KISA KISA

Yalnız adam ve Çay

Yalnız bir adam vardı. kahvaltıda çay koyardı. Çay ve yalnızlık ne güzel şey diye geçirirdi içinden. Derken çay içer içerdi. bir günün kahvaltısının sonrasında adam çaya doymadı. Ama çayı bitmiş, sadece çayın posası kalmıştı. Aşağıdaki temiz sudan çaya aktarıp bir bardak daha içmeye kalktıysa da aynı tadı alamadı. Birkaç saat öyle böyle geçtikten, ve çayı unutmaya çalıştıktan sonra, unutamadı. Salonda çalıştığı yerden fırlayarak çay koydu kendine. Tap taze, demledi, 15 dakka dayanamadan içti ilk bardağını ama aynı tadı yine alamadı. Çay daha oturmamıştı. Ertesi güne kadar korkuyla yaşadı. Sabah yine çay koydu kalkar kalkmaz. Kahvaltılıkları bile çıkarmadan çaya koştu. Çay çay diye atıyordu damağı. ilk yudumu aldıktan sonra büyülenmişti. Herşey eskisi gibiydi. birkaç bardak içti. Çay yine bitmişti. Sonra dışarı çıktı bu yokluğu giderebilmek için. Başka şeyler denedi, bitki çayları, kola, nescafe gibi ama olmadı. dışarıda çay içmeyi oldu olası sevmemişti zaten o yüzden bütün çarşıyı orada bırakıp evine çayın merkezine döndü. Bu kadar aradan sonra bi yemek yiyip akşamı beklemeye karar verdi. Çünkü çay içmek adap isterdi öyle her kafanın estiğinde çay içmemeliydi insan. 

Adam yine yalnızdı evinde ve akşam olmaktaydı. Sonra çay koydu kendine ve balkonda denemeye karar verdi çayını. Güzelce demlenen çayın hepsini bir çırpıda bitiriverdi. Derken ertesi günde yine iki kez çay içti. çok mutluydu. çünkü çayı artık daha sık içiyordu. Yine yalnızca çay içerken balkonun önünden bir komşusu geçti yalnız adamın. İstemeye istemeye selam verdi komşusuna. Komşusu "aa çay mı içiyosunuz" ne güzel koktu" dedi. Mecbur hissedip, çaya davet etti komşusunu. Sonra saatlerce muhabbet ettiler çay eşliğinde ve en az iki demlik çay içtiler beraber. O da çok seviyordu çayı artık hem tanışmışlardı da . Komşusu yarın bize çaya gelir misiniz? diye davet etti. Bir an düşündükten sorna "neden olmasın dedi yalnız adam. Ama artık yalnız adam dememek lazımdı çünkü artık onun bir çay arkadaşı vardı. ::::::))))