Pse Ty ?

3

~•~

Bora po u përplaste e vrullshme në çdo gjë që prekte, si për të pushtuar me mbulesën e saj të bardhë...
Çdo gjurmë që ishte gdhendur e çdo krazë peme që ish shkundur !
Ulja e temperaturave kish qen e ndjeshme ditët e fundit të atij Dhjetori me vellon e mbuluar.
Qelli ishte nxirë njësh me natën e nuk kish hënë apo yje...sikur edhe një drit shtëpije për të ndriçuar sado pak. Aty në atë shtëpinë e errët pa korrent nga stuhia që kish filluar, akoma kish njerëz që rrin zgjuar, qëndronin në riflektimin e një qiriu të sapo ndezur!

Shtiu dorën në kaskatën e flokëve të saja e sytë as për një sekond nuk ja shqiti nga sipër. Si të kish frikë se do ju zhdukte nga aty përballë ku e mbante fort por delikat.

Si të kish frikë se mos ish sërish një iluzion.
E do çmendej ndryshe...

E ajo e trembur si pa frymë. Si pa ditur për t'i rezistuar gjatë, e ndiqte me sy çdo tiparë të ngrohtë që kishte. Edhe pse me lëkurë që ja kish puthur ngrica e Dhjetorit atje jashtë ku e kish lënë me gjys zemre. E coptuar...

Vetëm kur buzët ju vunë ëmbël në të sajat, ai e shtrëngojë si për t'a marrë peshë pa frikë.
Si për t'i thënë që..

...nuk të lëshoj dot edhe kur ma kërkon ti si e pa shpirtë që je .
E MOS guxo..
Kurr... MOS guxo të më largosh sërish.

Ajo e mbërthyer fort nga një mur i vluar prej mishi.
"Ed.."  zemra rrahu kundër brinjëve në një fije zëri të dridhur.

"Ssh..." Përshpëriti kundër veshit të sajë. Dhëmbët që i prekën lehtë lëkurën e bardhë.

"Më këtë zë thjeshtë më provokon më shum Ervesë.."Pa ja lëshuar duart nga faqet,  buzët nga kafshimet e puthjet, e afrojë vjedhurazi afër shtratit si pa e kuptuar !

"Jo...Ed. Nuk... ti duhet të ikësh."
E dhunshmia psherëtimë që doli mes atyre fjalëve të saja sikur dridhëruan edhe dhomën e çdo frymë !

Duar e tijë u mbyllën në një rifleks duke ja shtrënguar flokët pa e lënduar. Shtrëngojë nofullën e tijë e një rënkim i doli refuzues.
"Hëkë...nc." tundi kokën lehtë pa e zhdukur atë shkëndijë që u shfaq si një fije nënqeshje në espresionin e tijë.

E mori peshë ku duart i mbushi pa rezistuar dot nga ai afrimitet i zjarrtë. Duart e sajë si pa kuptuar po i shtrëngoni flokët e tijë si për t'a larguar e afruar në të njëjtën kohë !
E pavendosur...
Buzët nuk arriti t'i shqisë tutje.
E kur mundi... si për të marrë ajrin që aq shum i mungonte e i kish shtrydhur mushkëritë, erë dhëmbësh në qafën e sajë prej bore  e kafshuan rrjeshtë  e rrjedhshëm me afsh të gjallë e të zjarrtë.

E hodhi mbi shtrat si pa zhurmë ku e bllokojë me trupin e tij si rëndë, duke e shtypur për ti marr çdo frymë e çdo fjalë. 

"Ed... seriozishtë...mua... Un akoma do të mbaj mëri. Mendoj... Më mirë...duhet të ikësh."
Tërhoqi në një fije të këputur zëri.

Shum vapë... Në atë ditë Dhjetori të ftohtë me stuhi në vijim!

E si përgjigje, ajo mori vetëm një rënkim të rëndë dridhërues, ku i preku shpinën vertebrale përgjat kolonës.

Duart e tijë ndoqën çdo kthesë të trupit të sajë, përgjat brinjëve vazhduan në mes të gjirit ku nuk u ndal e vazhdojë të ngjitej në qafën esile e  të ngrohtë valë.

