Umutsuz ulusun mucizesi

Bölüm 3 Mühürleme

  Ertesi gün mühürleme teknikleri üzerinde çalışacaktı Kiba. Zorlu ve bir o kadar da önemliydi bu eğitim. Elementlerden daha zordu öğrenmesi çünkü birden fazla mühür ve hepsinde farklı el hareketleri vardı. Küçük şeyleri mühürlemeyi öğrenecekti ilk başta. Küçük bir silahla başladı.

  Bugün sadece bunun üzerine çalışacak daha sonra 2 gün sınava hazırlanacaktı. Eğer sınavdan geçebilirse tahta elementi üzerinde çalışacak mühürleme tekniklerini geliştirecekti.

Her denediğinde başarısız oluyordu.
Eğitmeni onun bunu başaramayacağını düşünmüş, eve gidip dinlenmesini söylemişti. Oysaki Kiba inatçı ve bir o kadar da azimli bir çocuktu.

  Denedi, denedi, denedi, denedi. Hava kararmış, kalın bir sis tabakası çökmüştü. Bu kadar yeter dedi kendi kendine. Evde de deneyebilirdi.

Eve vardığında ışıklar kapalıydı. Annesi hiç ışıkları kapalı bırakmazdı. Koşarak içeriye girdi, bütün odaları dolaştı. Annesi yoktu. Daha gelmedi herhalde diye düşündü.
 
Mutfağa girdiğinde masada biraz yemek ve bir de not gördü.
Notta;
Kil makinelerinde sorun çıkmış bu yüzden bu gece zengin bireyler o makinelerin onarımlarını yapacaklar. Yemeğini güzelce ye ve dışarıya çıkma
                               -Annen

Yazıyordu. Kağıdı buruşturup çöp kutusuna attıktan sonra soğumuş pilavı ve hala ılık olan kızarmış tavuğu yemeye başladı.

Yemeğini bitirdikten sonra odasına çıkıp bir kalem aldı. Mühürleme tekniğine odasında çalışacaktı.

Bir kere denedi, iki kere denedi, üç kere denedi. Defalarca denedi ve en sonunda kalem yok oldu.

Başardım diye bağırarak kollarını yukarıya kaldırdı ancak sandalyede dengesini sağlayamayıp geriye doğru düştü. Yerde oturup gülmeye başladı. Günden güne güçlendiğini hissediyordu. Hedefine daha çok yaklaşıyordu.

Evlerinin terasına çıkıp kalın siste ne kadar dışarıyı görebilirse o kadar uzağa baktı. Gün gelecek bu sis kalkacak yerini yıldızlarla dolu bir gökyüzü alacaktı. O gün ne zaman gelirdi bilmiyordu. Belki birkaç ay, belki birkaç yıl kim bilir...