Εκεί όπου τα άστρα σβήνουν ..

Η σιωπή

{ Δεν είχα σκοπό να συνεχίσω αυτή την μικρή ιστορία όμως για κάποιο λόγο μου ήρθε αυτό το μικρό κεφάλαιο στο μυαλό . Παίρνει μέρος στο παρελθόν και στα βιώματα που οδήγησαν την Πηνελόπη να κάνει μερικά από τα πιο  φρικιαστικά εγκλήματα καθώς και την κάθοδο της στην τρέλα. Ελπίζω να σας αρέσει και να προσθέσει κάποιες ακόμα πληροφορίες μετά το πρώτο μέρος.}

Συγκράτησε τον ευατό της από το ουρλιαχτό που έκαιγε τα σωθικά της λεπτό προς λεπτό μπροστά στα λόγια του . Η ανάσα της βγήκε κοφτή από το στήθος της έτσι όπως πάλευε να ανασάνει από τα δεσμά μέσα στα οποία την είχαν κλείσει τα λόγια του .. αυτά τα φρικτά λόγια από τα οποία ποτέ δεν θα ξέφευγε.

Θα την κυνηγούσαν πάντα σαν άλλο αερικό σε κάθε της απόδραση από το παρελθόν. Σαν μια μαύρη μπάλα από αυτές που έσερναν οι βαρυποινίτες για τα φρικτά εγκλήματα που είχαν διαπράξει ελεύθεροι στον κόσμο των αθώων και ονειροπόλων . Αυθόρμητα κοίταξε το δικό της πόδι και ευχήθηκε να υπήρχε πράγματι αυτή η μπάλα με την βαριά αλυσίδα , τρανό σημάδι των βιωμάτων που είχε από μικρό παιδί , αφελές και ανώριμο όπως όλα εκεί έξω.

Για την Πηνελόπη όμως όλα ήταν διαφορετικά. Τα δεσμά της βρίσκονταν βαθιά μέσα στην καρδιά της κάτω από στρώματα δέρματος και μυών , σε εκείνο το ανήλιαγο μέρος που η μόνη του ζεστασιά ήταν μια τρυφερή κουβέντα, μια ζεστή αγκαλιά , ένα χάδι στα μαλλιά όταν όλοι οι προβολείς έσβηναν και το μακιγιάζ από το πρόσωπό της έμοιαζε πλέον σαν μια ζωγραφιά στην οποία ο καμβάς ήταν το χλωμό της πρόσωπο και το βρώμικο πλέον μαντηλάκι όλα τα άχρηστα απομεινάρια των κολακευτικών σχολίων και του θαυμασμού.

Ήθελε να ξαπλώσει πίσω στο κρεβάτι της . Στο όμορφο δωμάτιο της , εκεί οπού κανείς δεν μπορούσε να εισβάλλει πλέον με την βία όσο και αν προσπαθούσαν. Στο μοναδικό σημείο που της προσέφερε την ασφάλεια και την θαλπωρή που τόσο επιζητούσε ανάμεσα στις χιλιάδες αφίσες από όλα τα αγαπημένα της συγκροτήματα , στο ίδιο συρτάρι μέσα στο οποίο κρατούσε το ημερολόγιο της καλά θαμμένο ανάμεσα σε χιλιάδες γράμματα.

Το κουρασμένο της σώμα σύρθηκε ως την καρέκλα μπροστά στο γραφείο της και αμέσως έβγαλε τον αναπτήρα που φύλαγε στην τσέπη της από την μια και μοναδική φορά που είχε δοκιμάσει να καπνίσει τσιγάρο , ρουφώντας τον τοξικό καπνό βαθιά στα πνευμόνια της , παριστάνοντας μια άλλη κοπέλα από αυτή που κρυβόταν μέσα της.