Pupat e gishtave të tijë të akullta i rrënqethën mishin e gjallë, i futi drithërimat deri në rrashtë e më pas e ndalojë atë puthje duke ja rrethuar fytin e hollë si nën kontrollë total të tijë...

"Më mbaj të gjith mërinë e botës..."

Sytë e tijë xixëlluan në errësirën e sbehur nga qiriu që tretej nën flakën e tijë.

"...por sonte më lër të qëndroj me ty."

Ndërsa ajo ra e qetë e lehtë e lehtë, në fjalët me zërin e tijë...e humbur në atë humnerën e syve të tijë. E djegur për të ngrohur ato buzë të akullta që i kishte vetëm ai.

Edhe pse digjte ai lot që i rrëshqiti përgjat faqes së vluar, se më mir... e dinte që s'kishte për t'u ndjerë kurrkund...

Që në fund ishte aty ku dëshironte të ishte. Afër dhe e pushtuar nga ai që dashuronte.

~•~

"Jo. Prit." E ndali në një sekond kur thuaj se rrobat nuk eksistonin më mes tyre.

"C'far ?" Si të kish marrë një rrymë korrenti nga ai reagim i sajë krejt i papritur.

"Nuk...nuk mund t'i bëjmë këto gjëra këtu !" E largojë tutje duke i privuar trupat nga lëkurat e njëri-tjetrit, tani të pushtuar në sekond nga mornicat e ftohtit të ashpër.

"Pseeee !?" Një pyetje e sgjatur sa edhe e çuditur !

"Si pse ?
Atje jan prindërit e mi. Edhe Risi.
Po sikur...sikur të na dëgjojnë !?"
T'ha e shqetësuar duke shtrënguar flokët e frustruar.

Djali qeshi si pa e besuar akoma.
"Po ti mos bëj zë dhe ja u zgjidh problemi." U Afrua sërish t'a puthë si më me mall për këtë pafajsinë e sajë fëminore, ku ja hiqte mëndjen e ja rikthente atë dëshirën me e shtrydh në kraharorin e tijë plot nostalgji.

I preku lëkurën e gjembosur nga i ftohti e i puthi buzët e skuqura nga kafshimet, që i kish dhënë si pa u përmbajtur. Si për t'a ngrohur me flakën e shpirtit që ndjente të digjej përmbrenda vetëm kur e shikonte..

"Ed..Ed jooo..." E ndalojë sërish në kërkim për t'a larguar... "si do t'i dal nesër përballë? O Zot mos!" Mbulojë fytyrën me dy duar.

"Si del gjithmonë...si tietër !?"
Buzëqeshi me kraharorë të zhveshur e ku e shtrëngojë fortë me të gjith brishtësinë e sajë të butë.

"Ëëëë jo. Nuk është nga un. Nuk kam fytyrë as tani. Nuk duhet të qëndrosh këtu një sekond më shum. Shko tek dhoma e pritjes e fli në divanin përballë Risit. Të lutem."
I tha si të ish zgjidhja më e mirë ku do e qetësonte pa masë.

"C'far !?" Qeshi papritur më me vrull.
" Nc. Jo." Refuzojë Çapkën.
"Një...sepse atje tani vjen era Raki.
Dy... Risi s'më do mua. Risi do delet."
Kujtojë fjalët e vëllait të saj të vogël ku kërkonte të largonte të motrën si për t'a mrojtur në rrëmujën e pak orëve më par!

"Shiko. Mos ma prek Risin. Se sa dua atë nuk të dua ty."  E munoi qortuese me vetullat shtrembër e kuruara ku i theksonin sytë inatçije më e bukur në atë hije mbrojtje.

Por ajo që kapi vëmëndjen e djalit ishin pikërisht fjalët e saja që dukeshin kaq të sinqerta...
"Atëhere më do !" Si të kish ndalur stuhija e vrullshme që po u përplasej në dritaren e kalbur.

Ju duk...
Si të kish lind djelli sërish pas stuhisë së ashpër që e kish pushtuar e krijuar akull të mprehtë mbrenda sajë..
"Më do." Ripërsëriti më me siguri duke i buzëqeshur me një Shah-Mat Ervesa ime.

~•~

👑
🖤 Spaccio Autore.

Un adhuroj shahun🔱♟