«Αγάπη μου, νιώθω ότι αυτόν τον καιρό έχω πολλά νεύρα.» «Αχααα!» Κάνει εκείνος. Τον καρφώνω με τα μάτια και γελάω. «Απλά έχω κουραστεί. Κάθε μέρα η ίδια ρουτίνα και θέλω και να προσφέρω κάτι και εγώ στο σπίτι.» «Πίστεψέ με προσφέρεις αρκετά!» Μου απαντάει και μου δείχνει γύρω μου. «Δε μου φτάνει. Έστω μια τετράωρη!» «Καλά αν το θες τόσο. Θα δούμε όμως.» «Αχ! Σε ευχαριστώ αγάπη μου.» Είχα τόση χαρά, που από την άλλη μέρα έψαχνα για δουλειά. Και φυσικά βρήκα σε ένα εστιατόριο τετράωρη. Τα κορίτσια τα έβλεπαν οι γιαγιάδες τους.
Ξεκίνησα να δουλεύω και ένιωθα πιο δυνατή από ποτέ. Είχα κάτι και εγώ να λέω όταν καθόμασταν στο τραπέζι. Ο καιρός περνούσε γρήγορα , τα χρόνια περνούσαν σαν νερό. Όλα ήταν ήσυχα, ερχόντουσαν τα προβλήματα και τα ξεπερνούσαμε με αγάπη. Μια ημέρα στη δουλειά , μια συνάδελφος ήρθε κλαίγοντας. Ήμασταν λίγο πιο κοντά , παντρεμένες με παιδιά και οι δυο. Είχαμε μοιραστεί πολλά. «Τι έγινε Φωτεινή μου; Τα παιδιά είναι καλά;» «Ο Γιάννης , πήγε με άλλη.» Σοκαρίστηκα, είχαμε βγει όλοι μαζί. Ήταν πολύ καλός μαζί της. «Άντε, καλέ, της φαντασίας σου είναι!» «Όχι, Μαριάννα, τον έπιασα στα πράσα, τον παρακολουθώ αρκετές μέρες.» «Αλήθεια; Α, τον βλάκα.» «Όταν του το είπα άρχισε να μου φωνάζει, ότι εγώ φταίω που άφησα τον εαυτό μου μετά τις εγκυμοσύνες, που ποτέ δεν είχα χρόνο. Λες και το ήθελα. Ενώ αυτός δεν έβαλε κιλά και κάθε μέρα ήταν μέσα στα κέφια. Τι θα κάνω Μαριάννα; Δε θέλω ούτε να τον βλέπω , αλλά τα παιδιά του έχουν τρομερή αδυναμία. Πώς να τους πω κάτι τέτοιο;» Σοκαρίστηκα , δεν ήξερα τι να την συμβουλέψω. «Τι να σου πω.. Ό,τι είναι καλύτερο για τα παιδιά σου. Μην πληγωθούν τα καημένα.» «Αυτό σκέφτομαι, αλλά πώς θα ζήσω έχοντάς τον κοντά μου μετά από αυτό. Μου ορκίζεται ότι δε θα ξανασυμβεί. Πώς μπορώ να τον συγχωρέσω;» «Τι να σου πω κοπέλα μου.. Δε ξέρω! Αυτό είναι καθαρά επιλογή δική σου. Να το σκεφτείς πολύ όμως. Κουράγιο!»
Όλη την υπόλοιπη μέρα σκεφτόμουν αυτά που μου είπε. Άρχισα να σκέφτομαι ότι και το δικό μου σώμα υπέστη αλλαγές μετά τις εγκυμοσύνες. Εντάξει, δεν είχα παχύνει, αλλά είχα χαλαρώσει στο στήθος και στην κοιλιά και είχα και κάποιες ραγάδες. Όποτε ρωτούσα τον Κωστή μου έλεγε ότι είμαι ίδια. Όμως δεν ήμουν, ούτε όπως παλιά ήταν η σχέση μας. Μέχρι και το πρώτο παιδί όλα ήταν καλά. Μετά οι επαφές μας αραίωσαν και, γενικά, τίποτα δεν είναι το ίδιο. Το βράδυ δεν είχα όρεξη για φαγητό. Όλα στροβιλίζονταν στο κεφάλι μου. Χωρίς να το καταλάβω ανακάτευα το φαγητό συνεχώς. «Τι έχεις ; Τα μάτια σου δε μου γελάνε.» Μου λέει ο Κωστής. «Τίποτα! Σκέφτομαι κάτι που έτυχε σε μια συνάδελφο μου.» «Τι συνέβη; Κάτι σοβαρό;» «Ναι! Την απάτησε ο άντρας της.» απαντώ ξερά. Τα είχα με όλους τους εκείνη την ώρα. «Συμβαίνουν αυτά.» Απαντάει αυτός και γίνομαι ηφαίστειο. «Αλήθεια; Δηλαδή επειδή η γυναίκα φέρνει στον κόσμο τα παιδιά σου και αλλάζει το σώμα της και μετά ασχολείται μόνο αυτή μαζί τους και είναι κουρασμένη της αξίζει όλο αυτό;» «Δεν είπα αυτό, αλλά του άντρα είναι στη φύση του να το κάνει αυτό. Και αν υπάρχουν πολλοί πειρασμοί δε μπορεί να αντισταθεί. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν αγαπάει τη γυναίκα του, απλά θέλει να ξεφύγει.» «Α! Ωραία απόδραση! Σαν να πηγαίνεις για ψάρεμα ένα πράγμα; Και η γυναίκα δεν μπορεί;» Απαντάω με ειρωνεία. «Φυσικά και μπορεί. Απλά, ο άντρας το κάνει χωρίς να σκέφτεται, είναι η φύση του. Ενώ η γυναίκα, αν το κάνει είναι ακόμα χειρότερο, γιατί το κάνει συνειδητά.» Φύση και κουραφέξαλα «Ωραία, αφήνουμε τη συζήτηση εδώ.» Απαντάω ξερά και σηκώνομαι να φύγω. Εκείνος με τραβάει από το χέρι. «Τώρα, μπορείς να μου πεις εσύ γιατί είσαι θυμωμένη με προβλήματα άλλων;» «Δεν ξέρω. Σοκαρίστηκα. Δε μπορείς να υπόσχεσαι κάποια πράγματα και μετά να τα αλλάζεις επειδή υπάρχει εξωτερική φθορά στον άλλο. Και στο κάτω κάτω , ούτε οι άντρες μένουν ίδιοι.» «Μα το να πάει με άλλη γυναίκα δε σημαίνει ότι δε σε αγαπάει ή ότι δε σε σέβεται, εκείνη την ώρα το κάνει εντελώς μηχανικά. Δε σκέφτεται ούτε αλλαγές ,ούτε παιδιά, ούτε καν τον ίδιο του τον εαυτό. Έχεις δίκιο, αλλά κάποιες φορές φταίνε και οι συγκυρίες. Μπορεί να τσακωθείς με τη γυναίκα σου, η οποία έχει καιρό να σου δώσει σημασία, να είσαι θυμωμένος και εκεί να σου έρθει ένας πειρασμός και να υποκύψεις χωρίς να το καταλάβεις.» «Εσύ θα το έκανες;» «Μαριάννα τι με ρωτάς; Εννοείται πως όχι.» «Ας σε πιστέψουμε!» Το υπόλοιπο βράδυ πέρασε ήρεμα. Φυσικά το μυαλό μου ήταν ανακατεμένο.
