Şimdi öncelikle eğer ' hiç depresyon çekemem ' diyorsan okuma bu bölümü. Zaten Melis le Menda yla alakalı bir şey değil. Benimle yani yazarınızla alakalı. Gerçek .Kurgu değil. Üzgünüm-tahmin edemeyeceğiniz kadar - bu yüzden bunu birileriyle paylaşmalıyım. En sevdiğim öğretmenim, ama en en en çok sevdiğim İngilizce öğretmeni kaybettim çünkü.
_______________________________
Birini gerçekten kaybetmek nasıl bir duygu? Elveda edememek. ' Görüşürüz' bile diyememek? Ama bir daha hiç göremeyeceğini ölesiye bilmek. Ölüm gibi. Evet. Senden uzakta hâlâ yaşadığını bilmek; onun değil senin ölümün gibi. Aynı havayı solumadığını anladığında, onu bir daha göremeyeceğini anladığında, evet gerçekten öyle. Sadece adını bildiğin biri için bunları hissetmek bile böyle. Sadece birkaç ay geçirdiğin, bu süre içinde hep aynı şeylerden konuştuğun ama bir şekilde onu en yakının bulduğun kişi için bile böyle. Bakışlar ve vücutlar her ne kadar değişse de kaybetmek hepsinde böyle. Herkeste böyle.
Kaybetmek ölesiye..
Kaybetmenin yaşı yok. Zamanı yok, sınırı hiç yok. Ama hiç sahip olmadığın bir şeyi kaybetmek? Hiç sahip olmadığın birini kaybetmek? Alışılmadık. Belki zayıflık der kimileri buna. Belki aşırı duygusallık. Dedim ya. Neyi farklı olursa olsun. Kaybetmek hep aynı acı. Hep aynı keder.
Kaybetmek ölesiye...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ROCK DEĞİL;GRUNGE !!
عاطفيةRahat, çirkin kız Menda, hiçbir şeyi umusamaz. İkizini çok sever ama belli etmez. Onun için dünya sadece kulaklık ve grunge müzik gruplarından ibaret. Ama yeni bir şehir, İstanbul, yeni bir okul, yeni arkadaşlıklar . Tahmin ve tahammül edemeyeceği b...
