Bela Mıknatısı

7. Bölüm: Gerçeklerimizle Yüzleştik

" Tüm dünya vazgeç dediğinde Umut fısıldadı. Bir kez daha ."

Izmir'e geleli 2 saat oluyor. Bizde eve gelip odamıza yerleşmeye başlamıştık. Ev diğer eve göre biraz küçük ama çok güzel. Girişte bir salon onun yanında mutfak var. Kapının girişinde de merdivenler var üst katta bize ait odalar var. Benim odamda gayet ferah ve güzeldi. Şuanda da dolabıma kıyafetlerimi yerleştirdiğim için biraz yatakta dinleniyorum. Ama aşağıdan bir kaç sesler geliyor. Galiba onlarda odalarına yerleştiler. Aslında onlara herşeyi anlatmanın tam sırası. Çünkü abimi bu gidişle bulamayacağım. Gidip yardım istemeliydim. Odadan çıktım ve salona doğru indim. Hepsi zaten oradaydı. Bende geçtim yanlarına oturdum ve söze başladım.

'Arkadaşlar benim size bir şey söylemem gerekiyor? Yani size hem hayatımı hemde neden sizle gelmek istediğimi anlatıcam. ' dedim. Hepsi bana meraklı gözlerle bakıyordu. Bende daha fazla bekletmek istemedim. Ve konuşmaya başladım.

'Benim hiç arkadaşım olmadı...... ışte böyle oldu.'diyerek ailemin ölümünü, yanlızlığımı, mektubu herşeyi anlattım.Hepsi şok olmuş gibi yüzüme boş boş bakıyorlardı. Ben ise anlatırken ağlamıştım. Sonra Bulut ayağa kalkarak yanıma geldi bana sarıldı ve
'Fıstık üzme kendi tamam zor şeyler yaşamışsın ama atlatıcaksın. Söz bak bunların hepsini atlatman için elimizden geleni yapıcaz' dedi. Sonra Ayaz;
'Kızım üzmek yok kendini biz senin yanındayız' dedi.
'Hem artık sende bizim kardeşimizsin'dedi Bulut. Çok duygulanmıştım ne diyeceğimi bilemiyordum. Sonra Rüzgar;
'Merak etme abini bulmanda yardımcı olucaz' dedi. Bende teşekkür edip hepsine teker teker sarıldım.

