KISA KISA

yarım bırakılanlar

Yapacak birşey yok aslında gece karanlığında bir tek senin ışığın yanıyor, orman içindeki kulubende sessizlikten kulakların sağır, eski pencere dilmelerinin altından giren rüzgar odada yanan mumu dans ettiriyor. Evin taş duvarları buz gibi, üşüyorum ama içimde bir ısı var, beynime doğru ilerliyor. Durduramadığım bu ısı hafiften elektrik çarpması gibi bir etkiyle masanın üzerine koyduğum kafamı kaldırmama neden oluyor. Etrafıma bakıyorum ben nerdeyim? Ellerime bakıyorum bağlı. sadece atlet ve don var üstümde ama üzeri kan. ağzımı silmek istiyorum birşeyler damlıyor. Acı. Öksürük kesiyor düşünceleri düşünceler bir anlığına duruyor uzun süren öksürük bu ciğerlerimi sanki asitli su ile doldurmuşlar. Dilimle dişlerimi yokluyorum booş hepsi tek tek sökülmüş, uyanmak istiyorum rüya olmadığını anlamam uzun sürmüyor. Orada bir kapı var ışık sızan sesleniyorum ama sanki kendi sesim değil. Kim var orda?? Ayak gölgeleri kapının altında hareket ediyor. Korkuyorum. Daha nerede olduğumu bile anlamadan durumumun kötü olması evdeki bebeğim, annesi geçiyor aklımdan iyiler mi? Kim beni hapseder ki böyle bir yere nasıl geldim buraya, neden hatırlamıyorum? Olamaz, kapının kolu aşağı iniyor, bir saniye bir kaç dakika kadar uzun geçsede nihayet karartılı bir yüz görüyorum aslında tam gördüğüm söylenemez çünkü gözlerim bulanık durumda. Yanıma yaklaşıyor, elinde bir metal var, silah, Allah'ım kesin öldürecek,..

- Doğa'da yürümek ne kadar güzel değil mi aşkım?

" Evet bebeğim, ne zamandır istiyorduk, her gün yapmalıyız aslıdna, bebeğimizi özledim ben keşke onu da alsaydık.

- Üşütürdü hem zaten annemler yanında nasıl olsa bi saate döneriz hem,

" Şu tepeyi de çıktık mı tamam biraz dinlenip döneriz, aa bak hem tepede ev de var belki birileri vardır bi çay sohbeti ne dersin,

- seni gidi sosyal, hemen insan görceksin değil mi tanışıp muhabbet kurcaksın,

" Ahh!

- O ses neydi? Sen iyi misin? Olamaz........