Από την επόμενη, κιόλας, μέρα άρχισα να κάνω γυμναστική, να συμμαζεύω τα νεύρα μου. Να ντύνομαι πιο προκλητικά. Ο άντρας μου ξαφνιάστηκε στην αρχή, αλλά επειδή μαζί του έγινα γυναίκα και ξέρει ακριβώς πώς σκέφτομαι, άρχισε να το απολαμβάνει. Η συνάδελφός μου χώρισε για λίγο, αλλά τα ξαναβρήκανε. Φυσικά αυτή ποτέ δεν την είδα ευτυχισμένη. Δεν ήθελα να τη ρωτήσω όμως. Με τον Κωστή όλα κυλούσαν όμορφα και αρμονικά. Τα παιδιά είχαν μεγαλώσει αρκετά, οπότε είχαμε αρκετές εξόδους χωρίς αυτά, αλλά και ταξίδια. Όλα ήταν φυσιολογικά. Εγώ πήρα προαγωγή και ο Κωστής τα πήγαινε ολοένα και καλύτερα , με την εταιρία του μπαμπά του. Είχε αρχίσει να κάνει και ταξίδια και στα περισσότερα πηγαίναμε μαζί όταν το επέτρεπε η δουλειά μου. Αυτό το μήνα ήταν τα γενέθλια της Αθηνάς και έτσι δεν πήγα μαζί του σε αυτό το ταξίδι. Έμεινα για να ετοιμάσω τα ξεχωριστά γενέθλια, που ήθελε η κόρη μου. Πριγκίπισσες , πόνυ και δε συμμαζεύεται. Ο Κωστής θα έλειπε μόνο δυο μέρες. Οπότε θα ήταν έγκαιρα εδώ για το πάρτι. Όλες αυτές τις μέρες τρέχαμε σε μαγαζιά να πάρουμε πράγματα γιατί ήθελε μόνη της να διαλέξει τι θα βάλει. Το κοριτσάκι μου μεγάλωσε. Μα πότε πέρασαν τέσσερα χρόνια; Η μητέρα μου, φυσικά, ανέλαβε κάποια από τα φαγητά για το πάρτι, μιας που εγώ δεν είχα χρόνο λόγω της δουλειάς. Η αδερφή μου πρόσεχε τα κορίτσια, όσο εγώ έλειπα και η μαμά μου ετοίμαζε τα φαγητά. Ο Κωστής, ως διά μαγείας, ήρθε μια μέρα νωρίτερα. Χάρηκα πολύ που τον είδα. Όποτε λείπει δε μπορώ να κοιμηθώ, νιώθω ένα μεγάλο κενό μέσα μου. Τόσα χρόνια πια που είμαστε μαζί λογικό ήταν. Μόνο που αυτή τη φορά , δεν ήταν καλά όταν γύρισε. Το βράδυ όταν, επιτέλους, έβαλα τα κορίτσια για ύπνο και μείναμε μόνοι μας, προσπάθησα να καταλάβω τι είχε. «Αγάπη μου είσαι καλά; Όλη μέρα από την ώρα που γύρισες είσαι κάπως. Έγινε κάτι στο ταξίδι;» «Όχι ουρανέ μου, όλα καλά, απλά είμαι κουρασμένος.» Μου απαντάει και με τραβάει στην αγκαλιά του. «Μου έλειψες πολύ το ξέρεις;» Του δίνω ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο. «Θα έλεγα και εμένα , αλλά με όλα αυτά που είχα να κάνω….. Πλάκα σου κάνω! Αφού ξέρεις ότι δε μπορώ να κοιμηθώ χωρίς εσένα.» «Το ξέρω ματάρες μου. Πάμε να κάνουμε μαζί μπάνιο;» «Μμμμ εντάξει, χρειάζομαι λίγη χαλάρωση!» Φυσικά δε μείναμε μόνο στο μπάνιο! Αλλά αυτή τη φορά ήταν λίγο διαφορετικός από τις άλλες φορές. Ήταν τρυφερός, αλλά συνέχισα να έχω την εντύπωση ότι κάτι έχει. Αφού τελειώσαμε με κρατούσε στην αγκαλιά του σφιχτά, σε σημείο να μην μπορώ να αναπνεύσω καλά. «Αγάπη μου , αν δεν θέλεις να μου τελειώσει το οξυγόνο, πρέπει να μπορώ να αναπνέω!» Εκείνος χαλαρώνει τα χέρια του. «Ξέρεις ότι είσαι ό,τι πιο όμορφο και μοναδικό έχω στη ζωή μου. Και ότι σε λατρεύω. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που σε πρωτοαντίκρισα.» «Και εγώ το ίδιο νιώθω γλυκέ μου. Σ ’αγαπώ πολύ!»
BINABASA MO ANG
Αναπάντεχη ελπίδα
General FictionΗ Μαριάνα νιώθει τα πρώτα αγγίγματα του πρώτου έρωτα , έπειτα την προδοσία!! Νιώθει ότι η ζωή της έχει σταματήσει σαν ένα παλιό χαλασμένο ρολόι. Όμως όσο κι αν προσπαθούμε να πάμε πίσω το χρόνο η και να το σταματήσουμε , εκείνος θα πηγαίνει αναπόφευ...
