Zacht

1 Zuurstof

Ik zag in haar de mooiste schoonheid, ze was puur en straalde in het licht van de opkomende zon. Elke beweging die ze maakte was alsof ze de zwaartekracht van haar schouders danste, zij was vederlicht en rein.

De dromen die schitterden op haar lach waren een knipoog naar de toekomst. Ze leidde zichzelf de sterrenhemel voorbij. Ik zweeg en genoot. Zag meer dan ooit wat het leven hoort te zijn. Op dat moment staarde ik recht in het hart van mijn schepper, het vuur brandde en het louterde elke vezel van mijn zijn. Herboren in onschuld.

Mijn woorden streelden over haar naakte huid en mijn vingers achtervolgden hen een voor een. Hoe zachter ik voor haar was, hoe meer ik naar haar leerde verlangen. Lief wou ik zijn en genieten van elke eeuwig durende seconde. Hoe haar lichaam reageerde. Hoe haar pupillen verbreedden, ze voelde elektrisch geladen, zinnenprikkelend. Geef me de tijd en ik ontdek nieuwe sterrenbeelden in de glinstering van haar gelaat. Dit moment gaat dieper dan aards verlangen. We begeven ons op onbekend terrein.

Haar stem is helder als kristal en ontwaakt mij uit mijn slaap. Ik lig met mijn arm nog steeds rond haar. Haar lichaam is warm en zacht. Ze tintelt mijn vingertoppen en ik voel een waterval van mooie woorden zich een weg maken door mijn gedachten. Zij is perkament en mijn vingers zijn mijn pen. Elk woord zal sieren op haar lijf. En enkel zij en ik zullen weten dat ze er staan. Twee paar voetstappen op weg naar de volgende oase. Dwars doorheen de schroeiende woestijn.

Liefde is een beproeving. Liefde is een oerkracht. Niets maakt een mens meer los van zichzelf, het maakt ons stapelzot. Maar het doet ons ook de weg terugvinden. Als alle hoop verloren is, zal zij daar voor ons zijn. Haar pad wandelt zacht. En in haar open armen vinden wij de genade waar we telkens naar op zoek zijn. Het zet onze ogen in tranen en ons hart in lichterlaaie. We vergeten wie we willen zijn en worden onszelf, het legt ons masker naast zich neer. Of smijt het in duizend stukken tegen de grond.

Alle pijn wordt vergeten en verzegeld. Grenzen weggevaagd. Als een rivier stromen de verlangens tot verheerlijking door mijn handen. Plaats uw hoofd zacht tegen mijn schouder. En vul je longen met liefde, als zuurstof voor je ziel.

Zeven dagen en nachten stonden de sluizen van de hemel open. De regen van passie heeft mij doorweekt en ik voel mij als herboren. Onder de vleugels van uw liefde zijn mijn ogen open gegaan.