'Ruh eşleri birbirine bağlıdır ve alfalar bir süre sonra omegalarını hissetmeye acıkırlar. İnsanın aklı yerinde ne kadar olursa olsun; kurdu huysuzsa, alfa ya da omegalar dünyaya karşı hissizleşirler.'
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|Bu en iyisi değil. Şöhretim hiç bu kadar kötü olmamıştı. Bu yüzden beni olduğum gibi sevmelisin.
Yoongi stüdyosunun içinde yeni şarkılar için yarattığı ritimleri gözlerini kapatmış bir şekilde dinlerken, deri koltuğun rahat yerine başını yaslamıştı. İnce ve uzun bacaklarını masasının üstündeki klavyenin yanına uzatırken ellerinden biri rahat bir şekilde bacağının üstünde, diğer eli ise şakaklarını ovuşturuyordu.
Kendinde değildi. Agresifti, yorgundu, tahamülsüzdü. Üstelik bu 3 aydır böyleydi, Yoongi bile birden bire neden böyle olduğunu her gece yatağına yatıp mantıklı düşünebildiği saatler geldiğinde çözemiyordu. O kadar sinirliydi ki içinde bir yer; belki ruhu, belki kurdu sabırsız bir adama dönüşmüştü. Bu işine de yansımış, çoğu müzik şovuna çıkmayı reddetmişti. Şarkıları eskisi gibi değil, sadece birilerine ağır dissler atmak üzerineydi sanki. Bundan şirkette oldukça rahatsızdı tabi.
3 ay önce, adını bile bilmediği bir omeganın onu rahatlattığı halde zevki geçin, kocaman bir ağrı hissettiği gün her şey değişmişti. O kadar tuhaf bir duygu sarmıştı ki etrafını, o gün çıplak omegayı öylece bırakıp ormana arabasını sürmekte hiç çekinmemişti. Bir kalbi daha kırmak umrunda olmamıştı. Ormana girmiş, arabasının kapısını kapatmaya bile tenezzül etmeden fırlarken üstündeki her kıyafeti dişlerini sıkarak çıkartmıştı. Vücudu titriyor, gözleri gidip geliyordu. Bir kırmızı perdenin altından hırlıyor, aynı zamanda da siyaha yakın zeytin gözlerine sahipken nefes nefese inip kalkan göğsüne sahip çıkmaya çalışıyordu.
Ama yenilmişti.
Ormanda yalnız olmanın verdiği rahatlıkla uzun süre sonra içindeki alfaya karşı çıkamamıştı. Vücudu arabasına yaslı, gözleri ayın yüzeyinde dolaşırken vücudu değişmiş ve dizlerinin üstüne düşüvermişti. Kafasını, kendini kasarak aya kaldırırken kıpkırmızı gözleriyle bilinçsizce ulumaya başlamıştı. Ormandaki baykuş ve birkaç şeyin sesi kesilirken vücudu kendini kurduna bırakmıştı.
Tekrar kükrer gibi ses çıkardığında ise kapkara kürke sahip siyah bir kurttu sadece. Gözleri kırmızının koyu bir tonu, koskocaman bir vücuda sahip ve hala acıdan titreyen bir alfaydı. Çok geçmeden ise zaten savaşı sona ermiş, bilinçli bir şekilde Yoongi'den sıyrılıp her şeyi unutarak alfa Min'e geçiş yapmıştı. Hatta az daha şehrin belli yerlerine dağılmış sürüsüne bağlı alfaları bile toplayacaktı. Kurt doğası.
Sabah uyandığında üç katlı evinin içinde çırılçıplak bir şekilde büyük yatağının çarşafları arasındaydı. Yanında fotoğrafçısı ve aynı zamanda yakın arkadaşı olan Jungkook, odasındaki deri koltukta ise sakince bir şekilde oturan Namjoon vardı. Yanı başında şık bir şekilde duran Seokjin'in, bileğindeki adının olduğu yeri okşuyordu. Odasındaki dev ekran televizyon açıktı ve bir haber kanalındaki spikeri izliyorlardı.
