twenty six

4.7K 463 50
                                    

Zawgyi

ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္ Jung Kook ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး အခန္းတံခါးပိတ္ကာ အျပင္မထြက္ေတာ့။

Tae Hyung ကေတာ့ အေပ်ာ္လုံးဆို႔ၿပီး အခုထိ Jung Kook သူ႔ကိုခ်စ္တယ္ေျပာတာကို မယုံနိုင္ေသးဘူး။

ညေနအထိ Jung Kook အခန္းအျပင္မထြက္ေတာ့ Tae Hyung မေနနိုင္ေတာ့။

"Jung Kook.....ဟိတ္......''

အခန္းတံခါးေခါက္ကာ နာမည္ေခၚလိုက္သည့္အထိ ျပန္ထူးသံမၾကားရေတာ့ Tae Hyung မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕သြားတယ္။

ဒီေကာင္ေလးဟာေလ ခ်စ္တယ္လို႔ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ဖြင့္ေျပာၿပီးမွ အခုဘာလို႔ ရွက္ေနရတာလဲ။

"Jung Kook.... ကိုယ္ေခၚေနတာၾကားလာ....တံခါးဖြင့္အုံးကြာ.....''

အခန္းထဲက Jung Kook ကေတာ့ Tae Hyung ေခၚသံေၾကာင့္ ရင္ေတြတုန္ၿပီး ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။

Jung Kook ရွက္လိုက္တာ မေျပာပါနဲ႕ေတာ့။

ပါးႏွစ္ဖက္ေတာင္ မနက္ကတည္းက အခုထိ ပူၿပီးရဲေနတုန္း။

ကိုယ့္ဘက္ကဘဲ အရမ္းမုန္းတယ္ေျပာၿပီး အ႐ွက္မ႐ွိ  ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္နဲ႕ ကိုယ့္ဘက္ကဘဲ အရင္သြားဖြင့္ေျပာရတယ္လို႔။

Jeon Jung Kook ရယ္ ရွက္တက္ရင္ လဲေသဖို႔ေကာင္းေနၿပီး။

စိတ္႐ႈပ္႐ႈပ္နဲ႔ကိုယ့္ေခါင္းကိုသာ တစ္ဖက္ဖက္႐ိုက္ေနမိသည္။

အတန္ၾကာေတာ့ အခန္းတံခါးေခါက္သံနဲ႕အတူ Kim Tae Hyung အသံပါတိတ္သြားတယ္။

Jung Kook အသံကို နားစြင့္ေနရင္းမွ ကုတင္ေပၚမွာပင္ လူးလွိမ့္ေနမိတယ္။

အား....ရွက္လို႔ေသမွာပဲ။

"ရတယ္....မင္းမဖြင့္ေပးရင္ေန ကိုယ့္ဘာသာဖြင့္ၿပီးဝင္လာခဲ့မယ္.....''

အသံနဲ႕အတူ ေဂ်ာက္ခနဲ တံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ Jung Kook မ်က္လုံးေလးျပဴးသြားတယ္။

ကုတင္ေပၚက ေစာင္ကိုသိမ္းက်ဳံးၿပီး ေခါင္းအထိ ဆြဲၿခဳံကာ ပုန္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။

"အဟြန္း......''

ခပ္တိုးတိုးရယ္ၿပီး Tae Hyung ကုတင္ေပၚၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းမူးၿခဳံထားတဲ့ ပိုးတုံးလုံးေလးကိုျမင္ရတယ္။

CANCER (Completed)Où les histoires vivent. Découvrez maintenant