Yine ağlıyorum. Çaresizliğime. Kimsesizliğime. Her zaman başkaları tarafından eleştiriye maruz kalıyorum. Ablamla kıyaslanıyordum hep. Ablam gibi çalışkan olmadığım için, öğretmenlerle ilişkim olmadığı içindi bunlar, okulda sınavlarda derece yapamamdı.
O yüzden yolda tanıdıklarımı görmek bile istemiyorum işte...
Keşke doğduğumuzda nasıl görünmek istediğimizle ve nasıl biri olmak istediğimizle ilgili sorulsa. Bende ailemin istediği gibi bi çocuk olsaydım.
Ve biliyorum. Asla ailemin istediği gibi bir çocuk olamayacağım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TAKINTI
Cerita Pendekİnsan sevmemekten korkar mı hiç ? Korktum. Hem de hiç korkmadığım kadar.
