Zacht

9 Mantra

Onder het licht van de sterren en met uw hoofd rustend op mijn borst haal ik herinneringen op aan gisterenavond terwijl ik met mijn vinger als een penseel strijk over uw gave huid. Het was een goeie vierentwintig uur geleden dat ons spel van start was gegaan en nog steeds zinderden we allebei na bij het denken aan wat er zich vorige nacht achter onze gesloten deuren had afgespeeld.

Hoe uw lach traag langs mijn gelaat naar beneden danste en uw adem een spoor van warmte achterliet. Uw beide handen die zich vastklampten aan mijn lijf, uw nagels brandend in mijn vel. Ik nam u bij de kin en bracht uw gezicht naar het mijne, elektriciteit in onze ogen. Liefde werd lust en passie. Ik proefde het vleselijk verlangen op het moment ik mijn tanden in je plaatste. Je slaakte een kreun en ik was verloren in de oceaan van jouw intimiteit. Na die nacht zou ik nooit meer dezelfde zijn.

Neem mij.
Mee naar boven.
Naar de kamers van uw hart.
Stijg met mij tot aan de zon.
Waar wij branden van verlangen.
Elkaar loven.
Waar ons verhaal.
Ooit is gestart. 

Woorden die dreunen als een mantra. Een heilig schrift tussen u en mij. Woorden die prijken aan de hemel. Een verbond. Gesloten en verzegeld doorheen de uren van de nacht. Afgemat naar elkaar staren met het zweet parelend op onze lichamen. De smaak van zout proeven als onze lippen elkaar raken. Ontspannen als onze handen elkaar onder het deken terugvinden. Uw liefkozingen zijn als een lichte bries op een zwoele zomeravond.

Aan de open haard, stilzwijgend luisteren naar het knisperende hout. De gloed, een eindeloze hoeveelheid tinten rood, stralend aan onze voeten. “Mag ik deze dans van u?” en reik u de hand. Een porseleinen “ja”, broos maar bewust, met elegantie in uw tedere stem. Ook zonder muziek leid ik u, leest gij de stappen die ik zet. En drukt gij uzelf net iets dichter tegen mij aan. Drukt gij uw verlangens net iets beter uit. Onze hartslag, de ziel van de dans, tikt als een metronoom het heden de toekomst in.

Met het ochtendgloren pluk ik zorgvuldig de kristallen parels van het gras. En zie ik de weerspiegeling van onze versmolten ziel in hun schitterend hart als gij achter mij komt staan en uw armen rond mijn leest legt. Thuiskomen doe ik enkel hier.