ngrit puthi në këmbë me të dëgjuar, e pa një fragment sekondi si të ishte një iluzion e më pas ngrysi vetullat gjith inatë duke fshirë si fshehtas i lotët që i kishin skuqur sytë e ejtur.

"C'far bën akoma këtu ti !?"
E pyeti e çuditur.

"Ah ç'bëj un këtu !"
Ju përgjigj me një shfryrje duke mbyllur derën.
Uli dorën si për të kapur çelsin që nuk ishte ! Ngrysi vetullat i pakënaqur. " Nuk ekzistojnë çelësat në këtë fshat të humbur !?"
Mori një karrike aty pranë dhe e vendosi poshtë bravës që të mos hapej nga të tierët.

Dëshironte të qëndronte vetëm me të e të mos ndërpritej nga asnjë...

"O je në rregull ti ?"
Uafrua vajzash për t'a hequr atë karrike e të hapë sërish derën për t'a nxjerrë të padëshiruarin jashtë.
"Ku kujton se je ?
Dil jashtë e ik nga ky fshat i humbur si e quan ti. C'far kërkon akoma këtu !? C'far ke humbur ?" 

"Ty." Ju përgjigj pasi i kapi krahun për t'a ndalur përballë tijë !
"Të kam humbur ty." Afrojë lehtë kokën me të thënë këto fjalë si për tu siguruar që vajza ti dëgjonte mirë.
Ti kuptonte.
E ti besonte...

"Ed..." U mat të flasë, por duke e shikuar në sy nuk ja arrinte dot.
Ktheu shikimin mënjanë e frymën e tijë e ndjeu sipër flokëve të shkrithët ku u spostuan lehtë duke i zbuluar faqen e kuqe mollë .
"...e...b-biseduam një herë kë..."
Por fjalët u përpinë në atë buzë të akullta e të ngrira, të ashpra aspak të buta, që u ndalën në faqen e sajë. U tremb lehtë ku ju ngrit kraharori nga shkëputja e asaj frymë të marrë. E zemra u godit ashpër si pa kontroll.

"Ed Boll." U shkëput nga ai kontakt por jo nga kapja e tijë.
"Nuk kanë më hije kto sjellje e aq më pak në shtëpinë e babait tim." Ju nevrikos por duke përmbajtur zërin pa' e ngritur shum.

"Atëherë eja ti në shtëpinë t'ime."
I irrituar që po ju largonte sërish nga ai kontakt ku ju duk si ëndërr dhe ku e bënte të ndihej aq mirë kur e kishte pranë...

"Ç-Çfar...? jo." Refuzojë në tentativë për t'iu larguar akoma më shum.

Edi e shtrëngojë duke u afruar vetë afër trupit të saj të imët e po e shikonte nga sipër me kokën përkulur afër fytyrës së sajë.
"Mir. Po qëndroj un."
I foli me një Ric zëri që nuk pranonte replika, duke kafshuar buzën i irrituar por edhe pa durim më...

Dëshironte vetëm të bënte paqe me të.
T'a shtrëngonte në krah sa më parë e ta puthte me dëshirë si kishte kohë që nuk e bënte.

"Ed...Pse sillesh kështu ?
Nuk ka lezet vërtetë.
Un...u-un të..."

"C'far ?" Kërkojë që ajo të vazhdonte fjalinë që nuk po i dilte më nga buzët grec !
"Ti c'far ?
Të më le ?"

E asaj ju dridhen të bardhët e syrit si të shkundur nga ato fjalë aq të rënda por të vërteta.

"Po." E konfirmojë duke u përcjellë zhurmshëm si për të mbushur boshllëkun që ndjente në stomak.
" Edhe para të gjith familjes e Fisit.
E nuk është e lehtëhtë aspak.
Ja pse duhet të kuptosh që nuk kthesh dot pas. Nuk ka lezet. Nuk kemi fëmijë merr len. Të lash kupton ?"

"Po s'të lë un." Buzëqeshi në cep të buzës...
" Oh sa gjynaf."

Ervesa e shikojë pa e kuptuar.
Konfuzë në ato ndjenja që nuk Diti t'i shpjegojë.
E hidhur si e mposhtur por lehtë e ngrohur nga ajo pamundësi për t'a larguar.

"Nuk më intereson aspak ca the para të gjithve. Apo c'far mendojnë ata.
Më intereson c'far mendon ti.
E ti ato fjalë nuk i the me aq siguri.
Dhe t'a pata premtuar para se të më lesh ti. Un dua të të ndjek ty."
Ajo shkëndijë në sytë e tijë...si një i përzgjedhur i fshehur për të.

"Si është e mundur që ti përfundon gjithmonë me tënden...?"

Edi la të rëshqasë dorën në krahun e sajë të mbledhur si të kishte ftohtë.
Dorën e butë. Ktheu kokën pas si për të buzëqeshur felino. Sfrontato.

"Sepse un e di c'far dua ?"
Një mërmëritë e ëmbël dhe e rocët.
Mjaltë në rrashtë që rëshqet butësisht e dendur si prekja e tijë.
E sytë i ndjeu të lagët ku të djeg iriset e trembur si me frik.

E frik kishte se thjeshtë nuk e kuptonte pse ?
"Pse mua ?"

Por ai nuk diti.
Një përgjigje ti japë.
Një shpjegim...
Akoma nuk e dinte pse ...!

Edi diti vetëm që pa të nuk dëshironte të qëndronte më.
Diti t'a donte të tijen, e ajo e plotësonte në një farë mënyre si njeri. E bënte të ndihej më i qetë. Më me jetë.

"Se di..." Artikulojë me ngadalë, ndërkoh e shikonte në sy.
Frymën e ftohtë që ja përplasi në buzët e pambyllura mirë.
E dëshirojë vetëm ti prekë e ti lagë si për t'i dhënë ngjyrë...

"Pse ty ?"

~•~

🔱
🖤 Spaccio Autore

Hë more pse atë ?

As vetë se di se ku do dal me këtë histori.
Por...e rëndësishme që ju pëlqen juve të tierat rregullohen.

Nja 3 a 4  lexuese i pëlqen siguro i her..
Kaq mjafton... Të tierët ndoshta do bashkohen rrugës 😅

Tani kapitullin tietër ti ngrohim pak gjakrat se shum ftohtë këto dit jemi në Dhjetorë në fund të fundit.