My Four Step Brothers

M4SB 5: I'll Make You Remember Me

(AN: Hey! Its been a looong time squad. Almost 3 years din no? *laughs* Gusto ko sanang makabawi sa inyo so I'll be posting 2 updates within this day. I know di yun sapat para maka catch up sa inyo so I'll be writing more para every week may update, thank you sa walang sawang pag subaybay. And sa mga bago lang sa pagbasa nitong M4SB ko I hope you'll enjoy it. I've started this story noong 2014 pa around october pa so it explains why bland masyado ang first few chapters so I'll try my best para mas mapaimprove pa ito. Sayang din naman kasi I found out na madami dami din yung naga-add nito sa mga reading list nila. Again it would be nice kung malaman ko po ang mga opinion niyo guys, please do leave a comment and vote! Mwahugs daebak squad!💕😚)

When I got out of the MR, I saw Jiro leaning against the wall. He looked serious and stunning with his navy blue polo and fitted pants. I admit, they got the looks.

Akala ko ba busy ka? "his voice was serious, 'di kagaya nung last naming pag-uusap. Lagi kasi siyang nagbibiro.

Yes, I am. "sagot ko sa kanya.

Then tell me. Ba't andyan din si JD? "he told me still sounding serious. Why is he suddenly acting like this? Like some sort of jealous boyfriend.

None of your bussiness. "sabi ko tsaka tinalikuran ko na siya. Pero laking gulat ko nalang ng bigla niyang hinigit yung braso ko at kinaladkad ako.

What the heck! San mo ba ako dadalhin ha? "sabi ko habang pinipilit kong makawala sa hawak niya.

Hey! I said stop, you're hurting me! "sigaw ko sa kanya, pero di niya parin ako binibigyan ng pansin. Ang sakit na ng braso ko tapos ang laki pa ng mga hakbang niya. Palibhasa mataas siya kaya todo catch up ako sa pacing ng paglalakad niya.

Ano bang nangyari sayo ha? Tsaka bagalan mo nga yang paglalakad mo! "patuloy lang ako sa pagsisigaw sa kanya. Talo ko pa ata yung hangin eh, di man lang ako pinapansin. Pasalamat siya at walang ni isang tao dito sa hallway dahil nasa back part kami ng school ngayon.

Hoy sabing bagalan mo lang yang paglalakad mo eh! Ang bigat kaya nitong mga dala ko. Tsaka baka mabitawan ko pa 'tong gitara. "by the time na sinabi ko yun, bigla nalang siyang tumigil sa paglalakad kaya nabunggo ako sa likuran niya. Buti nalang at 'di ako natumba.

Ugh! Ang sakit ng ilo- "naputol yung sasabihin ko sana ng bigla siyang magsalita.

Tell me. Importante ba sayo yang gitara? "ba't ba ang dami ng tanong nito?

Of course! "sagot ko ka agad sa kanya.

Then why? "I was taken aback dahil dun sa tanong niya. I can't even merely remember kung sino yung nagbigay sakin nito.

It's just that. Feeling ko importante sakin to, even though I can't remember kung sino yung nagbigay sakin nitong gitara. Basta ang alam ko isang special na tao ang nagbigay sakin nito. "I told him. Punong puno na ko sa kanya. Ang daming tanong tas ang moody pa, kanina lang todo ngiti siya tapos ngayon ang weird niya na.

That guitar. I- I'm the one who gave it to you. "that's impossible! Eh ngayon nga lang kita nakilala.

There's no room for jokes right now. I need to go. "sabi ko sa kanya at tumalikod na. Maglalakad na sana ako ng bigla niya akong yinakap mula sa likuran. Nakasubsob yung mukha niya sa kaliwang balikat ko.

I'm not joking Ella. "sabi niya sakin. Bigla ko namang naramdaman na tumayo yung mga balahibo ko sa braso ng bigla niyang hipan ng mahina yung tenga ko. "Don't worry baby. I'll make you remember me. "his voice made me shiver. What does he mean? Remember him?

I was caught off guard when he suddenly bit my ear. My eyes felt like it turned into saucers. I gasped and felt my face heating up. "This always make you shut up" he let go of me, kinuha niya din sakin yung mga gamit ko at nilapag sa sahig sa may gilid.

Hinarap niya ko sa kanya at hinawakan ang magkabilang braso ko. Tinignan niya ko sa mga mata at nagsalita.

Ellie, I've waited long enough. Can't you remember me now? "Sabi niya, his eyes look sincere.

I dont know what you're talking about. "I said sounding clueless about what's happening.

Ellie I understand why you cant seem to recall me. But remember this, I'll be here and make you remember me. "Sabi niya. I can clearly see the hurt in his eyes. Ano ba talagang meron?

Jiro. "I utered his name in responce for what he said.

I find it funny that you cant even remember what you used to call me before. "He said then napatawa naman siya konti pero bakas sa boses niya na nasasaktan siya.

Im sorry, I dont really have a clue about what you just told me Jiro. Have we met before? "I asked looking confuse and curious at the same time.

He smiled sadly and said "Yes we have." I also noticed that he's biting his lower lip so he could avoid his tears from flowing. I felt sorry for him.

Sorry, pero di talaga kita maalala. "Sabi ko sa kanya at napayuko na lang.

Dont worry I'll be patient and give you more time. "He said and gave me a kiss on the forehead. He then smiled at me and told me na bumalik na sa main building. He also said na dalawang subject lang meron kaming magkasama kasi yun lang yung mga klaseng pwedeng magkasama kami. I have a lot of questions that I want to ask him pero di ko man lang maitanong sa kanya.

Oh Lord God what just happened? Weird things are happening to me recently. Now someone's claiming that he was part of my shattered past.