Ikadalawampung Gatas

456 15 5
                                    

Ikadalawampung Gatas

"Karen, let's meet today. Are you free?" The guy on the other line asked.

"Yes. I'll just see you later around 2pm. I'll just drop by your office," I answered and hung up the phone.

Hindi ko alam kung bakit sa dinami-rami ng pwedeng unang tumawag sa akin sa umaga, si Clarence pa. Kung dati sana nangyari 'to, baka gumulong na ako sa kama, but not now. Buti sana kung si Xavier na lang, eh di kinilig pa ako. Hihihi.

"KAREN! Si Xavier andito sa sala. Bangon ka na diyan!" Ate Queen shouted and I immediately stood up.

Hindi nga tumawag si Xavier, pero pumunta naman siya dito. How lucky am I? I can't tell. All I know is that I'm lucky having this guy in my life and I don't regret saying yes that night.

Paglabas ko ng kwarto, naabutan ko si Xavier na nag-aayos ng lamesa. He was wearing an-- "Oh my gosh, Xavier! Why are you wearing that apron?" Hindi ko na napigilan pang tumawa. He was wearing a flirty apron Ate Queen owns!

His cheeks went bright red as he tried to smile at me. I turned my attention to Ate Queen who's supressing a laugh. I gave her a sharp look and she burst into laughter.

"Sorry na, baby sister! Wala kasing ibang available na apron eh. Xavier insisted to cook for you. Ayaw ko namang madumihan damit niya," she explained.

"Okay lang, Lola. Kung gusto mo, ganito pa suot ko palagi kapag nagluluto ako sa kitchen natin eh," Xavier commented. Ang advance ng utak ng lalaking 'to, ha!

Xavier and I have been together for two blissful months. Who would have thought we'd come this far? Alam kong walang forever, pero meron namang Karen love Xavier!

Nilapitan ko si Xavier and gave him a back hug. He chuckled at sumabog na egg cells ko. Bakit ba ang gwapo ng boses ng lalaking 'to? Hindi man lang ako biniyayaan ng kagandahan ng boses.

"Hayaan mo na Lola. Ipapamana ko naman 'to kay Little Xavier at Little Karen," he said as he turned around to face me.

Napayuko na lang ako at nakita ang saging niya--este saging na hawak niya. Kailangan kong i-focus 'yung mata ko sa ibang bagay. I'm blushing like hell, for crying out loud!

"S-sira. Kain na tayo. Baka lumamig niluto mo. Mukhang masarap pa naman."

"Ha? Kainan na tayo? Mukhang masarap pa naman ako? Ikaw lola ha. Minamanyak mo ako," biro niya. At kailan pa siya naging ganito? Juicecolored.

I punched his arm playfully and stuck my tongue. We went to the dining area and started to eat the food he prepared.

Masaya kaming nagkwentuhan habang kumakain nang maalala ko 'yung tawag ni Clarence kaninang umaga. Ano ba 'yan, Clarence! Napakagwapong epal mo naman! Grr.

"Xav." I called him and he smiled at me, that smile that assures you that everything will be damn fine.

"Hmm?"

I drew out a heavy breath before speaking. "I'm meeting Clarence today for the engagement party."

He stared at me for a few seconds which felt like hours. Hala, ib-break niya ba ako agad dahil dun? Hindi pwede. Paano na lang niya ipapamana yung vocal chords niya sa mga anak ko? This can't be!

He took my hand and squeezed it. "Aayain sana kita to go out today but sige, unahin mo 'yan. Priorities, love." And he again gave me that smile.

"Uhm, sumama ka na lang kaya?" I offered.

"I don't think his company is necessary, Karen." Napalingon kami ni Xavier sa nagsalita.

Oh hot damn, why is Clarence Perez here early in the morning?!

Mamili ng Isang Lalaki, KarenTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon