"ျဖဴလံုးေလး သေဘာက ဘယ္လိုလဲ "
"အင္း .. ခ်စ္တယ္ "
မနွင္းျဖဴေလး ရဲ႕ ပါးမို႔မို႔ရဲရဲေလးဟာ
ဘယ္ေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းလဲ ေျပာခဲ့ဖူးၿပီးသား
ၿပီးေတာ့
အခ်စ္ေတြရွိေနမယ့္ မနွင္းျဖဴေလးရဲ႕ ပံုမွန္ထက္ နီရဲေနမယ့္ ရွက္ရဲရဲ မ်က္နွာေလးကို အရမ္းျမင္ခ်င္ခဲ့ဖူးတယ္ ။
တကယ္တမ္း ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ
တြဲျမင္လိုက္တဲ့သူရယ္ စကားသံရယ္ေၾကာင့္
ဒီေနရာကိုမွ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ေရာက္လာၿပီး
ဒီစကားကို ၾကားလိုက္ရတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သာ အျပစ္တင္မိသည္ ။
မနက္ျဖန္ Christmas ေန႔မို႔လို႔
မနွင္းျဖဴေလးက ဘုရားေက်ာင္းသြားၿပီး အလုပ္ေတြ ကူလုပ္ေနတယ္ဆိုေသာေၾကာင့္ လိုက္လာခဲ့ရာက
ဘုရားေက်ာင္းဝင္းထဲက ခ်ယ္ရီပင္အိုေျခာက္ေအာက္မွာ
ရပ္ေနတဲ့ မနွင္းျဖဴ နဲ႔ ထိုလူကို လွမ္းေခၚမိခါနီးေလးမွာ
ၾကားလိုက္ရတဲ့ စကားေတြ ၿပံဳးေနတဲ့ မ်က္နွာေတြ
ဒီတစ္ခါေတာ့ တိတ္တဆိတ္လွည့္ျပန္သင့္ၿပီ မဟုတ္လား
အလကားသက္သက္ မနွင္းျဖဴရဲ႕ ဘဝေလးထဲ ဝင္ရႈပ္မိတာပဲ ။
"ေမေမ ဒီတို႔ျပန္ၾကရေအာင္ "
"ဟင္ ခ်က္ခ်င္းႀကီး ဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲ "
ဘာမွျပန္မေျဖေပမယ့္
ဒီမ်က္နွာမေကာင္းတာျမင္ၿပီး ဘာမွဆက္မေမးေတာ့
"ေမေမ ေလယာဥ္လက္မွတ္ မွာထားလိုက္မယ္
ဒီေန႔ေတာ့ ျပန္လို႔ရအံုးမွာ မဟုတ္ဘူး "
ဒီရက္ပိုင္း မနွင္းျဖဴ ကို မေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ေနရမလား
ဒါမွမဟုတ္ ဟန္ေဆာင္ၿပီးပဲ ၿပံဳးျပရမလား ဒီ မသိ
ဒီ သိတာက ခုခ်ိန္မွာ အားလံုးရဲ႕အေဝးကို ထြက္ေျပးခ်င္ေနသည္ ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ထြက္ေျပးစရာေျမ မရွိ
"ေမေမ မနက္က ေခါင္ရည္ေတြ ရွိေသးတယ္မွလား "
မနက္က ၿမိဳ႕ထဲကလူေတြ လာပို႔ထားတဲ့
သက္တမ္းရင့္ ေခါင္ရည္ ခ်ိဳခ်ဥ္ခ်ဥ္ကို တစ္ခြက္ၿပီး တစ္ခြက္ ေခါင္းထဲမွာ ရီေဝေဝ ျဖစ္လာေပမယ့္ အဆံုးစြန္အထိ
ေမ့လို႔ရေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ ။
ဒါေပမယ့္ ဒီလို ဖီလင္မ်ိဳးက မဆိုးဘူးပဲ
ရီေဝေဝ အာရံုထဲမွာ ေတြ႕ခ်င္သူကို ေတြ႕ေနရသည္ ။
