GEÇMİŞ'İN GELECEĞİ

1.Bölüm

-Selinnnnnn..Selinnn hadi uyan artık geç kalıcaz yaaaa
-ya kızım ne bağırıyosun
-selin kalksana saat 8 oldu geç kalıcaz 9 da okulu açman gerekiyordu..
-tamam bebeğim sakin ol neden bu kadar kasıyosun ki ya
-ahh selin kalk senin yüzünden dün eve gidemedim ve gece geç uyudum duş bile alamadım saçlarım yağlı kahve içmeye vakit yok kalk hemen duşa giricem
-tamm kalktım git sen hadi...

alel acele duşa girdim havalar şuan çok soğuk ama ben sıcak suda yıkanamam hemen ılık bi su ayarladım...duşta işim biter bitmez giyindim ve hazırladım çıktıgımda selinde hazırdı ve selinin arabaya binip okula gitmeye başladık...

Ben kimim??kendimi tanıtayım..

------Geçmiş--------

Ben Defne Egemen 22 yaşımdayım aslında benim hikayem 7 yaşımda başladı.. daha çok küçüktüm
ben kimim, neden bunları yaşıyorum bunları hakedicek ne yaptım diye düşündüm yıllarca . Acaba birtek ben mi yaşıyorum bu acıyı yoksa herkez yaşıyorda birtek ben mi belli ediyorum bu kırgınlığımı...

Çocukken babamın beni her zaman koruyacağına annemin beni hiç yanlız bırakmayacagına inanırdım ama işte çocukmuşum ölüm nedir sevdiklerimizi kaybetmenin acısı nedir nerden bileyim ama öyle değilmiş.Hayat küçük büyük dinlemeden en ağır darbeyi küçük bir kız çocuğunada vurabiliyormuş.
Ben hiç uzatmadan Anlatayım... Annem ve babam dedemden kalan şirkette çalışıyorlardı abim ise hukuk fakültesi 2. Sınıf öğrencisiydi çok zekiydi ona hep özenmişimdir ama hayat ona gülmedi hatta hiçbirimize gülmedi ailemin yok oluşunu hatırlıyorum dün gibi hiç unutamadığım hatta hergün kabuslarım olan o gece..
7 yaşındaydım o zaman şirket güzel bir ihale almıştı bunu ailece kutlamak için yemeğe gitmiştik. Annem yada babam alkollü oldukları zaman araba kullanmazlar onun için abim kullanıcaktı. Abim arabayı alıp geldi ve hepimiz arabaya bindik annem yine rahat durmadı ve müzik açtı babamla bağıra bağıra şarkı söylüyorlardı bu benim hoşuma gidiyordu ailemin mutlu olması beni eğlerdiriyordu tabi ben mutlu mesut eğlene eğlene onları izliyordum abim herzamanki gibi ağır başlılıyla annem ve babama kızıyordu alkol sizi uyuşturuyor kullanmayın şu illeti derdi. Abim tertemiz birisidir sigara alkol kullanmazdı hep derdi ki mutlu bir hayatım varken neden kendimi öldürmek isteyeyim.Berna abla abimin sevgilisi abimin okulu bittikten sonra evleniceklerdi birbirlerini çok seviyorlardı. Abimi kıskanırdım bana prensesim derdi berna ablayada prenses deyince kızardım ona çoçuk aklı işte şimdi olsa kızmak ne kelime sesimi bile çıkarmazdım. O gün eve giderken gecenin karanlığında önümüze iki araba geldi ve biranda ateş etmeye başladılar başımı annemin kucağına gömdüm ve annemin bana sarılışını abimin direksiyon hakimiyetini kaybedişi arabadaki çığlıklar hepsi kulağımda ve asla unutmıcam.O günün sabahı gözlerimi açtığımda hastanedeydim baş ucumda annemin çok yakın arkadaşı benim teyzem dediğim ailenin en yakını ve eniştem vardı ilk önce anlamadım ne olduğunu sonra aklıma kaza geldi ve gözümden düşen damlalara hakim olamadım. Teyzemin ağlayışından anlamıştım zaten ama inanmak istemedim o an ağzımdan sadece "hepsi mi" kelimesi düştü beni ayakta tutacak kimse kalmadı mı ve teyzemin haykırarak ağlaşıyı işte o gün ben bittim..ben hayatımdan nefret ettim. Eğer bu bir cezaysa çok ağır oldu.

-------Günümüz----
Şimdi ne mi yapıyorum...Aslında hiçbirşey hayatımı yaşıyorum yaşamam gerekiyor evet ailemden kalan bir şirket var ancak onunla ben ilgilenmiyorum kuzenim başında aslında kuzen sayılmaz bir kuzenliğini görmedik tek derdi şirket ve şirket başka hiçbirşey değil..
Şuan ne yapıyorum aslında selin ile beraber küçükken kurduğumuz hayalimizi gerçekleştiriyoruz bir dans okulumuz var...liseden sonra beraber dans okuluna gittik belgeler aldık ve okul açmaya hak kazandık ben ailemin evinde kalmaya devam ediyorum selin ise okula yakın bir ev tuttu orada yaşıyor aslında beraber yaşamayı denedik ancak selinin ailesi garip insanlar başkasının evinde sığıntı olacagını söyleyip kabul etmediler aslında sebebi çok barizdi selinin babasına göre ben yetim büyümüş edepsiz ahlaksız bir kız çocuğuyum ama öyle değil ki işte annesi çok iyi birisi hep sevdi beni ama babasının gözünde orosbudan başka birşey değilim daha önce hiç görüşmedik evet bunca yıldır babasıyla oturup sohbet etmedik ya telefondan konuşurduk seline ulaşamayınca beni arardılar yada selinin yanına gelince hoşgeldiniz der kenarı çekilirdim.. o adamın bana neden bu kadar nefret duyduğunu bilmiyorum artık sorgulamıyorumda hayatımda o kadar çok insan benden nefret ediyor ki alıştım çocuk yaşta başladım böyle hakaretler iftiralar ağır sözler işitmeye tabi o yaşlarda depresyonlara girdiğim zamanlar var ancak artık çocuk değilim kimin ne dediğini takmıyorum hayatımı yaşıyorum kısaca yanlızım tek arkadaşım tek dostum tek ailem selin...