The Long Lost Princess

Chapter 1: Life of a Poor

Welcome to my life!

kung saan lagi kang makakarinig ng

" Gatasssss!!! Gatas kayo jan oh! mang tinoy Gatas ho! pampalakas to oh! "

huminto ako sakay nang aking rentang bisikleta sa isang bahay nang matandang si mang tinoy.

" nako ihaaaa hahaha mukhang kailangan ko nga yan ngayon, nakuuuuu" lumiyad siya at parang nahihirapang tumayo ng diretso kaya naman bumaba ako ng bike at inalalayan siya

" nako iha, okay lang ako oh, alagang gatas mo yata to" teka ang pangit atang pakinggan haha

" lolo, sure ka okay ka lang?" inabot niya saakin ang bayad at tumango

" oo apo, salamat ha? o sige na lumarga kana at mara,i ka pang ganap sa buhay"

" po? ganap sa buhay?"

" oo marami ka pang ibebenta hahaha"

sumakay nako ng bike at kumaway kay mang tinoy..

" Dyaryooooo!, dyaryo at gatas kayo dyan oh"

"Hay nako abner! kung sana nag tatrabaho ka ngayon edi sana okay tayo?! hindi kana bata ha? kkgfughgdsjkhiuafhgahfgsui"

napatingin ako kay aling marta at manong abner na nag aaway

" oh? aling marta at manong abner nag aaway nanaman kayo? eto po oh, uminom kayo ng gatas para kumalma kayo hmm?"

" nako salamat iha ha?"

" makakahanap din po si manong abner, diba manong abner?"

" oo salamat iha"

" sige po lalarga nako!"

ako nga pala si Jaze ng simpleng babae.

kinuwenta ko ang pera na napag bentahan ko sa umaga,

mukhang kakasya naman ito sa pananghalian namin..

napatingala ako sa eskwelahan na nasa harap ko..

napakaganda niya, napatingin din ako sa paligid, maraming estudyante ang nag sisipasukan

" balang araw.. makakapasok din ako dyan, konting tiis nalang"

pauwi nako ng bahay at sumalubong saakin yung kapatid kong lalaki

" hi ateeee"

" oh " niyakap ko siya

" asan si mama?"

"nasa kwarto, puntahan mo ate, may gusto siyang sabihin sayo"

pumunta ako sa loob ng kwarto, at si mama nakita kong naninigarilyo habang hawak ang maraming pera.

nakita ko rin ang isang malaking maleta sa tabi niya

"mama?"

kunot noo siyang lumingon saakin

" wag mo nga akong tawaging mama! alam mo naman na ampon ka lang diba?" oo ampon lang ako, napulot lang daw ako nila mama sa basurahan nung bata ako, umiiyak ako at walang kasama, simula nun wala nang naghanap saakin, at tinanggap na rin nila ako simula nun.

" ma.."

" lumayas kana, mayaman nako, hindi na kita kailangan"

nagpintig ang tenga ko sa narinig ko..

" ma naman"

" lumayas kana!" tinulak niya ko at dahilan yun kung bakit tumama ako sa pinto,

nag alala ang mukha ni mama, pero saglit lang, muli siyang bumalik sa mukha niyang galit.