'Eee madem sen bize güvendin herşeyi anlattın bizde sana anlatalım'dedi Rüzgar ve konuşmaya başladı.
'Benim annemin adı Gülşen. Benim annem Ozan adında bir adamı sevmiş. Bu adamda annemi seviyormuş. Bunlar evlenmek istemişler. Ama o Ekrem denilen o şerefsiz adam kafayı anneme takmış ve Ozan denen adamla evlendirmemek için elinden ne gelirse yapmış. Ama annem ve o adam birbirlerini çok sevdiği için vazgeçmemişler. Sonrada Ekrem gidip annemin sevdiği adamı vurmuş. Annemde bunu ögrenince çok üzülmüş, çok ağlamış sonra bu Ekrem denilen adamın yanına gidip hesap sormuş. Ama adam daha çok sinirlenmiş ve annemi kaçırıp tecavüz etmiş' dedi. Ve yutkundu. O sırada Rüzgarın gözünden bir damla yaş aktı.Biraz duraksadıktan sonra devam etti.
'Sonra annemi bir evin içine tıkıp eğer kaçarsa ailesini öldürmekle tehdit etmiş. Annem de korkudan birşey yapamamış.Ama sonra bana hamile olduğunu öğrenmiş ve beni sağ sağlım dünyaya getirmek için elinden geleni yapmış. Ama adam durmamış her seferinde annem kötü birşey dediğinde dövmüş. Sonra ben olmuşum. 4 yaşına gelince artık annem buna dayanamamış ve bana her şeyi anlatan bir mektup yazıp kendini asmış. Bana da bu adam bakmış 7 yaşıma kadar. Sonra birgün ben odamda birşeyler karıştırırken bir mektup buldum. Allahtan evdeki hizmetçi bana okuma yazmayı öğretmişdi.Bende mektuptan herşeyi ögrenince şok oldum. Çok sinirlendim. O küçük halimle gidip babama bağırdım. Annem senin yüzünden öldü diye. Sonra babamda bana vurmaya başladı. O adamdan artık nefret ediyordum. Yüzünü bile görmek istemiyordum. Bende evden kaçtım. Bir kaç gün sokakta kaldım. Sonra beni bir aile yetimhaneye verdi. Zaten o adamın canına minnetti. O yüzden peşimede pek düşmedi. Bende o yetimhanede Bulut ve Ayaz ile tanıştım. Onlarda yetimhaneye bir gün önce gelmişler.'dedi. Çok kötü olmuştum. anlattıkları çok ağır şeylerdi. Başını eğmiş üzüldüğünü belli etmemeye çalışıyordu. Ama ben anlamıştım. Sonra gidip ona sıkıca sarıldım. O da bana sarılmıştı. Birbirimizden ayrılınca Ayaz konuşmaya başladı
' Bende ailemle tatilden gelirken bir trafik kazası geçirdik. Bana hiç birşey olmadı. Ama annem ve babamı orada kaydettim.'dedi. Hemen onada gidip sarıldım. Sonra Bulut konuşmaya başladı
'Ben de bir gün sabah kalktım ama evde kimse yoktu. Sadece küçük bir not yazıp beni terk etmişler'dedi. Şok olmuştum kim böyle bir çocuğu bırakıp gider ki hiç anlamıyorum. Hemen Buluta da gidip sarıldım. Ardından Rüzgar;
'Iste sonra biz de birbirimizle tanıştık dertleştik ve birbirimizin yaralarını sardık. Ama o gün bir söz verdik. Biz hiç ayrılmıyacaktık ilerde bu yetimhaneden kaçıp annemin intikamını alıp güzel bir hayata başlıyacaktık. İste şimdi sözümüzü tutuyoruz. Yetimhaneden kaçtık.Ama ben annemin intikamıni o adamı bulup mutlaka alıcam. Ve mutlu bir hayata başlıycaz. Ama artık sende bizimlesin ve senin de abini bulucaz ve hepbirlikte mutlu bir hayat yaşıyacağız. 'dedi. Çok mutlu olmuştum. Artık bende onlarlaydım ve abimi bulacaktım. Dayanamayıp
'Peki ne zaman başlıyoruz?' dedim.
Rüzgar'da;
'Öncelikle yetimhaneye yeni geldiğin için belki bilmiyosundur. Orda sabahlari okula giderdik. Burda da dikkat çekmemek için önce yarın okula kayıt olucaz. Sonra ben babam hakkında araştırma yapan önceden babama çalışan bir adam vardı onunla konuşup senin abin hakkında araştırma yapmasını isteyeceğim. O sırada da biz de normal bir insan gibi okula gidip gelicez. Bu sayede hem babamı bulup intikam almış olucam hem de senin abini bulmuş olucaz. Bu arada neden Izmir'e geldiğimizi soruyodun artık herşeyi öğrendiğine göre söyleyeyim babamın eski adamı benim şimdiki adamım babamın bu şehirde olduğunu buldu. O yüzden' dedi. Bende tamam diyerek uzatmadım. Akşam için birkaç şey almıştık onları bir güzel yedik. Sonra Bulut;
'Hadi gençler çok oturduk ben yatıcam hadi ben kaçar 'diyerek odasına doğru gitmeye başladı. Sonra hepimiz odalara dağıldık. Ve bende pijamalarımı giyip yatağıma uzandım ve olanları düşünmeye başladım. Çok mutluydum. Artık yeni bir hayata başlıyacaktım. Abimide bulacaktık. Ama Rüzgar'a Bulut'a Ayaz'a olanlara çok üzülmüştüm. Onlarda benim gibi çok zor şeyler yaşamışlardı bunları birbirimize anlatınca aslında acılarımızla da yüzleşmiştik ama bana güvenip anlattıkları için çok mutluydum artık benimde onlardan bir farkım yok. Artık bende onlardanım...