The Gifted and Cursed

Ξ7

"Yo, wat was dat dan voor iets?" Vraagt Rik na een pijnlijke lange stilte. "Ja dat is een goede vraag. Ik zou het niet..." antwoordt Jackson als hij zich iets realiseert. Iets dat met zijn droom te maken had. Hij had laatst gedroomd dat er een aardbeving was en dat een paar dagen later een invasie van de demonen was. Zou het...? " je zou het niet wat?" Vraagt Rik ongeduldig. Aan de manier waarop Jackson reageerde, krijgt Ruby al een idee waar hij aan dacht. Waarom jij de zin niet kon afmaken. "Wat bedoel je? Zijn ze het echt?" Vraagt ze Ruby. Rik kijkt haar raar aan. "Waar HEB je het in godsnaam over?" "Uhm nou nergens" zegt Ruby  tegen Rik, terwijl ze van Jackson een lichte knik als bevestiging krijgt. " Ja nou maak dat de kat wijs, want dat geloof ik niet. Jackson, vertel het nu! Anders vind ik je niet meer leuk en ga ik weg." Geeft Rik als antwoord. Jackson schiet in de lach. Hij kijkt naar Ruby en merkt dat zij ook haar lach inhoudt. "Nou oké dan. Ik..." Jackson kan zijn lach niet inhouden "Ik... Nee sorry het gaat echt niet." zegt hij, huilend van het lachen. Ruby is al iets reminders met lachen en neemt het van Jackson over. "Luister, er is niets waar jij je zorgen over hoeft te maken, of waar je überhaupt ook maar iets mee te maken hebt. Het is niks bijzonders." "Nou ja, niets bijzonders..." zegt Jackson, die ook weer bijgekomen is van het lachen. "Laat ik het zo zeggen. Het is misschien iets, maar je hebt er 0 controle over en kunt er niks aan veranderen." Zegt Jackson. Dat zullen we nog wel eens zien, denkt Rik. Ze zullen er nog wel achter komen hoe hij niks kan veranderen. Alles op zijn tijd. Rik knikt kort. "Oké. Op die fiets. Nou ik ga weer want ik moet weer verder. Het is al laat." Zegt hij en hij gaat weg. Hij laat een klein kaartje vallen als hij weg gaat. Niemand heeft het gezien of gemerkt. "Wat dacht je wel niet of hem hierheen te brengen. Jij... jij... jij... ik ben bet woord even kwijt, maar je weet wat ik bedoel!" Zegt Ruby nadat Rik weg is. "Ja sorry maar ik dacht die moet ik even laten zien. Die is wel speciaal." Antwoordt Jackson. Ze rolt met haar ogen en loopt naar de keuken. Ze pakt twee borden, twee glazen, twee vorken en twee messen. Ze legt ze op de tafel en staart naar het mes, gedachteloos. Jackson merkt op dat ze naar het mes staart en doet een stapje achteruit. "Die ga je toch niet naar mij gooien, of wel?" Vraagt hij voorzichtig. Ruby schrikt op uit haar gedachten en kijkt weer naar Jackson. "Wat, ik was even niet op aan het letten." Zegt ze. "Laat maar." Ruby knikt kort en ze loopt weer naar de keuken. Wat gaat ze pakken? Waar heeft ze zin in? Wat is er eigenlijk allemaal aanwezig? Ze speurt wat rond in de kastjes op zoek naar lekker voedsel. Ze besluit dat er niks is en loopt naar Jackson bij de tafel. "Ik hoop dat je geld bij hebt, want ik heb net besloten dat ik boodschappen ga doen met jou en dat jij betaalt." Zegt ze terwijl ze haar jas aandoet. Jackson haalt zijn schouders op en doet ook zijn jas aan. En zijn handschoenen. Bijna vergeten. Hij kijkt naar de grond voor zich en jij ziet een papiertje liggen bij de deur. "Je moet hier beter schoonmaken want hier ligt allemaal rotzooi." Grapt hij. "Zal wel met de wind zijn meegekomen want vanmorgen lag het er nog niet." Zegt ze. Als ze de deur dicht heeft gemaakt, herinnert ze zich dat er weinig tot geen wind komt, laat staan dat het iets bij haar naar binnen blaast. Misschien heeft Rik het laten vallen. Ze kijkt wel als ze terug zijn.

Ze lopen in de supermarkt. Ruby weet nog steeds niet wat ze moet kopen. Ze slenteren wat van de ene naar de andere kant, tot Jackson vraagt "Wat gaan we eigenlijk kopen?" Ruby weet niet wat ze moet zeggen, naar ziet dan al wat ze wil hebben en wijst ernaar, waarna ze ernaartoe loopt, gevolgd door Jackson. Jackson haalt weer zijn schouders op en volgt maar gewoon. Hij kijkt wat rond in de winkel, niet oplettend waar hij loopt of waar hij naartoe loopt. Dan ziet hij een bekend gezicht. Hij tikt Ruby op haar schouder en wijst naar de bekende. "Zullen we even hou gaan zeggen?" Vraagt hij. Ruby kijkt hem met een vreemde blik aan. "Wat denk je zelf," begint ze, "je hebt hem letterlijk nog geen tien minuten eerder gezien."