Revenge

1K 37 15
                                    

SİLAAAAĞĞĞĞĞM!!! BİR ANTİ-CALEO HİKAYESİYLE KARŞINIZDAYIM!!! BURDA KALİPSO DENEN ******************************************************************************************************************************************************************************************************************************MELEZ KAMPINA GELMEYE KARAR VERİYOR VE OLAYLAR BENİM YARATTIĞIM BİR KARAKTERİN BAŞINDAN GEÇİYOR. ADINI SÖYLEMEYECEĞİM, OKURKEN ANLARSINIZ! İYİ OKUMALAR!!!

        Sabahın ilk ışıklarıyla kalktı. Uyumayı sevmezdi. Hep kabus görürdü. Yine görmüştü. Melez olmak buydu işte. Canavarlar, kehanetler, savaş yanlısı deli kahinler ve silahlarda vardı ta bii. Yüzünü yıkamak için banyoya girdi. Aynaya baktı. Beyaza çalan sarımsı saçları saçları vardı. Mavi gözlerinden üzüntü, acı ve intikam azrusu okunabiliyordu. Ondan, intikamını alacaktı. Ne pahasına olursa olsun...

        Onun adı, Melodie Winters. Kendisi "Karlar Kraliçe'si". Poseidon melezi olarak fazla soğuk bir kişiliği var. Ağabeyi Percy Jackson ağzı salyalı bir biçimde uyuyordu. Günlerdir dışarı çıkmamıştı. Aslında gittiğinden beri dışarı çıkmamıştı. Sadece kırmızı gözlerle yastığa gömülüp ağlamıştı. Ölmeden önce ona ağladığında hep; "O güzel mavi gözlerin kırmızı oluyor. Her zaman güzelsim ama ağlamak ve kırmızı gözler sana yakışmıyor. O yüzden lütfen ağlama artık!" derdi. Bunları düşünürken kimseye görünmeden onu hatırlamaya, 9. depoya doğru yola çıktı.

        Yolda acıyla yürürken onu gördü. Tek gerçek aşkını. Ona doğru yürüdü. Tüm gücüyle bağırdı: "Leo!!!" Bu gerçek miydi? Yanına gidip  ona sarılmaya çalıştığında birden kayboldu. Artık canına tak etmişti. Her gün onun hasretiyle yaşayamıyordu ama pes edemezdi. Daha intikamını almamıştı. Tüm acısını, kızgınlığını, hasretini güçlü bir çığlıkla ve bağırmalayla dışarı attı. Tehlikeliydi ama yapmalıydı, onun için yapmalıydı. Bağırdı: Kalipso, senden sevdiğim adamın intikamını alacağım!!! STYKS NEHRİ ÜSTÜNE YEMİN EDERİM!!!" Yukarı baktı, göğe. Festus üstünde Leo ona doğru geliyordu. Delirdiğini biliyordu ama bu fazla değil miydi? Leo bağrıyordu: "Geri döndüm! Onu da getirdim! Leo Valdez geri döndü!"  Ona baktığında gözleri birleşti. O kahverengi gözlerde kayboluyordu. Asıl soru: Nasıl? 'idi.  Uçup (evet, uçabilen ve beyaz kanatları olan ilk poseidon melezi) aşkına baktı. Elbette bide onun belini kavramış olan Kalipso vardı. İçinde güçlü bir nefret ateşi alevlenmeye başladı ve  her geçen saniye büyüyüp dışarı çıkmayı bekliyordu. Kalipso ve Leo ile kampainmek yerine kulubesine girdi. Dahabir dakika olmadan kızlar gelip onu kulübesinden dışarı çekiştirmeye başladılar. "Harika bir süprizimiz var!" deyip duruyorlardı. Onu Leo'nun yanına getirdiklerinden-pardon, sürüklediklerinde içindeki nefret ve öfke birden patladı. Tüm gücüyle bağırdı:

-Ne yani? Bu mu? O harika süpriziniz bu mu? Aylardır acı çekmemin nedeni ve sevgilisi-sürtüğü mü? Leo... Ben... Seni... Seni seviyordum!!! Hala daha seviyorum aslında, ama sen, Styks Nehri üstüne intikam almaya yemin ettiğim kızı seviyorsun! Bıktım! Yeter artık! Aşktan, aşk acısından, senden bıktım!!! Burama kadar geldi!!! Artık ya Artemis'in Avcılarına katılacağım, ya sizi, seni sonsuza dek unutup yeni bir hayata başlayacağım!!! Afrodit, Hekate veya Hera'ya yalvarmam gereksede bunu yapacağım!!! İçimdekilerle yaşamaktan sıkıldım! Keşke... Keşke hiç geri dönmeseydin, Hephaistos'un oğlu!!!

        Bu sözlerden sonra ormana doğru koştu. Bunları unutmalıydı... Başka bir yolu yoktu... Böyle yaşayamazdı...
MEDYA: MELODIE WINTERS
BÖLÜM ŞARKISI: BATTLE SCARS

My Love (Leo Valdez fan-fic)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin