1. Bölüm : Mahkeme

52 4 0
                                    

Hayatta alınan kararlar , yeni dikecekleri kurgulardan ibaretti sadece. Ve her yeni kurgu , bir gün dillerde dolaşmak için planlar yapıyordu kendine.

Ufak bir kız , mor , pileli eteği ile dayanmıştı büyük salonun kapısına. Gözleri , içeride ki herbir kişiyi tararken bir adamın üzerinde durdu.

Geçmişin izbe anıları kendisini tekrar ederken büyük bir dikkatle bakıyordu kız , adama. Adamın bakışları anında kızın suretini bulurken gözünden bir damla yaş aktı.

Baktı kızına...

Bazı insanlar öyle bakarlardı ki , şaha kalkan tüm kelimeler önünde diz çökerdi.

Ve ağladı...

Ve Bazı göz yaşları , sadece izbe sokaklar da mahsur kalmış anılar için akardı.

Yedi yıl öncesinden kalmış ufak tebessümleri düşledi adam. Ve her bir kareyi canlandırdı gözünde , kız...

Samimiyetten bir okadar uzak lakin tanıyormuş gibi baktı kız , adama.

Mazinin gömülmüş yapraklarını topluyor ve canlanması için fırsat kolluyordu adeta. Ve her gün yaptığını yapıp , kereleri birleştiriyordu yine.

Hatırlıyor...

Üzülüyor adam. Kızının yabancı bakışlarına çok üzülüyor...

Ve hakimin sesi , geçmişin tüm müptelasını bir kutuya koyuyor.

"Zeynep Karal ' ın velayetinin ;
babası Cüneyt Asaf Karal ' a verilmesi nihai karar olarak görülmüş , anne Carmen Stacie Graw ' ın ,bir sonraki haftadan başlamak üzere, haftasonları görüşmesi uygun bulunmuştur."

Gülüyor adam... Kızına kavuştuğunu sanarak öyle bir gülüyor ki , Gece gündüze kavuşmak için olan çabasını bir anlığına bırakıyor.

Ve kafasını sallıyor genç kadın. Yıllar öncesinden verdiği karara bağlı kalıyor ve... kabulleniyor. 'Her şey...' diye mırıldanıyor içinden. 'Her şey sizin için.'

Kız hiçbir ifade barındırmayan gözlerini anne ve babası arasında dolaşıyor. Zorlansa da gülmeye çalışıyor.

Çalışıyor...

Mahkeme , hakimin kararı üzerine bitiyor lakin her şey yeni başlıyor bu salonda bulunan kişiler için.

Her şeyin bir döngüsü olduğunu hatırlatıyorlar birbirlerine. Çünkü yıllar öncesinden planlanmış olayları yaşıyorlar sadece.

Öyle sanıyor kadın.

Biri , öylesine planlar yapıyor ki yapılan her planı dalavere edip yine baskın çıkmayı başarıyor.

Ve , çok öncelerden zincirlenmiş anılar , bir hançere dayanarak kurtuluyorlar kapatıldıkları zindandan...

Ve şimdi kader ; bir zinciri , kördüğüm kıldı hayata...

FersiZ

Sigara izmaritiyle çizilmiş bir çembere yağan kar.


Ben geldim.

Açıkçası bu bölümü yazmak benim için çok zordu.

Duyguyu ne kadar verdim bilmiyorum ama karakterlerimin ruh halleri ve düşünceleri beni öylesine yoruyor ki...

Bir sonraki bölüm de görüşürüz.

Kendinize iyi bakın ve lütfen hikayede yanlış bulduğunuz veya duyguyu yeterince iyi veremediğimi düşündüğünüz yerleri bana bildirin.

FersiZ | Pâyidar Mahzen SerisiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin